Pisarev Alexander - poeta i słynny rosyjskiPisarz XIX wieku. Ponadto zasłynął z działań wojskowych i społecznych. Pisarz brał także udział w wojnie napoleońskiej i otrzymał stopień generała porucznika. W tym artykule zajmujemy się biografią i twórczością tej interesującej osoby.
Aleksander Aleksandrowicz pochodził ze szlacheckiej rodziny prowincji moskiewskiej. Jego ojciec był bardzo bogatym człowiekiem, który otrzymał wykształcenie europejskie.
Pisarev ukończył szlachtę ziemską w 1796 r.rama. A rok później otrzymał stopień podporucznika i został zapisany do Straży Życia pułku Semenowskiego. Więc pisarz dostał się na wojnę. W 1805 r. Pisariew brał udział w bitwie pod Austerlitz. W tej bitwie udało mu się wyróżnić, za co otrzymał stopień kapitana. Następnie walczył pod Friedlandem. Po tej bitwie w 1807 został ponownie awansowany do stopnia pułkownika.
Na początku wojny Pisarev Aleksander służył wSiemionowski pułk i był częścią pierwszej brygady dywizji gwardii piechoty piątego korpusu rezerwowego pierwszej armii zachodniej. Podczas Wojny Ojczyźnianej brał udział w następujących bitwach: Borodinskoye, pod Maloyaroslavets, niedaleko Krasnoye. Następnie w 1813 został dowódcą Pułku Grenadierów Kijowskiego.
Na tym nie kończyły się osiągnięcia militarne.Pisarev wziął udział w podróży zagranicznej. Po bitwie pod Lutsen został awansowany do stopnia generała majora. W 1813 został odznaczony Orderem Św. Jerzego IV klasy. Następnie brał udział w zdobyciu Paryża, został ranny w nogę i ponownie został odznaczony Saint George.
W 1815 r. z powodu złego stanu zdrowia tymczasowo opuścił wojsko. A Pisarev ostatecznie przeszedł na emeryturę dopiero w 1923 roku.
Po przejściu na emeryturę w 1824Pisarev Alexander został powiernikiem Uniwersytetu Moskiewskiego i okręgu edukacyjnego. Pełnił tę funkcję przez 5 lat iw tym czasie ustanowił porządek wojskowy, za co zaskarbił sobie niechęć profesorów, ale był bardzo ceniony przez ministra Szyszkowa, który ignorował wszystkie napływające skargi.
Również w 1825 objął stanowisko naczelnika MoskwyTowarzystwo Przyrodników, z którego odszedł w 1830 r. W 1829 r. przeszedł na emeryturę ze stanowiska powiernika, od razu został senatorem i otrzymał tytuł Tajnego Radnego.
W 1836 r. Pisariew został członkiem Rady zorganizowanej pod gubernatorem Królestwa Polskiego Paskiewiczem. Następnie w 1940 został mianowany wojskowym gubernatorem Warszawy.
Pisarev Alexander jest pisarzem, który nie miał dużo czasu na studiowanie literatury. Jednak mimo to był dość sławny w pewnych kręgach.
Zaczął angażować się w kreatywność od 1802 roku.Zaczął pisać utwory satyryczne, bajki. Jednak później zaczął zwracać większą uwagę na tematy militarno-patriotyczne, komponując hymny, ody, „chóry”. Prace te były publikowane w różnych czasopismach literackich.
W 1804 został członkiem Wolnego Społeczeństwamiłośnicy literatury, sztuki i nauki. Jednak jego poglądy nie pokrywały się z opinią większości członków towarzystwa, mimo to Pisariew wkrótce został przewodniczącym gminy.
W 1807 roku ukazało się jego dzieło „Przedmioty dla artystów…”, za które dwa lata później został wybrany członkiem Akademii Rosyjskiej, dzięki mecenatowi Derżawina.
Pisarev stał się także autorem trzech książek oproblemy sztuki. A w 1817 r. ukazały się „Listy wojenne…”, w których autor występował jako historyk, opisując wydarzenia z 1812 r., w których sam był uczestnikiem. W 1825 r. ukazała się książka „Wieczory kaługa…”, w której znalazły się także wiersze pisarza.
Pisarev Alexander ożenił się w 1818 roku,biorąc za żonę Durnusovą Agrypinę Michajłowną, pochodzącą ze szlacheckiej rodziny, córkę generała porucznika, zamożną dziedziczkę - dostała dwa majątki pod Moskwą, Gorki i Lublino. W małżeństwie pisarz miał pięcioro dzieci. Trzech synów - Siergiej, Aleksander i Michaił oraz dwie córki - Olga i Sophia. Prawie nic nie wiadomo o relacjach rodzinnych. Jednak pomimo ogromnej fortuny żona Pisariewa stale doświadczała trudności finansowych. Jej długi były tak duże, że musiała sprzedać najpierw Lyublino, potem dom przy Kamiennym Moście, a później nawet Gorkiego.
Agrypina Michajłowna przeżyła męża i po jego śmierci przeniosła się do Moskwy. Została pochowana na cmentarzu w klasztorze Simonov obok męża.
W 1845 r. Aleksander Pisariew złożył rezygnację iopuścił siedzibę gubernatora. W tym samym czasie został powołany do moskiewskiego Departamentu Senatorskiego. Opuścił to miejsce służby w 1847 roku, przechodząc na emeryturę ze względu na swój wiek.
Jednak pisarz nie żył długo na emeryturze.A w 1848 roku, 24 września, w wieku 67 lat zmarł. Pisarev żył bogatym życiem i pozostawił znaczący ślad w historii. Był nie tylko wybitnym wojskowym i znakomitą osobą publiczną, ale także wybitnym pisarzem, którego talent, w dużej mierze dzięki służbie, nie został w pełni ujawniony.
