Dzisiaj porozmawiamy o tym, co to jest organy beczkowe. Mówimy o mechanicznym urządzeniu, którego zadaniem jest odtwarzanie utworów muzycznych. Jego wynalazcą jest włoski Barbieri.
Z założenia urządzenie to jest małym organem bezklawiatury. Jest to pudełko, w którym znajduje się kilka rzędów futer, sondujących rur, a także metalowy lub drewniany wałek, uzupełniony kolczastymi pięściami. Młynek do organów, przekręcając rączkę, mógł odtwarzać od sześciu do ośmiu melodii. Wszystkie zostały nagrane na rolce. Podobne urządzenia krzywkowe były znane od starożytności. W Holandii w XV wieku tego typu instrumenty reprezentowały złożone struktury stacjonarne. Działały one z mechanizmem uzwojenia, hydrauliką lub obciążnikami. W XVIII-XIX wieku w kościołach angielskich często używane były różne młynki do beczek, na których odtwarzano psalmy i hymny.
Następnie zastanów się, czym w kulturze jest organ beczkowy,jak często ten instrument znajduje się w różnych pracach. Na przykład jedna ze sztuk Andrieja Platonowa nazywa się „Beczka”. W bajce „Złoty klucz lub Przygody Pinokia” Papa Carlo jest młynarzem organów. Piosenkę „Barrel” można znaleźć w repertuarze Pavla Kashina. Warto również wspomnieć o stacji metra Udelnaya w Petersburgu. W pobliżu wzniesiono pomnik młynarza organów. Narzędzie, którym jesteśmy zainteresowani, jest również związane z surrealistyczną grą komputerową Neverhood. Po odtworzeniu bohater obudził ze snu straszliwego potwora. W twórczości D. D. Szostakowicza można znaleźć sztukę „polskie organy”, aw powieści „Biały pudel” A. I. Kuprina, Martyn Łodyżkin posiadał taki instrument muzyczny.