Фильм «Фонтан», отзывы о котором крайне kontrowersyjny, nieprzewidywalny reżyser Darren Aronofsky nazywany jest prawdziwą ewangelią science fiction o Adamie i Ewie. Wrażenia publiczności są niezwykle diametralne. Zdaniem fanów obraz jest poetycki i smutny, ale ogólnie filozoficzny. Ale przeciwnicy jednogłośnie nazywają taśmę roszczenia i są zbyt żałosni. Niemniej jednak, poczynając od akompaniamentu muzycznego i kolorów, a kończąc na aktorstwie, wszystko w nim tworzy całą, jednolitą atmosferę, która zachęca do refleksji nad wiecznymi wartościami. Ta filozoficzna przypowieść wyraźnie pokazuje, jak piękne i naprawdę wartościowe może być współczesne kino.
Film „Fontanna” (recenzje krytyków filmowychpotwierdzenie) ma kilka kluczowych elementów. Konkwistador (brodaty Hugh Jackman) hiszpańskiej królowej, pozostawiwszy sadystycznego inkwizytora przy życiu, pilnie pływa do Indian Majów w poszukiwaniu ostatniego cudownego drzewa pozostawionego z Ogrodu Eden. Onkolog (ten sam Jackman, ale już ogolony) przeprowadza test na szympansie pewnej substancji z amazońskiej dżungli, bezskutecznie próbując uratować swoją piękną żonę (Rachel Weiss), która pisze powieść „Fontanna”, od guza. Film z 2006 roku nie był do tego ograniczony, jest też smutny astronauta (Jackman łysy i blady) z przyszłości, który leci w przezroczystej biosferze do tajemniczej mgławicy gwiezdnej, aby połączyć się ze swoją ukochaną, którą onkolog i jego chora żona dokładnie studiują z balkonu w ulepszonej lunecie rura. To wszystko lapidarny i konkretny opis fabuły filmu. Należy zauważyć, że przez całe istnienie kina historie i co gorsza łączyły się, jednak nadal odczuwasz zamieszanie ze względu na to, że producenci z Hollywood ryzykowali zainwestowanie milionów dolarów w tę zatyvachitschinę i wypuszczenie gotowego projektu do wynajęcia.
Twórca Darren Aronofsky pod koniec szalonych lat 90zyskał reputację prawdziwego, powszechnie uznanego reżysera kultowego dzięki filmom Requiem for a Dream i The Number Pi. Film „Fontanna”, którego opis podano powyżej, był „torturowany” przez około sześć lat. Początkowo planowano zaprosić Cate Blanchett i Brada Pitta do głównych ról, ale w trakcie rozwoju projektu wykonawcami głównych bohaterów zostali Rachel Weisz i Hugh Jackman. Po premierze na Festiwalu Filmowym w Wenecji film Fontanna, o którym tylko leniwi i analfabeci nie zawracali sobie głowy recenzjami, podzielił krytyków filmowych na zagorzałych wielbicieli-zwolenników i nieubłaganych przeciwników. W każdym razie obraz mógłby kwalifikować się do Oscara w nominacji „Najpiękniejszy film roku” (gdyby taki został nagrodzony), bo w nim trzy razy rozpaczliwie się przeplatają, a fabuła obejmuje całe tysiąclecie.
Trudno jest zrozumieć, jaka jest w nim „fontanna”nie wszystko zostało rozszyfrowane. Niedoinformowani, nieprzygotowani widzowie mogliby przed obejrzeniem zapoznać się z krótkim streszczeniem, po czym od razu, „w biegu”, zostaną włączeni do rozgrywającej się akcji, która będzie dla nich bardziej interesująca. Niewątpliwie były filmy i bardziej skomplikowane: „Stalker” czy „Ostatni rok w Marienbadzie”, ale ten też nie jest prosty. Nic dziwnego, ponieważ Darren Aronofsky jako prawdziwy twórca marzył o zrobieniu filmu o swoim życiu (choć nie ma jeszcze czterdziestki). Istota filmu „Fontanna” to wszystko, co w życiu człowieka najważniejsze: śmierć, poszukiwanie sensu bytu, odwieczne marzenia o nieśmiertelności, wieczna miłość. Widać, że tak głęboki film był skazany na skrajnie ekstremalne recenzje.
Dziwna tendencja w naszym społeczeństwie - wartokażdy reżyser wkracza w odwieczne lub globalne tematy, gdyż natychmiast staje się obiektem kpin. Wczoraj nadal go ubóstwiali, a dziś ci sami ludzie piszą: „Dlaczego on wspina się na Kubricka i Castanedę ?!” I nie wybaczają geniuszu tego, że z łatwością pozwalają na nieskomplikowanych i powierzchownych filmowców-nieudolnych. Jedną z głównych skarg na obraz jest nadmierna powaga i całkowity brak humoru. Dziwne, czy mówią o śmierci i nieśmiertelności wyłącznie żartami i żartami? Niektóre recenzje to prawdziwe felietony z głupimi i wulgarnymi nagłówkami, jak „Daj fontannie odpocząć” lub gorzej - „Zamknij fontannę”. Film z 2006 roku nie powinien być traktowany zbyt spekulacyjnie, daremnie próbując wyodrębnić z narracji teorię bytu lub szukając tylko absurdów. Podczas oglądania filmu lepiej oddać się jakiejś medytacji, w takim przypadku przyjemność oglądania jest gwarantowana. Co więcej, w porównaniu z innymi filmami film „Fontanna” (szczególnie w recenzjach to zauważają) jest raczej krótki.
Czas oczywiście oceni wszystkich, ale wciąż jednegonowatorski pomysł został zrealizowany właśnie przez reżysera. Aronofsky, tworząc film jako futurystyczny sen, odważył się eksperymentować. Zastąpił wszystkie cyfrowe efekty specjalne makrofotografią specjalnych płynnych substancji, które reagują ze sobą w laboratorium. To oni nadali obrazowi perfekcyjnie czarującą atmosferę, zagrażając całemu przemysłowi komputerowemu używanego kina. To tyle, jeśli chodzi o „Fontannę”. Znaczenie filmu nie ucierpiało z powodu tej innowacji.
Wydaje się, że Darren ze swoimi tajemniczymi wybitnościamiprzypadkowo stworzył długo oczekiwaną odpowiedź na nieruchomy monolit Kubricka (Odyssey 2001). Należy zaznaczyć, że struktura obu obrazów jest identyczna. Zgodnie z fabułą obu filmów czas akcji zmierza do upragnionej wieczności, z Aronofskim jest skromniejszy, wszystko jest w obrębie tysiąclecia, ale u Kubricka - miliony lat. W filmach wieczność podzielona jest na trzy segmenty, aw kulminacyjnym odcinku główna bohaterka przechodzi przez przestrzeń i czas. A superinteligencja Kubricka odpowiada superżywemu drzewu z filmu „Fontanna”. Nie można porównywać aktorów i ich ról w filmach.
Zasadniczo katastrofalna dywergencja wReakcje krytyków filmowych, którzy do tej pory podawali Aronofsky'emu dwójki i cole, a publicznością wskazują, że w obu przeciwstawnych obozach coraz mniej wspólnych tematów do dialogu. Pozostaje jeszcze jedna kategoria - ludzie myślący, nie głupi przez współczesny mainstream i zawsze gotowi, by oczarować ich „nowy, bezprecedensowy fantastyczny”. To oni deklarują: „Fontanna” to najlepszy film! ”
Film „Fontanna” zbiera sprzeczne recenzje.Faktem jest, że jest wyjątkowo wrażliwy na osoby skłonne do ośmieszenia, racjonalistów, sceptyków i innych wielbicieli realizmu i zdrowego rozsądku. Nie przypadnie też do gustu ludziom tak sprytnym, że nie mogąc podziwiać komicznych bzdur, w których drzewo leci do gwiazd, główny bohater wpada do mgławicy, Tao przypisuje się Maji, a wszystkich książka "Sephiroth". Ale ci, którzy są otwarci na wszystko, co nowe i niezwykłe, z pewnością dostrzegą za tym obrazem znaczące perspektywy, a ci, którzy uważają film za „nie fontannę” najprawdopodobniej pozostaną przy niesławnym „zepsutym dnie”. Film „Fontanna” to złożony, utalentowany i smutny, nieco szalony i niezwykle uduchowiony film o wiecznej miłości - pierwotnym źródle tej niezwykle żywotnej Mocy. W końcu to film tylko z technicznego punktu widzenia, ale poza tym to prawdziwy obraz, dzieło sztuki o niewspółmiernym duchowym potencjale.
