Dzhebariki-Haya to bardzo mała wioskatyp miejski w Republice Jakucji. Ciekawostką jest to, że znajduje się na dwóch brzegach rzeczki Aldan. Wieś ta słynie z kopalni węgla, w której pracuje prawie cała zdrowa ludność wsi. Dziś bardziej szczegółowo porozmawiamy o kopalni, która „karmi” 1500 osób, a także dostarcza węgiel do Republiki Jakucji.
Dzhebariki-Haya, którego zdjęcie zobaczymy poniżej, to wioska dla ludzi przyzwyczajonych do pracy i zdobywania chleba z potem i krwią. Niektórzy odchodzą, ale większość zostaje tu na zawsze.
Czy wiesz, jak „żyje” Jakucja? Dzhebariki-Khaya to potężne przedsiębiorstwo, które pozwala republice sprzedawać i wykorzystywać węgiel na własne potrzeby.
Pierwszy dokument pisemny dowódwieś pojawiła się w 1941 roku. W centrum rozwoju stał się lewy brzeg rzeki Aldan. Na początku swojej historii region był częścią obwodu Tattinsky, ale wkrótce oddzielił się i stał się samodzielną jednostką. W 1957 r. utworzono radę wsi Dżebraki-Chajnskij. Już w 1974 r. region został sklasyfikowany jako osiedle robotnicze w kraju. Dziesięć lat później ukończono długotrwałą budowę kopalni węgla Jebraiki-Chai, która w 1985 roku rozpoczęła pracę.
Jeśli chodzi o cechy geograficzne regionu, tomożna powiedzieć, że nadaje się dla ludzi silnych, doświadczonych i przyzwyczajonych do trudności. W rzeczywistości wybór mieszkańców jest ograniczony. Tylko ci młodzi ludzie, niezadowoleni z przyszłego obrazu swojego życia, opuszczają wieś i wkraczają na wyższe uczelnie w innych miastach.
Klimat wsi jest ostro kontynentalny z powodu czegozimy są zawsze długie i surowe, a lata krótkie, ale zbyt gorące. W drugiej połowie października rzeka Aldan całkowicie zamarza. Mimo tak surowych warunków pogodowych region ten nie jest w ogóle pozbawiony roślinności. Bardzo powszechne są nasadzenia rzemieślnicze, spotyka się również świerki, sosny, brzozy, kaliny i czeremchy.
Pomimo oficjalnej daty powstania kopalni, torozpoczął swoją pracę już w 1941 roku. Pierwsza produkcja węgla wyniosła zaledwie 5 tys. ton węgla. Jednak produkcja stopniowo kwitła, a wolumeny rosły na naszych oczach.
Rok 1943 był trudnym i przełomowym momentem dla obu stronwsi, a także na funkcjonowanie kopalni, ponieważ istniało poważne zagrożenie rozprzestrzenianiem się tyfusu. Dopiero dzięki terminowym wysiłkom administracji i podjętym środkom epidemia została zatrzymana.
Na tym nieszczęścia się nie skończyły, a wiosną tego samegoW ciągu roku wylew rzeki porwał większość węgla z magazynu. Stało się to poważnym problemem, ponieważ kopalnia dopiero się rozwijała i trudno było szybko odrobić straty. Aby szybko rozwiązać ten problem, z przedsiębiorstw Jakucka wysłano robotników i pracowników, którzy dołożyli wszelkich starań, aby walczyć z katastrofą. Pomimo tego, że terminowa interwencja pomogła zaopatrzyć republikę w węgiel, wydobycie kopalni w tym roku jest minimalne.
Swego rodzaju przełom nastąpił w 1944 roku, kiedyruch stachanowski stał się bardziej aktywny. Wzrost wydajności pracy i mechanizacja niektórych procesów znacznie zwiększyły zyski. Jeszcze ważniejszy krok w rozwoju nastąpił w 1957 roku, kiedy przedsiębiorstwo posiadało 7 ciężarówek, 5 spycharek i 6 łodzi, a także kilka przenośników zgrzebłowych.
Powszechna mechanizacja została przeprowadzona w 1960 r.rok. Przez następne 10 lat firma działała doskonale, zaopatrując region w węgiel i osiągając przyzwoity zysk. W 1973 r. zapalił się pokład węgla, a także trzy przypadki wybuchu pyłu węglowego. Wydarzenia te doprowadziły do tego, że kopalnie zostały zamknięte. Kopalnia Dzhebariki-Khaya została uruchomiona w 1985 roku. Jego zdolność projektowa wynosiła 600 tysięcy ton rocznie.
Kopalnia znajduje się w północno-wschodniej części Jakucji, narzeka Aldan. Depozyt został otwarty przez 5 sztolni. Wszystkie ściany wyposażone są w kompleksy zmechanizowane. Od 2014 roku kopalnia stopniowo przechodzi na wydobycie odkrywkowe. Przejście odbywa się w 3 etapach:
Wydobycie odkrywkowe będzie praktykowane najpierw na prawym brzegu rzeki, aw przyszłości planowane jest zagospodarowanie także lewego brzegu.
W kopalni doszło do dwóch poważnych wypadków:w 1973 i 1988 roku. Niestety w każdym z nich ktoś zginął. Pomimo tego, że ofiary są izolowane, to nadal są niewinne ludzkie życia. Nie było postępowania sądowego w sprawie śmierci pracowników, ponieważ przyczyny wypadków uznano za naturalne i nieprzewidywalne. W pożarze i wybuchach w 1973 r. zginęły 4 osoby: 2 górników i 2 ratowników górniczych. W 1988 r. doszło do zawalenia się skały, w którym zginęła jedna osoba.
Populacja wsi wynosi 1441 osób.Tak małą liczbę mieszkających tu osób tłumaczy fakt, że terytorium jest znacznie oddalone od centralnych dużych miast, a także fakt, że mieszkańcy nie mają wyboru miejsca pracy - wszyscy w taki czy inny sposób są zaangażowany w funkcjonowanie głównego przedsiębiorstwa górnictwa węgla kamiennego.
Wieś Dzhebariki-Khaya istnieje dziękikopalnia o tej samej nazwie, która jest podstawą sytuacji gospodarczej regionu. Jest częścią stowarzyszenia produkcyjnego Yakutugol. Kopalnia znajduje się niedaleko wsi Chandyga, więc pracownicy przedsiębiorstwa starają się osiedlić bliżej swojego miejsca pracy.
Badacze wsi twierdzą, że to dzięki aktywnej pracy kopalni ludność regionu może włączyć się w ogólnopolski proces obiegu towarów i pieniędzy.
