Marina Tsvetaeva - najjaśniejszy przedstawicielpoezja liryczna XX wieku wraz z Anną Achmatową. Twórczość tych dwóch znanych kobiet jest ciągle porównywana, szukają podobieństw i różnic, ogólnych intonacji, stylu i sposobu pisania poezji. Jednak uważne przestudiowanie tego problemu ujawnia, że Cwietajewa i Achmatowa są zupełnie innymi jednostkami twórczymi: ponieważ lód nie wygląda jak płomień, więc Cwietajewa jest daleko od Achmatowa. Bohaterka wierszy Anny Achmatowej, w imieniu której pisze, jest arystokratyczna, powściągliwa, skłonna do analizowania uczuć, emocji i działań.
Teksty miłosne Cwietajewy zostały przedstawione przez bohaterkę,co jest bardzo emocjonalne, otwarte, czasem niespójne, zmienne. Nie kontempluje świata, rzadko wpada w jesienny nastrój nieodwzajemnionego uczucia. Daje się wszystkim kochać - bez śladu, namiętnie i emocjonalnie. Nawiasem mówiąc, Marina Tsvetaeva czciła Annę Achmatową, była jej wielbicielką przez całe życie.
Teksty miłosne Tsvetaeva, której wersety są nazywanedziedzictwo poetyckie XX wieku jest dwojakie: zawiera poświęcenie i wytrwałość, afirmację i przesłuchanie. Taki podział można prześledzić w wielu jej pracach.
Bohaterka Cwietajewa jest również inna:czasami zachowuje się jak kobieta wyrafinowana w sprawach miłosnych, która patrzy z ironicznym wyrazem przejawów uczuć i zachowania zakochanego w niej mężczyzny („Skąd bierze się taka czułość?”), czasem przedstawia się jako czarodziejka („Pamiętać nie godzinę, nie roczek” ... ”). Z wiernej żony („S.E.”) może zmienić się w kochanka, który zostaje odrzucony („Cygańska pasja separacji”). Bohaterka wierszy Cwietajewy często opowiada o mężczyznach, którzy kiedyś ją kochali, ale teraz ich uczucia do niej ostygły. Narrator w kolejnych wierszach pokazuje jej dominującą i kapryśną naturę i czyni raczej ekspresyjny wyrzut dla wybrańca, który nie śni o niej i nie chwali go tak jak wcześniej: „Wczoraj wciąż leżał u jego stóp!”.
Spróbujmy zrozumieć kilka wersów doujawnić osobliwości tekstów miłosnych Cwietajewy, których dzieła znajdują odpowiedź w duszach miłośników współczesnej poezji, co samo w sobie nie jest tak zaskakujące.
Pomimo faktu, że mieszkała Marina Tsvetaevadość daleko od nas, jej prace są nadal aktualne. W końcu ludzkie uczucia i emocje, które są tak symbolicznie przedstawione w jej pracy, pozostają niezmienione. Ponadto zakochuje się w swoich wierszach dzięki niesamowitemu talentowi do wyrażania swojego światopoglądu w prostych i zrozumiałych liniach: tutaj nie trzeba zastanawiać się nad wyrafinowanymi słowami, starając się zrozumieć istotę dzieła poetyckiego.
Teksty miłosne Tsvetaeva w wierszu „Like the Right and Left Hand” fascynują kobiecością, miękkością słów i delikatną intonacją:
Jesteśmy obok, błogie i ciepłe,
Jak prawe i lewe skrzydło.
Ale burza unosi się - i otchłań leży
Od prawego do lewego skrzydła!
Narrator ujawnia podobieństwo, tożsamość duszw pierwszych dwóch wierszach. I ten stan wspólnoty powoduje, że bohaterowie tego wersetu odczuwają przytulność i komfort, które niestety nie trwają długo. Ostatnie zdania wersetu ukazują przepaść, jaka powstała między dwojgiem kochanków, która staje się dla nich barierą nie do pokonania. Słowa jej bohaterki zdają się potwierdzać znaną tezę: szczęście nie jest wieczne. Tak bardzo, jak tego chcemy.
W wierszu „Od bajki do bajki” dorosła bohaterka spogląda na świat zaskoczonym spojrzeniem dziewczyny i prosi wybraną, by pomogła jej pozostać zawsze młodą w życiu i związkach miłosnych:
Nie przeszkadzaj mi, żebym był zaskoczony
Bądź jak chłopiec w strasznej tajemnicy
Uwielbiam teksty Cwietajewy w wierszu „Byćczuła, wściekła i hałaśliwa ”ukazuje miłość bohaterki do życia oraz szereg sprzecznych emocji i uczuć, które ją ogarniają. Czytelnik wszędzie widzi użycie przez autora antytez, na przykład: „wiecznie różowy jest bledszy ze wszystkich”. Ten wiersz został napisany przez Cwietajewę podczas jej pobytu z mężem i córką w Teodozji. Najwyraźniej wtedy Cwietajewa był w stanie poznania świata, akceptowania życia takim, jakim jest. Dlatego poetka używa takich czasowników jak „być” i „stać się”. Bohaterka wiersza interesuje się nie tylko otaczającym ją światem, ale także własnymi uczuciami: ujmuje w słowach małe rzeczy, które kocha. Na przykład bransoletka, którą widzi „na tym wąskim, moim długim ramieniu”. Jednak przyglądając się sobie jakby z zewnątrz, bohaterka mówi o zapomnieniu, najwyraźniej także w tym stanie, o pewnym sensie istnienia:
Zapomnij o swoich słowach i głosie
I blask twoich włosów.
A werset kończy się filozoficznym spojrzeniem w przyszłość. Autor zaznacza swoje przemyślenia na temat nienaruszalności świata ostatnimi wersami:
I tak księżyce się stopią
I roztop śnieg
Kiedy ten młody człowiek biegnie obok
Uroczy wiek.
Teksty miłosne Cwietajewej obejmują irozumowanie opozycji płci. W wierszu Pod pieszczotą pluszowego koca narrator powoli opowiada o „pojedynku samowoli”, w którym nie jest jasne, któremu z dwojga kochanków przypisuje się rolę zdobyczy, a komu łowcą, a kto jednak się wyłonił zwyciężył w tej konfrontacji osobowości. Nigdy nie znajduje odpowiedzi na te pytania.
Teksty miłosne Mariny Cwietajewej wpływają na iodwieczny temat walki między miłością a śmiercią. W wersecie „Miłość! Miłość!" toczą bitwę w bezgranicznym świecie poety. Odczucia narratorki są zmienne: początkowo jest nieufna, potem porywana, później zawstydzona. A po wszystkim następuje ucieczka. Ogólnie rzecz biorąc, ta praca dotyczy zwycięstwa miłości nad śmiercią. Dla niektórych, których liryczna bohaterka opisała słowami „otulona, bezokich i niemych”, miłość jest pułapką. Bohaterka tej poetyckiej opowieści, w przeciwieństwie do nich, nie chce „mieć pudli w sercu”. Dąży do wolności i jest przekonana, że ten cel osiągnie, bo ma „parę pięknych skrzydeł”.
Jak różnorodne mogą być teksty miłosne M. Cwietajewej! Jej wiersze są niezmierzone. Jej wiersze są wieczne. Są miłością, co oznacza, że są niezniszczalne.
