Opera Wiedeńska jest jedną z najbardziej znanych igłówne opery na świecie, których historia rozpoczyna się w połowie XIX wieku. Położona w centrum Wiednia pierwotnie nosiła nazwę Wiedeńskiej Opery Dworskiej i została przemianowana w 1920 r. Wraz z nadejściem Pierwszej Republiki Austrii.
Budynek, zbudowany w latach 1861-1869 wStyl neoklasyczny, zaprojektowany przez architektów Eduarda van der Nulla i Augusta Sikarda von Sikardsburga, był pierwszym dużym budynkiem na Rigenstrasse. Znani artyści pracowali nad dekoracją wnętrz, w tym Moritz von Schwind, który malował freski w pudełku w operze Czarodziejski flet Wolfganga Amadeusza Mozarta oraz foyer oparte na dziełach innych kompozytorów. Opera Wiedeńska została zainaugurowana 25 maja 1869 r. Przez stworzenie „Don Giovanniego” Mozarta. W prezentacji wzięli udział cesarz Franciszek Józef I i cesarzowa Amalia Eugene Elizabeth.
Opera Wiedeńska osiągnęła wyjątkowy okres świetnościkierownictwo wybitnego kompozytora i dyrygenta Gustava Mahlera. Pod jego kierownictwem wyrosło nowe pokolenie światowej sławy wokalistów, takich jak Anna von Mildenburg i Selma Curz. Zostając dyrektorem teatru w 1897 r., Zmienił przestarzałą scenerię, przyciągnął talent i doświadczenie wybitnych artystów (w tym Alfreda Rollera), tworząc nową estetykę sceny, odpowiadającą modernistycznemu gustowi. Mahler wprowadził praktykę przyciemniania oświetlenia na scenie podczas występów wykonawców. Wszystkie jego reformy zostały uratowane przez następców.
Dzisiaj w teatrze nowoczesnyprodukcje, ale nigdy nie są eksperymentalne. Jest ściśle związany z Vienna Philharmonic Orchestra, która jest oficjalnie wymieniona jako Vienna Opera Philharmonic Orchestra. Jest to jedna z najbardziej ruchliwych oper na świecie. Odbywa się 50–60 oper rocznie, pokazano co najmniej 200 przedstawień. Główny repertuar Opery Wiedeńskiej obejmuje utwory mało znane opinii publicznej, takie jak na przykład Kawaler róży i Salome Richarda Straussa.
Kodeks ubioru jako taki nie jest przestrzegany, ponieważ ponad połowę miejsc zajmują turyści, zróżnicowana publiczność, chociaż można zauważyć, że ludzie są ubrani bardziej elegancko w lożach.