Kolejna heroiczna historia, którą napisałWasilij Bykow – „Obelisk”. Streszczenie zapozna czytelnika z tym dziełem, napisanym w 1971 r., aw 1974 r. autor otrzymał za to opowiadanie Nagrodę Państwową. Co więcej, kilka lat później nakręcono „Obelisk”. Co spowodowało jeszcze większą popularność.
Praca „Obelisk” Bykov w skrócieTreść zaczyna się od znajomości ze zwykłym pracownikiem gazety powiatowej, dziennikarzem. Przypadkowo spotykając przyjaciela na ulicy, dowiaduje się o śmierci nauczyciela Miklashevicha. Miał zaledwie 36 lat. Mieszkał w małej wiosce Seltso. Dziennikarza nawiedza poczucie winy. Jedzie do tej wioski. Dziennikarz siedzący z tyłu po spotkaniu z przejeżdżającą ciężarówką pogrąża się we wspomnieniach.
Okazuje się, że Miklashevich jest na następnymkonferencja nauczycieli zwróciła się do niego o pomoc. W czasie II wojny światowej jako nastolatek był w jakiś sposób związany z partyzantami. A nawet pięciu jego kolegów, z którymi Miklashevich uczył się w tej samej klasie, zostało zabitych przez niemieckich żołnierzy.
Czas mijał, a dorosła nastolatka była w stanie osiągnąćże na cześć poległych towarzyszy wzniesiono obelisk. A teraz nauczycielka potrzebowała pomocy w jakiejś zagmatwanej sprawie. I postanowił zapytać o nią dziennikarza. Obiecał, ale ciągle odkładał wyjazd do wsi i ostatecznie się spóźnił. Wizerunek Miklashevicha stale stoi przed jego oczami, jego szczupła sylwetka o ostrych ramionach i bardzo wcześnie wyblakłej twarzy o spokojnym i wyraźnym spojrzeniu. Tak zaczyna się opowiadanie Bykowa „Obelisk”.
Po dotarciu do wsi dziennikarz zobaczył obelisk, któryStanął niedaleko przystanku i skierował się w stronę budynku szkolnego, spotykając po drodze technika inwentarza. Powiedział, że upamiętnienie odbywa się w domu nauczyciela. Dziennikarz siedział przy stole obok starszego weterana. Młody człowiek o wyglądzie szefa zaczął wygłaszać mowę o tym, jakim dobrym człowiekiem był Miklashevich. Siedzący obok dziennikarza weteran niespodziewanie mu przerwał i waląc w stół, złościł się z oburzenia, że nikt nie pamiętał o Morozu.
Kogo miał na myśli weteran i autor?dzieła Byków? „Obelisk”, którego podsumowanie przybliży czytelnikowi jeszcze kilka postaci, to naprawdę ciekawa praca. Ale jego główne wydarzenia dopiero zaczynają się rozwijać. Dziennikarz dowiaduje się, że weteranem, który opuścił obchody, jest zamieszkały w mieście były nauczyciel Timofey Tkachuk.
Dziennikarz pospieszył za nim i zobaczył TimofeyaTitovich, dochodząc do przystanku autobusowego, usiadł tuż przy pomniku w listowiu i wyciągnął nogi. Dziennikarz, zbliżając się do obelisku, znalazł na nim jeszcze jeden dodatkowy napis wykonany zwykłą farbą olejną Moroz A. A. I wtedy podszedł do niego Tkachuk i zaproponował, że pojedzie razem do miasta.
Po drodze rozpoczęła się rozmowa, w której TimofeyTitovich zaczyna swoją opowieść o Frost. Dalsze podsumowanie zapozna czytelnika z tym tematem. Bykow poświęcił „Obelisk” bohaterskim czynom sowieckich obrońców ojczyzny i oczywiście trzeba się o nich dowiedzieć.
W 1939 roku jeszcze młody wtedy Timofey Titovich pracowałw dzielnicy. W tym samym czasie Moroz otworzył szkołę dla dzieci na osiedlu Seltso. Razem z nim uczy Polka o nazwisku Podhaiskaya. Często skarżyła się okręgowi na metody, które Moroz stosuje w wychowywaniu dzieci. Timofey Tkachuk oczywiście poszedł z czekami. Po przybyciu zobaczył na dziedzińcu szkoły duży tłum uczniów, którzy pracowali przy zwalonym starym drzewie.
Timofey Titovich wiedział, że jest ich dużoźle, a wiele szkół skarżyło się mu na ten problem. A w tym zgadli, że rozwiążą go samodzielnie. Wśród dzieciaków zauważył barczystego faceta, który ciężko utykał, wyszedł mu na spotkanie. Okazuje się, że od dzieciństwa miałam problem z nogą. Nie zgięła się, a nawet została nieco przekręcona w bok. Zbliżając się, przedstawił się jako Ales Iwanowicz Moroz. Timofey naprawdę polubił tego faceta.
Z jakimi wydarzeniami autor zapozna dalej?dzieła Byków? „Obelisk”, którego podsumowanie przenosi nas do 1941 r., nadal zapoznaje czytelnika z tajemniczym Mrózem. Pewnego mroźnego styczniowego wieczoru Tkachuk przejechał obok szkoły i postanowił się rozgrzać. Alesia Iwanowicza nie było. Chłopiec, który otworzył drzwi, powiedział, że nauczycielka poszła pożegnać dziewczyny.
Kilka godzin później powrócił zamarznięty MrózWyjaśniła, że matka nie wpuściła dziewczynek do nauki z powodu złej pogody i braku butów. Ale Alesij Iwanowicz zdobył wszystko, czego potrzebowali. A chłopcem, który otworzył drzwi Timofeyowi Titovichowi, był nikt inny jak Paweł Miklashevich. Nie mógł wrócić do domu, ponieważ ojciec mocno go pobił, a Alesiy tymczasowo go schronił. Z czym jeszcze to podsumowanie przybliży czytelnikowi? „Obelisk” Bykow napisał w nieco nietypowy sposób, stopniowo rozwijając wątek, który na samym początku był splątany. Ale to tylko zwiększa zainteresowanie pracą.
Dalej studiujemy pracę „Obelisk”, V. Bykov.a w podsumowaniu opowiem o jeszcze jednej sprawie, która dotyczyła małego Miklashevicha. Po pewnym czasie miejscowy prokurator zarządził powrót chłopca do własnego ojca. Kiedy Pavlik go spotkał, natychmiast zaczął ponownie bić syna. Jednocześnie obecnych jest kilku świadków.
Alesiy Ivanovich nie mógł się oprzeć pierwszemu i wycofał sięręce pasa niedbałego tatusia. Zostali rozdzieleni w czasie, inaczej doszłoby do walki. Mróz nie opiera się na tym. Doprowadził do tego, że przez sąd pozbawiono mężczyznę prawa do kształcenia małego Miklashevicha. Organy sądowe podjęły decyzję o wysłaniu dziecka do sierocińca. Ale Aleksy Iwanowicz nie spieszy się z wykonaniem dekretu. Kolejne wydarzenia zmieniły absolutnie wszystko. Czym są te wydarzenia, powiem oczywiście krótkie podsumowanie. „Obelisk” VV Bykov rozpoczyna teraz opowieść o tragicznych dniach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Nacierały wojska hitlerowskie, a wojska sowieckiewszystko zniknęło. W ciągu kilku dni we wsi pojawili się naziści. Timofey Titovich i inni mieszkańcy mieli oczywiście nadzieję, że wkrótce zostaną wydaleni. Ale wśród miejscowej ludności było wielu zdrajców. Niektórzy nauczyciele dołączyli do oddziału kozackiego Selezneva. Wśród nich był Tkachuk. Nieco później do ich szeregów dołączył były prokurator Sivak.
Oddział osiadł w lesie, kopał okopy i przygotowywałna zimę. Na kolejnym spotkaniu postanowili udać się do wiosek, zbadać sytuację i spotkać się z wiarygodnymi ludźmi. Timofey Tkachuk wraz z byłym prokuratorem udał się do Seltso. Tam dowiedzieli się, że wielu przeszło na stronę nazistów, ktoś został policjantem. Był to jeden ze znajomych Sivaka o imieniu Lavchenya. W dziele „Obelisk” Bykov V. ponownie pokazuje czytelnikowi, że wśród ludzi zawsze jest miejsce nie tylko na bohaterskie czyny, ale także na cząstkę podłości, zdrady i tchórzostwa.
Tym, co jeszcze uderzyło Timofeya Titovicha, jest to, żenadal funkcjonowała szkoła, w której pracował Alesij Iwanowicz. I Niemcy na to pozwolili. Tyle że teraz mieścił się w zwykłym domu. A w budynku szkolnym był posterunek policji. Nie spodziewał się takiej zdrady od nauczyciela. Ale prokurator szybko przypomniał, że wcześniej chciał represjonować Alesię.
Ale kiedy Frost spotkał Timofeya w nocy, on…wyjaśnił mu, że przebiera się tylko po to, by chronić swoich chłopaków. Przyjaciele ustalili, że nauczyciel będzie przekazywał oddziałowi informacje o tym, co dzieje się w wiosce, słuchał reportaży w radiu i rozpowszechniał je wśród miejscowej ludności. Kolejny odważny czyn opisany przez Bykowa. „Obelisk”, którego podsumowanie opowiada czytelnikowi o losach Alesi, szczegółowo opisuje wszystkie wydarzenia związane z tym prostym nauczycielem.
Ławczenia, który został policjantem, zaczął się zachowywaćtak jak Niemcy. Okradano ludzi, zabijano, a nawet wyszydzano. Jeden z uczniów Alesija Iwanowicza, który nazywał się Nikołaj Borodicz, planował go zabić, ale nauczyciel zabronił mu. Pasza Miklashevich miał wtedy 15 lat, a Nikołaj 19. Razem z przyjaciółmi wymyślili plan pozbycia się policjanta. Dzieci postanowiły przepiłować podpory w pobliżu mostu, po którym zdrajca miał przejeżdżać samochodem.
Ale niestety policjant nie został ranny, a jeden zjego towarzysze zauważyli nawet czających się w pobliżu facetów. Chłopcy zostali schwytani przez Niemców. Tak Wasilij Bykow opisuje odwagę dzieci w swojej pracy. „Obelisk”, którego podsumowanie będzie dalej poświęcone Morozowi, próbującemu ratować chłopaków, książka, w której czytelnik dowiaduje się bardziej szczegółowo o czynach Pawlika i Nikołaja Borodicha.
Mróz poszedł do oddziału, by poprosić o pomocod towarzyszy. Wkrótce jednak dowiaduje się, że Niemcy go szukają, a jeśli nie wróci, zastrzelą chłopców. Alesiy postanawia wrócić do wioski. Tkachuk przekonał go, by został, ponieważ wierzył, że naziści i tak zostaną oszukani. Ale Frost nie ustępował. Oczywiście wyszło dokładnie tak, jak spodziewał się Timofey Titovich.
Niemcy schwytali Alesia Iwanowicza, ale dzieci niewydany. Wieczorem wszyscy zostali wyprowadzeni z nauczycielem na ulicę. W tym momencie Moroz podjął próbę ratowania Pavlika Miklashevicha i udało mu się. Jak Wasilij Bykow opisał ten incydent? „Obelisk”, którego podsumowanie tylko powierzchownie opisuje wszystkie wydarzenia, dzieło, które oczywiście bardziej szczegółowo opowiada o całym prześladowaniu nazistów i ich okrucieństwie.
O wytrwałości bohaterów głównych bohaterów.Nawet o odwadze dzieci. I choć nie jest to najbardziej zwięzła treść, „Obelisk”, „Do świtu” i inne prace Bykowa zasługują na bliższe przestudiowanie. Pomija się tu wiele szczegółów i fragmentów narracji, a opisywane są te, w których najdobitniej wyrażane są osobiste cechy ludzi.
Pavlik, pobity i ranny w klatkę piersiową przez hitlerowcówodebrany przez partyzantów. Moroz i pozostali chłopcy byli najpierw przez kilka dni torturowani, brutalnie wyszydzani, a następnie powieszeni. Paweł Miklashevich był długo leczony po wojnie, zachorował na gruźlicę, ranę w klatce piersiowej. W końcu serce załamało się i zatrzymało. Tak kończy się podsumowanie.
"Obelisk" Byki V.kończy się sporem między weteranem i kierowcą, który go podwiózł, a dziennikarzem. Kierowca uważał, że Moroz nie może być uważany za bohatera. Nie uratował dzieci i nie miał innych zasług. A weteran stał na swoim miejscu. Alesij Iwanowicz dokonał wyczynu! A co myślał W. Bykow?
„Obelisk”, zbiór abstraktów na tematW pracach poświęconych Wojnie Ojczyźnianej i wielu innym opowiadaniom o tragicznych wydarzeniach tamtego czasu pojawia się wiele kontrowersyjnych pytań o bohaterskie czyny ludzi. Czytelnicy mogą jedynie zapoznać się z ich treścią i wyciągnąć własne wnioski.
