Fars to główny gatunek średniowiecznego teatru

Средневековый комический театральный жанр - komedia Fars jest dziwnym dzieckiem dwojga niekompatybilnych rodziców. Jeśli komedia jest jego matką, to ojciec, który nadał mu imię, był tekstem kościelnym, w którym wstawka nazywała się farsą (tłumaczenie - „wypełnienie”) - Epistola cum farsa lub Epistola farsita, jednak było ich wielu w hymnach, a nawet tylko w modlitwach. Jeśli będziemy kontynuować porównanie, biorąc pod uwagę więzi rodzinne, tragedia tak ukochana przez starożytną ludność rzymską nie znajduje się tutaj zbyt daleko. Farsa w tym przypadku polegała na tym, że na arenie biednych tragedii drapieżne zwierzęta pożerały radosne okrzyki publiczności. Przypomina się przysłowie, że każde działanie może być tylko tragedią po raz pierwszy, powtórzone dwukrotnie to już farsa. Przestaje to przekonywać. Czym jest farsa?

Tak więc termin ma małe znaczeniedramatyczny pokaz boczny w XII wieku. Farsą są problemy rodzinne, relacje między sługą a mistrzem, oszukiwanie i przygody żołnierzy i studentów, wszelkie absurdalne przypadki z życia robotników rolnych i handlarzy, a także sędziów i urzędników.

Szeregi zdjęć są pełne komicznych sytuacji,osiągnął dość tanie środki - za pomocą bójki i kłopotów. Rozwój fabuły obejmuje przeskakiwanie z jednej sceny do drugiej, nie ma jedności. Postacie nie są głęboko ujawnione, postacie są po prostu kalambury i dowcipu. Tematy są zróżnicowane i najczęściej zapożyczane z otaczającej codziennej rutyny. Zakłady produkcyjne są najbardziej prymitywne, ponieważ nie zapewniono przygotowania do występów. Pod koniec XV wieku rośnie liczba fars, gatunek kwitnie.

Fars to świetny okres francuskiego teatru

Francuski teatr z całą jego szczątkamiXII wiek nabrał cech czysto farsowych. Opierając się na dowcipnych ruchach fabuły. Postacie - poprzednik Harlequin (Herlequin), alchemik, mnich. Szczególnie znana jest trylogia o Potilenie, adwokacie, unikach i łotrzykach. Autor jest nieznany. Podejrzewa się Villona, ​​de la Sal i Blanche. Farsy budujące i polityczne skomponowała królowa Margot (ta sama Nawarra). Znacznie później farsa stale pojawiała się w komediach słynnego Moliera. Na przykład „Imaginary Sick” lub „Scapen's Tricks”. Czas krytyczny dla rozwoju teatru przypada na XVII wiek. Farce opuszcza francuską scenę. Na jego miejsce z triumfem pojawia się pełnoprawna komedia literacka.

Fars jest ojcem włoskiej komedii

Farsa sama w sobie nie jest zbyt niezależnadramatyczna akcja miała ogromny wpływ na sztukę teatralną całego świata. W szczególności Włochy stały się prawdziwym domem dla farsy, ale ostatecznie otrzymały utalentowane dziecko - komedię del arte, z nieśmiertelnymi maskami Colombiny, Pantalone, Doctor i Harlequin.

Fars to główny gatunek na scenie średniowiecznej Europy

Pozostała literatura i inne kraje europejskiedziedziczymy próbki tego gatunku. W Niemczech były zapusty, które niszczą ludzkie słabości. W XII-XVI wieku arcydzieła (niemieccy poeci śpiewający), zwłaszcza te z Norymbergii, najczęściej komponowały farsy. Podobnie jak rycerze dumni ze swojego pochodzenia, Meistersinger byli prawdziwymi profesjonalistami i szanowali sztukę poezji jako rzemiosło. A w Hiszpanii stworzono Cervantesa. Najsłynniejsze farsy jego genialnego pióra - „Dwaj mówcy” i „Teatr cudów”.