Największym aktorem Związku Radzieckiego byłsłynny Andriej Mironow. Jego epokowe role w wiecznych arcydziełach są pamiętane przez więcej niż jedno pokolenie Rosjan, Białorusinów, Ukraińców i znane są nawet za granicą. Nie mniej uderzającą gwiazdą kina radzieckiego była jego druga żona - Larisa Golubkina. Biografia tej aktorki obejmuje karierę muzyczną, niekochane lekcje na uniwersytecie, aktorstwo i szczęśliwe lata krótkiego małżeństwa - wciąż nowe strony są pisane w jej książce o życiu.
W 1940 r. W Moskwie pojutrzeMiędzynarodowy Dzień Kobiet urodziła się urocza dziewczyna, która ma zostać utalentowanym artystą. Od wczesnego dzieciństwa biografia Golubkiny Larisy wypełniały dźwięki muzyki. Wciąż nie uczyła się dobrze chodzić, śpiewała. Ale jednocześnie jej publiczność była domownikiem, a scena była stołkiem. Ojciec dziewczyny był przeciwny łączeniu jej przyszłości z kreatywnością. Jednak wbrew jego pragnieniu młody piosenkarz wszedł do szkoły muzycznej. Równolegle uczęszczała na wykłady na uniwersytecie.
Po ukończeniu Moskiewskiego Kolegium Muzycznegow 1959 r. biografia Golubkiny Larisy rozpoczyna nowy etap - dziewczyna wchodzi do GITIS. W drugim roku miała wspaniałą szansę zagrać w przełomowym dziele Eldara Ryazanova „Hussar Ballad”. Jak zauważyli przyjaciele i koledzy, jej postać wyraźnie odzwierciedla charakter samej aktorki. To właśnie ten film przyniósł dziewczynie niespotykaną popularność i ogromną miłość fanów. Po premierze filmu o odważnej dziewczynie w mundurze husarskim ojciec aktorki stał się z niej dumny.
W 1964 roku otrzymuje biografię Golubkiny Larisydyplom ukończenia studiów wyższych. Artystka opuszcza mury gościnnego GITIS i wchodzi do sal Centralnego Teatru Akademickiego Armii Radzieckiej, na której scenie brała udział w produkcji wielu znakomitych przedstawień. Triumf „Hussar Ballad” daje Larisie ogromną liczbę ról. Po udanym debiucie zagrała w takich dziełach, jak „Dzień szczęścia”, „Prosty umysł”, „Daj żałobną książkę”, „Trzej w łodzi, nie licząc psa” i wiele innych. Szczególne miejsce wśród tych prac zajmuje epicka „Wyzwolenie”, w której artysta przekształca się w Zoyę. Warto zauważyć, że liczba udanych ról mogłaby być duża, gdyby nie trudne warunki pracy w teatrze.
W takim przypadku dziewczyna nie pozostawia chęci śpiewania. Uczęszcza na lekcje śpiewu prowadzone przez światowej sławy solistkę Teatru Bolszoj Maria Maksakova.
Na początku lat 70. biografia Golubkiny Larisyzawiera nowy rozdział - życie rodzinne. Jest mężatką dokumentalistki Nikołaja Szczerbinskiego-Arseniewa. W 1973 roku para miała córkę, Marię. Z powodu pewnych okoliczności małżeństwo to okazało się „wadliwe” - para się rozchodzi.
W 1975 roku Larisa zaczyna żyćsłynny aktor Andrei Mironov, chociaż ich romans rozpoczął się nieco wcześniej. Para była znana przez około 12 lat. W tym czasie Andrey 4 razy zaoferował artyście rękę i serce. Tyle razy go odrzucała. Podczas spotkania pobrali się i po roku mieli córki o tych samych imionach.
Szczęśliwe małżeństwo trwało 14 lat:jak mówią na weselu, „... dopóki śmierć się nie rozłączy”. Andrei Mironov nie żyje. Larisa Golubkina - aktorka, artystka, piosenkarka, cudowna żona i najlepsza matka - została sama. Nigdy więcej nie wyszła za mąż. Talent nie ma wieku. Umiejętności aktorskie kobiet są poszukiwane do dziś. Bierze udział w przedstawieniach i czasami zgadza się na film.
