„Stary człowiek i morze”: streszczenie historii

Opowieści Ernesta Hemingwaya są zawsze pobieraneżycie i mają ukryte znaczenie, które można rozwiązać tylko poprzez uważne rozważenie przeczytanej pracy. Sam pisarz był prostą i otwartą osobą, więc w jego pracy głównymi bohaterami są zwykli ludzie, z którymi sympatyzował Hemingway. „Stary człowiek i morze”, którego krótka treść pozwala nam zrozumieć wielki talent autora, opowiada o losie rybaka, który jest ucieleśnieniem ludzkiej siły, wytrwałości i niezwyciężoności.

Stary rybak z Santiago wraca do domu na 84 dnibez haczyka. Wcześniej chłopiec, jego uczeń, zwykł z nim łowić ryby, ale po ciągłych niepowodzeniach rodzice zabronili mu pływać ze staruszkiem na morze i wysłali go z innymi łodziami. Podsumowanie „Stary człowiek i morze” mówi również o silnej przyjaźni dwóch tak różnych ludzi. Chłopiec kocha starca i jest mu bardzo przykro, aby jakoś pomóc swojemu nauczycielowi, Manolin spotyka go wieczorem i pomaga zabrać sprzęt do domu.

Rybak był bardzo biedny i samotny, jego niepokójżycie Hemingway opisał kolorami w opowiadaniu „Stary człowiek i morze”. Podsumowanie opowieści przenosi czytelnika do dnia, w którym mężczyzna obiecuje chłopcu, że dziś na pewno złowi rybę. Rybak wyrusza w morze wczesnym rankiem, przyzwyczajony do spędzania takich dni sam na sam z falami. Mężczyzna prowadzi ciągły dialog z ptakami, rybami, słońcem. Relacje i uczucia, jakie mają do siebie starzec i morze, wydają się być bardzo silne.

Podsumowanie pokazuje, jak dobrzerybak jest świadomy zwyczajów całego życia morskiego, każdy z nich traktuje na swój sposób. Jakiś czas po wyjściu z morza starzec czuje, że jego linka jest ciągnięta. Zdaje sobie sprawę, że złapał bardzo dużą rybę, ale nie może jej wyciągnąć. Ofiara nie chce się poddać i ciągnie łódkę coraz dalej od brzegu.

Ludzka siła, wytrwałość, poczucie siebiegodność i wyższość – wszystko to opisuje opowiadanie „Stary człowiek i morze”. Podsumowanie ujawnia czytelnikowi wszystkie odczucia rybaka, których doświadczył podczas wielogodzinnego pojedynku z rybą. Mógł przeciąć linię i pozwolić jej odejść, ale nie chciał się poddać, chociaż bardzo szanował swoją ofiarę za wytrwałość i pragnienie życia. Następnego dnia ryba przepłynęła na bok, a rybakowi udało się wykończyć ją harpunem, po czym przywiązał ją do łodzi i wrócił do domu.

Czując zapach krwi, zaczęli zbliżać się do łodzirekiny, starzec walczył najlepiej, jak potrafił, ale i tak odrywały ogromne kawałki mięsa jego bezcennej zdobyczy. Mężczyzna odpłynął do domu późnym wieczorem, cała wioska rybacka już spała. Rano, jadąc na ryby, chłopiec zobaczył na brzegu płaczącego Santiago, a do jego łodzi przywiązany był ogromny śnieżnobiały grzbiet z ogonem wielkim jak żagiel. Manolin uspokaja rybaka i mówi, że teraz będzie pracował tylko z nim.

Hemingway zdołał ujawnić prawdziwy dramat wopowiadanie „Stary człowiek i morze”. Podsumowanie odciąga czytelnika tego ranka, kiedy zamożni turyści zbierają się w pobliżu wybrzeża, by popatrzeć na bezprecedensowy cud – ogromny szkielet ryby, ale żaden z nich nie rozumie, co się naprawdę wydarzyło.