XVII wiek to okres rozkwitu feudalnegookres w Rosji. W tym czasie następuje wzmocnienie systemu feudalnego niewolników i jednoczesne pojawienie się więzów burżuazyjnych w głębi tego samego systemu. Szybki rozwój miast i ogółu społeczeństwa doprowadził do rozkwitu kultury. Siła zyskała także malarstwo w XVII wieku w Rosji. Rozpoczęła się koncentracja mas w dużych miastach, która z kolei była główną przyczyną szybkiego rozwoju kultury. Horyzonty narodu rosyjskiego poszerzyły również początek produkcji przemysłowej, co zmusiło nas do bliższego przyjrzenia się odległym regionom kraju. Różne elementy świeckie przenikają obraz XVII wieku w Rosji. Obrazy stają się coraz bardziej popularne.
Szczególnie duży wpływ na sztukęmalarstwo i zrealizował kościół. Przedstawiciele duchowieństwa starali się utrzymać obraz pod kontrolą, próbując podporządkować je religijnym dogmatom. Rzemieślnicy, malarze, którzy ich zdaniem odeszli od ustalonych kanonów, byli prześladowani.
Malarstwo w XVII wieku w Rosji było jeszcze dalekoz realistycznych trendów i rozwijał się bardzo powoli. Na pierwszym planie wciąż była abstrakcyjnie dogmatyczna i alegoryczna wizja malarstwa. Ikony i obrazy różniły się przeciążeniem małymi scenami i obiektami wokół głównego obrazu. Bardziej charakterystyczne dla tego czasu były objaśniające napisy na obrazach.
Opisując malarstwo w XVII wieku w Rosji, nie sposób się powstrzymaćWspomnijmy o artyście Szymonie Fiodorowiczu Uszakow, który jest autorem takich słynnych obrazów jak „Zbawiciel nie wykonany rękami”, „Trójca” i „Sadzenie drzewa państwa rosyjskiego”. Zainteresowanie osobą jako osobą stało się znaczącym zjawiskiem w malarstwie. Wskazuje na to szeroko rozpowszechnione malarstwo portretowe XVII wieku w Rosji.
Należy zaznaczyć, że portret stał się własnościąmasy dopiero od połowy XVIII wieku i do tego czasu tylko bliscy władzy mogli pozostawić pamięć o sobie na płótnie artysty. Powstało wiele uroczystych i dekoracyjnych obrazów dla dużych przestrzeni publicznych, takich jak Akademia Sztuki, Senat, Admiralicja i cesarskie pałace. Rodziny mogły też zamawiać portrety, ale ich nie pokazywały, pozostawiając w swoim kręgu. Mogliby udekorować nawet biedne petersburskie mieszkania przedstawicieli inteligencji, którzy starali się podążać za trendami i modą w społeczeństwie.
Należy zauważyć, że malarstwo w XVII wieku w Rosjibardzo się zmieniło, zwłaszcza w portrecie. Na pierwszy plan wysunął się świat rzeczywisty z prawdziwymi losami i procesami. Wszystko stało się bardziej świeckie i realistyczne. Wielki wpływ przyszedł z zachodu. Estetyczne gusta Zachodu zaczęły stopniowo napływać do Rosji. Dotyczyło to nie tylko sztuki w ogóle, ale także rzeczy artystycznych, takich jak naczynia, powozy, ubrania i wiele innych. Portrety stały się popularne jako hobby. Modne było przyniesienie w prezencie królowi obrazów monarchów. Poza tym wysłannicy nie mieli nic przeciwko kupowaniu interesujących ich portretów w światowych stolicach. Nieco później popularne stało się naśladowanie umiejętności malowania na płótnie przez zagranicznych artystów. Pojawiają się pierwsze „Tytuły”, na których przedstawiono portrety władców zagranicznych i rosyjskich.
Pomimo oporu niektórych kręgówrosły wprost proporcjonalnie do wzrostu popularności sztuki ludowej, po prostu niemożliwe było powstrzymanie ruchu. W drugiej połowie wieku malarstwo w XVII wieku w Rosji nabrało rozpędu. Jednym z głównych warsztatów ośrodków sztuki była Zbrojownia, w której ponad sto obrazów namalowało dwóch tuzinów mistrzów pod kierownictwem Loputskiego, Wuchtersa i Bezmina. Ich prace odzwierciedlały istniejące sprzeczne trendy w malarstwie. Niektóre obrazy wykonano w stylu oficjalnym, inne w stylu zachodnioeuropejskim.
Malarstwo w XVII wieku w Rosji zmieniło swój wygląd.Gatunek świecki - portret - przybrał nową formę. To osoba stała się głównym tematem sztuki. Można stwierdzić, że wzrosła rola jednostki jako osoby. Kanoniczne „twarze” zniknęły w tle i ustąpiły miejsca codziennym związkom i ogólnie osobowości. Poezja stała się godna prawdziwej osoby, a nie tylko bóstwa czy świętego. Uroczysty portret zniknął ze sceny rosyjskiej sztuki. Naturalnie jego wpływ dzisiaj się nie skończył, ale stał się mniej znaczący. W okresie Piotrowym również znajduje miejsce dla siebie na rosyjskiej ziemi, a nawet egzystuje na równi z portretem europejskim.
Tak rozwijało się malarstwo XVII wieku w Rosji. Krótko mówiąc, można stwierdzić, że to właśnie w tym stuleciu nastąpił przełom w sztuce, który wpłynął na kulturę kraju i jego dalszy rozwój.
