Совершенно не зря в романе «Преступление и kara ”jest taka tajemnicza i ponura osoba, jak Arkady Iwanowicz Svidrigailov. Dostojewski kontrastuje go w dość interesujący sposób z głównym bohaterem Rodionem Raskolnikowem, ale o tym później.
Svidrigailov jest scharakteryzowany jako cyniczny iniemoralny człowiek, jego świat to ciemne legowiska Petersburga. Nagle wzbogacając się i zdobywając władzę nad poddanymi, wyruszył na jeszcze bardziej lubieżną i niszczycielską ścieżkę. „Jesteśmy na tym samym polu jagodowym”, mówi Svidrigailov Raskolnikov. „Zbrodnia i kara” to powieść o głębokiej myśli filozoficznej, która zajmuje się kwestiami uznania dobra i zła, sprawiedliwości za przestępstwo i odpowiedzialności moralnej, pokuty i kary. A jeśli weźmiecie głębiej, to kwestie systemu państwowego i rewolucji socjalistycznej.
Autor kontrastuje tych dwóch bohaterówmaluje obraz tego, że każdy z nich ma swój punkt widzenia na życie i okoliczności, a wręcz przeciwnie. Dlatego różne Raskolnikov i Svidrigailov zostaną ukarane. „Zbrodnia i kara” opowiada o losie tych bohaterów, a oto, co ciekawe: morderca Svidrigailovov, który otruł swoją żonę, zastrzeli się na końcu powieści, a morderca Raskolnikov spędzi osiem lat w więzieniu i otrzyma nagrodę za wzajemną miłość z Sonechką Marmeladową, która podąża za nim odejdzie do ciężkiej pracy, aby jakoś złagodzić cierpienie i najgłębszą pokutę za swoje czyny.
Co łączy tych bohaterów i co ich wyróżnia? Dlaczego taki inny los?
Chodzi o to, że z własnej woli,motywowani różnymi celami, przekroczyli granicę dopuszczalności i poszli na morderstwo z premedytacją. Kiedy wyszło na jaw, że Raskolnikow zabił staruszkę i jej siostrzenicę, Swidrygajłow, w przeciwieństwie do bliskiego kręgu Raskolnikowa, Razumichina, Duniaszy i Soni, przyjął tę wiadomość dość chłodno, uspokoił nawet i zachęcił tęsknego, boleśnie nerwowego i niespokojnego Rodiona.
Więc kim on jest - Swidrygajłow?„Zbrodnia i kara” (cecha charakterystyczna tej postaci) pokazuje, że powieść opisuje go jako osobę, która nie ma skłonności do pokuty za swoje czyny i czyny.
Jest jednak bardzo zaskoczony rzutami i wątpliwościami.Raskolnikowa Swidrygajłow. „Zbrodnia i kara” opisuje ich spotkanie i rozmowę, w której Arkady Iwanowicz mówi Rodionowi, że skoro jego kwestie sumienia i moralności tak bardzo go torturowały, to dlaczego musiał zająć się czymś innym niż własny biznes, i wyraża to wszystko w niegrzeczny i surowa forma.
Jeśli więc porównamy tych dwóch bohaterów, toniemniej jednak w Rodion pozostała ta ludzka i żywa istota, która dręczyła go z każdą minutą i sekundą, ale w Svidrigailovie nic z tego nie ma - pozostała tylko pustka, gniew i rozczarowanie. Stąd ów obojętny cynizm i trafność rozumienia idei-teorii Raskolnikowa, którą doskonale bierze za swoją. Jego słowa to: „Pojedynczy nikczemnik jest dopuszczalny, jeśli główny cel jest dobry”. Wydaje się, że wszystko jest proste i jasne, ale okazało się, że nie jest tak łatwo żyć z tymi myślami w głowie.
Kontynuując ujawnianie tematu „Przestępczość ikara ”: wizerunek Svidrigailova”, należy od razu zauważyć, że dla tego bohatera pytania moralne stały się absolutnie zbędne, uważa, że osiągnięcie „dobrego celu” usprawiedliwia każdą nikczemność. Jego cele to bezgraniczna zmysłowość, zdarzają mu się straszne rzeczy, umiera Marfa Pietrowna, umiera młoda dziewczyna, potem Swidrygajłow przygotowuje się do poślubienia szesnastoletniej panny młodej i rozważa przemoc wobec Dunyashy Raskolnikowej, którą chce osiągnąć za wszelką cenę.
Wszystko będzie dalej szło zgodnie z jego kalkulacją ipodstępny plan, bo przyjechał do Petersburga, aby za wszelką cenę zdobyć miłość Dunyashina. Zastawił na Dunyę pułapkę i wie, że „ptak” na pewno w nią wpadnie. Biedna dziewczyna jest zmuszona przyjść do niego na randkę, aby porozmawiać o trudnej tajemnicy biednego brata. I to jest ta ratująca słoma, której trzyma się Swidrygajłow. „Zbrodnia i kara” w tych minutach rozgrzewa akcję do granic możliwości. Ich randka stała się bardzo mocnym i ekscytującym miejscem w historii.
W wyniku walki, gdy Dunia uciekła zsilne ręce Savidrigailov, chwycił rewolwer i skierował go na sprawcę, był przerażony, a nie w ogóle bronią, ale duchową siłą dziewczyny. Wycofał się przed swoją miłością do niej. Wtedy wreszcie zdał sobie sprawę, że nie ma ratunku od rozpaczy, co oznaczało, że nie ma przyszłości, a teraz czeka na wieczność w „słoju z pająkami”.
