"Обелиск" - это повесть, которую создал Василь Byki Został napisany przez niego w 1971 roku. W tym artykule opiszemy podsumowanie pracy i przeanalizujemy je. Bykova (Obelisk, Sotnikov, Survive to Dawn, The Sign of Trouble, The Third Rocket - wszystkie te dzieła są słusznie uważane za jednego z najlepszych autorów, którzy pisali o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. W artykule najpierw opisujemy streszczenie tej historii. Następnie przeanalizujemy to. Bykova (Obelisk i Survive Dawn) otrzymała nagrodę państwową ZSRR w 1974 r.
Dziennikarz dowiedział się o śmierci jednego upadkuMiklashevich, nauczyciel, który mieszkał we wsi Seltso. Zmarły miał zaledwie 36 lat. Poczucie winy spadło na gazeciarza i postanowił udać się do Seltso. Towarzysz podróżnika został zabrany przez kierowcę przejeżdżającej ciężarówki. Tak zaczyna się historia, którą stworzył Wasilij Bykow - „Obelisk”.
Miklashevich na jednej z konferencji, o którą prosiłpomoc dziennikarzowi. Ten bohater był kojarzony w czasie wojny z partyzantami. Niemcy zabili pięciu jego kolegów z klasy. Staraniem nauczyciela wzniesiono pomnik ku ich czci. Dziennikarz obiecał Miklashevichowi pomoc w jednej sprawie, ale nie miał czasu, co zauważa Wasilij Bykow.
Za zakrętem pojawił się obelisk.Dziennikarz wysiadł i skierował się w stronę szkoły. Był tam technik hodowlany, który wskazał miejsca ich upamiętnienia. Nowo przybyły usiadł. Przynieśli kilka butelek i nastąpiło odrodzenie. Głos zabrał naczelnik okręgu Ksendzov.
Powiedział, że zmarły był wiernykomunistyczna i aktywna osoba publiczna. Potem zaczął opowiadać o sukcesach narodu radzieckiego w dziedzinie kultury, nauki, gospodarki, ale przerwał mu weteran. Starzec był oburzony, że nikt nie pamiętał Frosta na uroczystości. Dziennikarz dowiedział się, że tym weteranem jest Timofey Titovich Tkachuk, były nauczyciel.
Kontynuujemy opisywanie podsumowania pracy stworzonej przez Bykow. „Obelisk” (który przeanalizujemy później) opowiada o kolejnych wydarzeniach.
Kiedy Tkachuk wyjeżdżał, dziennikarz poszedł za nim.Tkachuk usiadł na listowiu, a dziennikarz podszedł do obelisku wykonanego z betonu. Konstrukcja wyglądała skromnie, ale była dobrze utrzymana. Białą farbą na talerzu dodano inną nazwę - A.I. Mróz.
Weteran zbliżył się do drogi i razem się oświadczylidostać. Mówił, że znał Miklashevicha od dzieciństwa, uważał go za doskonałego nauczyciela i dobrego człowieka. Chłopaki bardzo go kochali. Kiedy zmarły był jeszcze dzieckiem, pobiegł za Frostem. Weteran opowiedział dziennikarzowi następującą historię.
Białoruska SRR i Zachodnia Białoruś byłyponownie zjednoczył się jesienią 1939 roku. Tkachuk został wysłany na zachód, aby organizować kołchozy i szkoły. Timofey nauczał i był odpowiedzialny za dzielnicę. Moroz otworzył szkołę w posiadłości Seltso. Pracowała tu Podhaiskaya, Polka, która trochę znała białoruski, ale nie mówiła po rosyjsku. Narzekała na metody wychowania Frosta, Tkachuk poszedł sprawdzić.
Dzieci pracowały na podwórku szkolnym:drzewo upadło, a oni je przepiłowali. Z drewnem było ciężko. Inne szkoły w Tkachuku narzekały na brak paliwa, ale tutaj przejęły inicjatywę w swoje ręce. Ales Ivanovich Moroz udał się do lidera. On kulał.
W obwodzie mohylewskim urodził się nauczyciel.Od urodzenia miał problemy z nogą. Alees Iwanowicz powiedział, że dzieci chodziły do polskiej szkoły i nie było im łatwo opanować białoruski program. Moroz marzył o zrobieniu z nich godnych ludzi.
Timofey Titovich zatrzymał się w 1941 roku, w styczniu,rozgrzewka do szkoły. Zobaczył chłopca w wieku około dziesięciu lat. Powiedział, że nauczycielka poszła odprowadzić siostry. Wkrótce nadszedł Frozen Frost. Powiedział, że wcześniej towarzyszył im Kolya Borodich, ale musiał, bo Kola się nie pojawił. Matka dziewcząt nie pozwoliła im chodzić do szkoły: nie było butów. Dlatego Ales Ivanovich kupił im buty. Moroz zostawił chłopca, którego spotkał Timofey Titovich w szkole, gdy jego ojciec bił go w domu. Nazywał się Pavlik Miklashevich.
Sivak, miejscowy prokurator, powiedział, żeby oddać go mojemu ojcudziecko. Mróz musiał być posłuszny. Po drodze rodzic pokonał Pawła pasem. Wtedy Ales Ivanovich wyrwał pas ojcu, a mężczyźni prawie rozpoczęli walkę. Nastąpiły pozwy. Nauczycielowi udało się skłonić chłopca do wysłania do sierocińca. Jednak Moroz nie zamierzał wykonać tej decyzji.
Zgadzam się, że obraz miły i bezinteresownynauczyciel stworzył Byki. „Obelisk”, którego analiza w dużej mierze opiera się na osobowości tej osoby, to dzieło, w którym głównym bohaterem jest właśnie Ales Moroz.
Wojna zmieniła wszystko.Niemcy posuwali się naprzód, ale Rosjanie byli poza zasięgiem wzroku. Wkrótce we wsi pojawili się faszyści. Wszyscy oczekiwali, że zostaną szybko wypędzeni. Nikt nie przypuszczał, że będzie czteroletnia wojna ... Miejscowych zdrajców było wielu. Wszystko to nie na próżno wspomina Bykow. „Obelisk” (analizę dzieła poniżej) to opowieść oparta na wrażeniach samego autora, który uczestniczył w wojnie. Zdjęcie Bykowa prezentujemy poniżej.
Nauczyciele dołączyli do oddziału kozaka Selezniewa,Sivak został dodany tutaj później. Zaczęliśmy przygotowywać się do zimnej pogody, kopać okopy. Postanowiono nawiązać kontakty z ich mieszkańcami i okolicznymi wioskami. Seleznev wysłał żołnierzy na rekonesans.
Tkachuk i Sivak weszli do Seltso. Przyjaciel prokuratora został policjantem, a Moroz nadal uczył. Wójt nie spodziewał się czegoś takiego po Alezie! Sivak powiedział, że nie na próżno był represjonowany ...
Noc.Tkachuk spotkał się z Alesem, Sivak czekał na ulicy. Moroz powiedział, że przebiera się i nie chce, aby najeźdźcy schwytali chłopaków. Postanowili, że nauczyciel poinformuje partyzantów o tym, co się dzieje we wsi.
Mróz aktywnie pomógł. Nagrywał meldunki wojskowe od odbiorcy, przekazując je partyzantom. Nasi ludzie siedzieli zimą w schroniskach: było mało jedzenia, zimno. Tylko poczta podniosła na duchu.
Początkowo policjanci i faszyści nie dotykali Alesa.Ale pewnego dnia wszystko się zmieniło. Lavchenya, policjant zwany Kainem, służył nazistom. Wcześniej był zwykłym młodym człowiekiem, ale natychmiast przeszedł na stronę wroga podczas wojny. Lavchenya zgwałcona, okradziona, zabita. Kiedyś policja włamała się do szkoły. Przeszukali teczki, książki i zaczęli przesłuchiwać Moroza.
Borodich chciał zabić Kaina, ale Ales takZakazany. Pavel Miklashevich miał wtedy 15 lat. Najstarszym był Nikolai Borodich (18 lat). W tej samej grupie byli Timka i Ostap Kozhany, a także Kolya i Andryusha Smurnye (imiennicy) - tylko 6 facetów. Najmłodszy Kola miał 13 lat. Wymyślili, jak zneutralizować tego policjanta.
Kain często odwiedzał swojego ojca, gdzie pił i bawił się z kolegami lub Niemcami. Wiosna nadeszła. Timofey Titovich został mianowany komisarzem. Wartownik przyniósł kiedyś Alesa. Usiadł i powiedział, że złapali chłopaków.
Okazało się, że Borodicz przekonał pozostałych.Kolejny fatalny akt opisuje Bykow („Obelisk”). Analizując pracę można powiedzieć, że jest to kulminacja akcji, po której następuje rozwiązanie. Chłopcy w nocy przepiłowali filary w pobliżu mostu, żeby samochód Kaina mógł dostać się do wąwozu. Starszy towarzysz i Smurny patrzyli w krzaki, reszta wyszła. Samochód Caina wjechał pod most. Jednak oprócz Niemca wszyscy pozostali pasażerowie przeżyli i szybko wysiedli.
Chłopaki poszli do wioski, ale zostali zauważeni. Pavel Miklashevich poinformował nauczyciela o wszystkim. Policjant przyszedł w nocy do Ales i powiedział, że chłopaki zostali schwytani, a on był następny.
Przybył posłaniec Ulyana, który przyszedł tylkoskrajne przypadki. Niemcy zagrozili powieszeniem chłopaków i zażądali ekstradycji Frosta. Ales zgłosił się na ochotnika. Tkachuk i Kozak zaczęli krzyczeć, że chłopaki nie zostaną wypuszczeni, zabiją Alesa. O dalszych wydarzeniach dowiedzieliśmy się od Gusaka, a następnie od Miklashevicha.
Chłopaki byli trzymani w stodole, czekając na Frost.Początkowo dzieci się nie spowiadały. Ale Borodich wziął na siebie winę podczas tortur, wyznając wszystko. Myślał, że inni zostaną uwolnieni. Aleś Iwanowicz został zaciągnięty do chaty. Słysząc jego głos, dzieci straciły serce. Nikt nie spodziewał się, że Frost pojawi się sam. Cała siódemka została wyniesiona wieczorem na ulicę. Wania Kozhan, starszy brat bliźniaków, wystąpił i zapytał Niemca, dlaczego nie wypuszczają chłopaków, ponieważ według nazistów potrzebny był tylko nauczyciel. Facet został uderzony przez Niemca w zęby, Iwan go kopnął. Chłopiec został zabity.
Więźniów eskortowało 7 policjantów i 4 Niemców.Frost szepnął przy moście do Paula, żeby pobiegł w krzaki, kiedy krzyknął. Las był widoczny. Nagle Ales Ivanovich wrzasnął głośno i spojrzał w lewo, jakby kogoś widział. Wszyscy się rozejrzeli, nawet Miklashevich, ale wtedy wszystko zrozumiał i uciekł. Strzelili do niego, a następnie wrzucili do wody. Mróz został mocno pobity i już nie wstawał.
Chłopca znaleźli w nocy. Inni zostali zabrani i wyśmiewani przez 5 dni. Wszyscy zostali powieszeni w pierwszy dzień Wielkanocy.
Dokumenty policyjne i gestapo znalezione w 1944 rokurok. Wśród nich był raport Kaina o Ales Moroz. Doniesiono, że Kain schwytał przywódcę gangu partyzanckiego. To kłamstwo było korzystne dla wszystkich - zarówno policjanta, jak i Niemców. Zażądano od Selezneva raportu o stracie. Napisał, że nauczyciel został schwytany. Zgromadzono na nim dwa dokumenty, których nie można było obalić. Jednak Miklashevichowi się udało.
Pavel był bardzo chory, był leczony corocznie. Jego klatka piersiowa została przebita i zaczęła się gruźlica. Płuca zostały wyleczone, ale serce zatrzymało się.
Na tym kończy się historia o Frost.Przejechał samochód Ksendzova. Zgodził się zabrać ze sobą innych podróżników. Rozpoczął się spór, w którym starosta (Ksendzov) powiedział, że Ales nie jest bohaterem, ponieważ nie zabił Niemców i nie ratował dzieci. Miklashevich przeżył tylko przypadkiem. Weteran zaczął mu udowadniać coś przeciwnego, skoro Moroz oddał życie za chłopaków. Oczywiście sam autor, Vasil Bykov, uważa ten akt za heroiczny.
Rozważmy pracę bardziej szczegółowo.Aby to zrobić, przeanalizujmy to. „Obelisk” Bykowa brzmi jak requiem dla nieznanych bohaterów wojennych. Historia stała się im poświęconym literackim obeliskiem. Jednak treść nie ogranicza się do tego odwołania do historii. Można to zauważyć analizując pracę „Obelisk” (Vasil Bykow). Czytelnik w nim może zastanowić się nad losem tych, którzy przeżyli wojnę i zginęli w tych latach.
Atmosfera kontemplacji przenika opowieść, jakpokazuje analizę. Bykovski „Obelisk” to nie jedyne dzieło, w którym wyczuwa się tę atmosferę. Jest charakterystyczny dla całej twórczości Wasila Władimirowicza. Taka atmosfera jest potrzebna, aby dostroić percepcję czytelnika do realizacji moralnego znaczenia heroicznego czynu. Bykow jest surowy wobec siebie i swojego pokolenia, ponieważ wyczyn wojenny jest dla niego główną miarą oceny człowieka.
Wasyl nakreślił w tej historii ścieżki trzech pokoleńBykow. „Obelisk” (który analizujemy) to dzieło, w którym reprezentują ich postacie: Vitka, Miklashevich i Moroz. Każde z trzech pokoleń z godnością kroczy heroiczną ścieżką, nie zawsze rozpoznawaną przez wszystkich.
Analizując historię "Obelisk" Bykow, należypodkreśl problemy, które pisarz porusza w swojej pracy. Autor każe czytelnikowi zastanowić się nad sensem heroizmu i heroizmu, inaczej niż zwykle, zagłębić się w moralne źródła działań. Przedstawiciele trzech pokoleń mieli wybór: zrobić to czy nie? Nie zadowalała ich możliwość formalnego uzasadnienia. Bohaterowie działali z sumienia. Kontrowersje toczone w „Obelisku” pomagają zrozumieć ciągłość prawdziwej dobroci, bezinteresowności, bohaterstwa. Ksendzov najprawdopodobniej wolałby wyjść z podobnej sytuacji. To miłośnik kazań i obwiniania, niezdolny do poświęcenia w pracy "Obelisk" (Bykow). Możesz kontynuować analizę (problemy historii, bohaterowie pracy i inne punkty), dołączając cytaty z tekstu i dodając własne przemyślenia.
