Historia hodowli takichowad, jak jedwabnik. Technologia została opracowana dawno temu w starożytnych Chinach. Pierwsza wzmianka o tej produkcji w chińskich kronikach pochodzi z 2600 rpne, a kokony jedwabników znalezione przez archeologów sięgają 2000 rpne. e. Chińczycy podnieśli produkcję jedwabiu jako tajemnicę państwową i przez wiele stuleci był to oczywisty priorytet kraju.
Намного позднее, в 13-м веке, разведением таких produkcja robaków i tkanin jedwabnych zaczęła zajmować się Włochami, Hiszpanią, Afryką Północną, aw XVI wieku - i Rosją. Jakim owadem jest jedwabnik?
Udomowiony motyl jedwabników nie jest dzisiajWystępuje w naturze i hodowany w specjalnych roślinach w celu uzyskania naturalnej nici. Dorosły to dość duży owad jasnego koloru, osiągający 6 cm długości i rozpiętości skrzydeł 5-6 cm Hodowcy z wielu krajów zajmują się hodowlą różnych ras tego interesującego motyla. W końcu optymalne dostosowanie do charakterystyki różnych obszarów stanowi podstawę rentownej produkcji i maksymalnych przychodów. Wyhodowano wiele ras jedwabników. Niektóre dają jedno pokolenie rocznie, inne dają dwa, a są gatunki, które dają kilka lęgów rocznie.
Pomimo swoich rozmiarów motyl jedwabnika nieleci, ponieważ dawno straciła tę umiejętność. Żyje tylko 12 dni iw tym czasie nawet nie je, mając nierozwiniętą jamę ustną. Wraz z nadejściem okresu godowego jedwabniki sadzą pary w osobnych workach. Po kryciu samica zajmuje się składaniem jaj w ilości 300–800 sztuk przez 3–4 dni w grenie, która ma owalny kształt i znacznie różni się wielkością, które są bezpośrednio zależne od rasy owada. Okres usuwania robaka zależy również od gatunku - może to być ten sam rok, a może następny.
Gąsienica jedwabnika wykluwa się z jaj, kiedytemperatura 23–25 ° С. W fabryce dzieje się tak w inkubatorach o określonej wilgotności i temperaturze. Jaja rozwijają się w ciągu 8-10 dni, a następnie pojawia się brązowa mała larwa jedwabnika, o długości do 3 mm, owłosiona z włosami. Małe gąsienice umieszcza się w specjalnych tacach i przenosi do dobrze wentylowanego ciepłego pomieszczenia. Te pojemniki mają konstrukcję podobną do czegoś, składającą się z kilku półek, pokrytych kratką i mających określony cel - tutaj gąsienice ciągle jedzą. Żywią się wyłącznie świeżymi liśćmi morwy, a przysłowie „apetyt przychodzi z jedzeniem” jest absolutnie dokładne do określania obżarstwa gąsienic. Zapotrzebowanie na żywność rośnie wykładniczo, drugiego dnia jedzą dwa razy więcej paszy niż pierwszego dnia.
Do piątego dnia życia larwa zatrzymuje sięzawiesza się i zaczyna czekać na swój pierwszy ślad. Śpi przez około dzień, ściskając liść nogami, a następnie ostrym wyprostowaniem, skóra pęka, uwalniając gąsienicę i dając jej możliwość odpoczynku i ponownego zaspokojenia głodu. Przez następne cztery dni pochłania liście z godnym pozazdroszczenia apetytem, aż nadejdzie kolej na kolejną pleśń.
Przez cały okres rozwoju (około miesiąca) gąsienicatopią się cztery razy. Ostatni molt zamienia go w dość duży okaz o wspaniałym jasnym perłowym odcieniu: długość ciała dochodzi do 8 cm, szerokość - do 1 cm, a waga wynosi 3-5 g. Duża głowa wyróżnia się dwiema dobrze rozwiniętymi szczękami, zwłaszcza górnymi, „skąpy”. Ale najważniejszą cechą, która jest ważna dla produkcji jedwabiu, jest obecność guzka pod wargą dorosłej gąsienicy, z którego wydziela się specjalna substancja, zamraża się w kontakcie z powietrzem i zamienia się w jedwabną nić.
Ten guzek kończy się na dwagruczoły jedwabne, które są długimi rurkami ze środkową częścią zamienioną w rodzaj zbiornika w ciele gąsienicy, gromadząc substancję klejącą, która następnie tworzy jedwabną nić. W razie potrzeby gąsienica przez otwór pod dolną wargą uwalnia strużkę płynu na zewnątrz, która zestala się i zamienia w cienką, ale wystarczająco mocną nić. Ostatni w życiu owada odgrywa dużą rolę i jest z reguły używany jako lina bezpieczeństwa, ponieważ w najmniejszym niebezpieczeństwie wisi na nim jak pająk, nie bojąc się upaść. W dorosłej gąsienicy jedwabne gruczoły zajmują 2/5 całkowitej masy ciała.
Osiągnąwszy dorosłość po czwartym wylince,gąsienica zaczyna tracić apetyt i stopniowo przestaje jeść. W tym czasie gruczoły wydzielające jedwab są wypełnione płynem, tak że za larwą stale rozciąga się długa nić. Oznacza to, że gąsienica jest gotowa do przepoczwarzania. Zaczyna szukać odpowiedniego miejsca i znajduje je na prętach kokonowych, umieszczonych w odpowiednim momencie przez hodowców jedwabiu wzdłuż bocznych ścian rufowego „czegokolwiek”.
Po osadzeniu się na gałązce zaczyna się gąsienicaPracuj intensywnie: na przemian odwraca głowę, przykładając guzek z otworem na gruczoł wydzielający jedwab w różne miejsca kokonu, tworząc w ten sposób bardzo mocną sieć jedwabnych nici. Okazuje się, że jest to rodzaj ramy do przyszłej budowy. Co więcej, gąsienica czołga się do środka swojej ramy, unosząc się w powietrzu za pomocą nici i zaczyna kręcić sam kokon.
Podczas budowania kokonu gąsienica bardzo szybko się obracagłowy, zwalniając do 3 cm nici na każdy obrót. Jego długość do stworzenia całego kokonu wynosi od 0,8 do 1,5 km, a czas na nim spędzony zajmuje cztery lub więcej dni. Po zakończeniu pracy gąsienica zasypia w kokonie, zamieniając się w poczwarkę.
Waga kokonu razem z poczwarką nie przekracza 3-4 g.Kokony jedwabników są bardzo zróżnicowane pod względem wielkości (od 1 do 6 cm), kształtu (okrągłe, owalne, z mostkami) i koloru (od śnieżnobiałego do złocisto-fioletowego). Eksperci zauważyli, że samce jedwabników są bardziej sumienne w tkaniu kokonu. Ich siedliska dla poczwarek różnią się gęstością nici i jej długością.
Po trzech tygodniach poczwarka opuszczamotyl, który musi wydostać się z kokonu. Jest to trudne, ponieważ jest całkowicie pozbawione szczęk zdobiących gąsienicę. Ale mądra natura rozwiązała ten problem: motyl jest wyposażony w specjalny gruczoł, który wytwarza alkaliczną ślinę, której użycie zmiękcza ścianę kokonu i wspomaga uwalnianie nowo powstałego motyla. Tak więc jedwabnik zamyka krąg swoich własnych przemian.
Jednak uprawa przemysłowa morwyjedwabnik przerywa rozmnażanie się motyli. Większość kokonów jest wykorzystywana do produkcji surowego jedwabiu. W końcu jest to gotowy produkt, pozostaje tylko rozwinąć kokony na specjalnych maszynach, po uprzednim zabiciu poczwarek i potraktowaniu kokonów parą i wodą.
A więc jedwabnik, którego uprawaw skali przemysłowej prawdopodobnie nigdy nie straci na znaczeniu - wspaniały przykład udomowionego owada przynoszącego bardzo duże dochody.
