Fauna naszej planety była w tym czasie zróżnicowanacały czas. Ale niestety populacje niektórych przedstawicieli fauny maleją. Wcześniej głównym czynnikiem spadku liczby ludności były zmiany klimatyczne i warunki siedliskowe. Ale ostatnio ludzie stali się przyczyną wyginięcia wielu gatunków. Niestety, dzięki jego „pomocy” niektóre rzadkie zwierzęta zniknęły bezpowrotnie. Należą do nich lew barbarzyński, który zostanie omówiony w tym artykule.
Drapieżnik żył w Afryce, w północnych regionachSahara i od Egiptu po Maroko. Również lew barbarzyński miał inne imiona - Atlas i Nubian. Wcześniej był to największy podgatunek wśród swoich kocich odpowiedników.
Karla Linneusza w 1758 roku, to on był używany do klasyfikacji, opisu zewnętrznego i zachowania lwów.
Liczba drapieżników gwałtownie spadła w środkuXVII wiek Już na początku XVIII wieku. praktycznie zniknął z Sahary (Afryka). Tylko kilka osobników nadal żyło na niewielkim obszarze północno-zachodnich regionów pustyni.
Zyskał wówczas dużą popularnośćbroń palna zniszczyła populację. Wielu myśliwych udawało się w te tereny po cenne trofeum. Prowadzono celową politykę eksterminacji zagrożonego drapieżnika.
Na wolności ostatniego przedstawiciela tego podgatunku rozstrzelano w 1922 roku w Maroku, w górach Atlas. Od tego momentu uważany jest za wymarły.
Jest migawka przedstawiająca ostatniego barbarzyńskiego lwa. Zdjęcie zostało zrobione w Algierii w 1893 roku.
Teraz jest uznawany za całkowicie wymarły i tylko w ogrodach zoologicznych można znaleźć osobniki wywodzące się od lwa barbarzyńskiego, ale nie można ich nazwać rasowymi.
Niektórzy naukowcy mówią o odrodzeniu podgatunku, ale będzie to niezwykle trudne do wdrożenia w praktyce. Spekulowano, że pojedyncze okazy mogły pozostać w rezerwatach marokańskiej rodziny królewskiej.
Jednak zespół naukowców pod kierownictwem dr Barnetta przeprowadził badania i udowodniono, że w naszych czasach nie ma osobników czystej krwi. Jest to główna przeszkoda w odbudowie populacji.
Wśród nich wyróżniał się bardzo duży drapieżnikprzedstawiciele swojego gatunku. Charakterystyczną cechą lwa barbarzyńskiego była gruba ciemna grzywa, która sięgała daleko ponad grzbiet i opadała na brzuch.
Według najnowszych badań naukowców wygląd ten był najprawdopodobniej adaptacją do zimnych warunków życia. Chociaż wcześniej uważano, że taki fenotyp jest tylko cechą podgatunku.
Samce tego drapieżnika ważyły 160-250 kg, niektóre osiągały 270 kg i do 3 m długości. Samice były znacznie mniejsze - do 2 mi od 100 do 170 kg.
Niedobór żywności zmienił styl życiabarbarzyński lew. Jego przedstawiciele nie tworzyli paczek ani nawet par, jak robili to ich inni krewni. Drapieżnik wolał żyć całkowicie samotnie. Lew berberyjski został również znaleziony w lasach gór Atlas.
Było to bardzo mocne zwierzę, które podczaspierwotnie polowania ścigały zdobycz. Przed natychmiastowym atakiem cicho podkradł się do swojej ofiary. Z odległości 30 metrów ruszył do ataku. Zrobił to szybkim skokiem. Jako ofiary zwykle wykorzystywano duże zwierzęta, takie jak dziki, jelenie, bawoły, miejscowe podgatunki bąbelków i zebry. Małe zwierzę, lew barbarzyński, mógł zabić jedną łapą, ale częściej taka technika była używana jako uduszenie.
Głównym zagrożeniem dla samego drapieżnika był tylko człowiek.
Wiadomo, że w starożytnym Rzymie ten podgatunekbył używany do udziału w walkach z gladiatorami. Ponadto lew berberyjski został wypuszczony na arenę przeciwko tygrysowi turańskiemu, który również jest wymarłym zwierzęciem w naszych czasach. Ich bitwa była wówczas rodzajem rozrywki.
W 1970 roku monarcha Hassan II Maroka Rabatuprzedstawił zoo z lwem, który według opisu bardziej przypominał barbarzyńca. Nie był to jednak okaz czystej krwi. W 1998 roku było już 52 jego potomków z samic różnych podgatunków lwa.
Obecnie zoo w Addis Abebie gości 11osobniki drapieżnika, które są potomkami tych zwierząt, które były własnością osobistą cesarza Haile-Selassie I. Jednak coraz mniej przypominają one swojego starożytnego wielkiego przodka.
Wiadomo, że w londyńskim zoo w drugiej połowie XIX wieku mieszkał rasowy lew barbarzyński o imieniu Sultan.
Istnieje przypuszczenie, że we współczesnych cyrkach można znaleźć drapieżnika z genami majestatycznego przodka.
W wielu krajach są rzeźby lwów.Budowane w różnych czasach zawsze uosabiały takie cechy, jak majestat, siła i moc. Być może w projekcie niektórych okazów lew barbarzyński został użyty jako obraz. Pomnik tego wdzięcznego drapieżnika można zobaczyć w Maroku, w mieście Ifrane. Kamienny lew jest symbolem tego miasta.
