Japońska cywilizacja jest uważana za dość młodą.Pomimo faktu, że wyspy japońskie zaczęły być zamieszkane ponad tysiąc lat temu, zjednoczenie ludzi w zgrupowaniu plemion nastąpiło dopiero w drugim wieku przed naszą erą. Pozór państwowości pojawił się tutaj dopiero w trzecim wieku naszej ery, kiedy związek plemion Yamato był w stanie ujarzmić inne narodowości i stać się największym. Stopniowo moc klanu Yamato stała się królewska, a ich władcy zaczęli nazywać siebie cesarzami („tenno”). Inny termin, „szogun” (raczej władca - najwyższy dowódca wojskowy), wszedł w życie wieki później.
W Japonii w ciągu 6-7 stuleci większość populacjiReprezentowali ją chłopi, byli też niewolnicy i niekompetentni obywatele japońskiego społeczeństwa, często składający się z Chińczyków i Koreańczyków. Chłopi byli opodatkowani dość imponujące podatki w postaci czynszów żywnościowych i gotówkowych, wysyłani do pracy i faktycznie byli przywiązani do ziemi. Aby zwalczać protesty chłopskie, feudalni władcy utworzyli oddziały specjalnie wyszkolonych wojowników - samurajów, a władza administracyjna w kraju należała do szlachty, która głównie należała do tego samego klanu co najwyższy władca.
Japońskie szoguny oficjalnie pojawiły się w XI wiekuAD Na terytorium Krainy Wschodzącego Słońca zaczęły powstawać grupy feudałów wojskowych, wśród których stali Tyra i Minamoto. Rozpętali wojnę domową w latach 1180-1185, podczas której bitwy miały miejsce na całej wyspie Honsiu. Po obu stronach frontu znajdowały się setki tysięcy grup wojskowych, cywili zginęli, klasztory zostały zniszczone. Zwyciężył klan Minamoto, którego przedstawiciel Yoritomo przywłaszczył sobie tytuł „Sei Tai Shogun” w 1192 r. - co oznaczało „Naczelnego Wodza podbijającego barbarzyńców”. Tak więc w historii Japonii pojawił się shogunate.
Warto zauważyć, że japońska wojna domowaw tym okresie nie wygrał Yoritomo, ale jego brat, Yoshitsune, został wydalony z pałacu z powodu podejrzeń władcy. Według niektórych legend Yoshitsune uciekł z Japonii na kontynent, gdzie według innych przyjął imię „Czyngis-chan” - popełnił samobójstwo. Interesująca jest także legenda, że śmierć Yoritomo po upadku z konia nastąpiła z powodu faktu, że koń stał na tylnych łapach, gdy zobaczył ducha Yoshitsune.
Jeśli Japończycy zapytają:„Wyjaśnij terminy„ shogun ”,„ tasegun ”itp.”, Odpowiedzi mogą być dość różnorodne. Faktem jest, że sama koncepcja przybyła do Japonii z Chin, gdzie została rozpowszechniona w postaci „tai shogun”, co można przetłumaczyć jako „dowódca dużego drzewa”. Według legendy wybitny chiński dowódca wojskowy Hyo-Yi był tak skromny, że kiedy publicznie mówili o jego zwycięstwach, uciekł pod dużym drzewem, aby nie słuchać pochwał skierowanych do niego.
W kronikach japońskich słowo „szogun” z różnymi prefiksami jest wspomniane w 7-8 wieków naszej ery, w tym:
W tamtych czasach posiadacz takiego tytułu był po prostustarszy urzędnik, który dowodził armią lub jej częścią, lub posłańca. Tytuł został nadany podczas kampanii wojskowej, a następnie wrócił do cesarza. Starożytna ceremonia „inicjacji” polegała na ogłoszeniu aktu normatywnego na ten temat (edykt) i prezentacji ceremonialnego miecza w pałacu cesarskim. Później procedura została nieco zmodyfikowana. Na przykład dla starszych przedstawicieli nie wolno było chodzić na widownię do pałacu w Kioto, aw 14–19 wieków edykt został wprowadzony do szoguna „w domu”. W odpowiedzi napełnił pudełko edyktów złotym piaskiem, zwrócił je ambasadorowi cesarstwa i obiecał pójść „dobrym przykładem” władcy Yoritomo Minamoto.
Rządy Szoguna w Japonii trwały od 1192 rokulata przed rewolucją Meiji. W tym okresie najwyższy dowódca przekazał swoją moc i połączył najwyższe stanowiska państwowe, podczas gdy moc cesarza była raczej ceremonialna - nominalna. Od zmarłego Yoritomo Minamoto władza przeszła na regentów jego syna, klanu Hojo.
Po ustaniu klanu Minamoto w linii męskiejjapońskie szoguny, być może jedyny w historii, włączyły do swego grona dziecko z klanu Fujiwara, które zostało powołane na najwyższe stanowisko publiczne w tym czasie w wieku dwóch lat.
Pierwszy szogunat w Japonii miał taki samStolicą miasta była Kamakura, dlatego nazywała się Shogunate Kamakura. Ten historyczny okres charakteryzował się konfliktami domowymi i dominacją przedstawicieli samurajów - „ludzi służby”, którzy stanowili wojskowy majątek feudalny małych szlachciców, którzy strzegli i służyli „daimie”. Jednocześnie Japonii, dzięki interwencji sił naturalnych, udało się odeprzeć dwie inwazje Mongołów (1281 i 1274) i zdobyć flagę narodową, która zgodnie z legendą została przekazana na szogunat przez buddystę - patriarchę Nichirena.
Minamoto Yoritomo, szogun (obrazy fotograficzne,przedstawiający go, przedstawionego powyżej), po zakończeniu wojny mianował gubernatorów wojskowych w każdej prowincji, która z czasem zgromadziła znaczące siły wojskowe i skoncentrowała działki w ich rękach. W tym samym czasie Japonia nawiązała korzystne relacje handlowe z Chinami i Koreą, co doprowadziło do wzbogacenia feudałów na południowym wschodzie.
Władcy feudalni nie lubili tych procesów.Kamakura, co doprowadziło do konfliktu i przekazania władzy klanowi Ashikaga. Przedstawiciele tego ostatniego przenieśli się ze zrujnowanej Kamakury do Kioto, bliżej pałacu cesarskiego, gdzie wydali zbyt dużo pieniędzy, konkurując ze wspaniałością szlacheckiej dworu. Sprawy państwowe były w stanie zaniedbania, co doprowadziło do aktywizacji gubernatorów wojskowych w innych częściach kraju i nowego etapu wojny domowej.
Szogun rządzi w Japonii od 1478 do 1577 rokuponownie towarzyszyły temu konflikty zbrojne między prawie wszystkimi prowincjami, które doprowadziły imperium na skraj całkowitego upadku w połowie XVI wieku. Była jednak „daima” - przedstawiciel elity wśród samurajów (Nobunaga), który podporządkował centrum kraju stolicą Kioto, pokonał wielkich feudałów i wychował utalentowanego generała - Toyotomi Hideyoshi w swoich szeregach.
To niewykształcone, ale przedsiębiorcze i rozsądnepochodził z chłopskiej rodziny po śmierci przedstawicieli klanu Nobunaga, którzy zakończyli zjednoczenie Japonii (w 1588 r.). Tak więc przedstawiciel klasy niearystokratycznej faktycznie otrzymał tytuł „szoguna”. To na pierwszy rzut oka zacierało granice między posiadłościami, ale sam Hideyoshi potwierdził edyktem wszystkie przywileje samurajów, a nawet przeprowadził kampanię, by przejąć broń (miecze) od chłopstwa.
Kolejne japońskie shogun, ale z klanuTokugawa rządził w Japonii przez prawie ćwierć tysiąclecia. Faktem jest, że Hideyoshi przekazał władzę swojemu synowi, który był nieletni i podlegał opiece. Właśnie spośród strażników wyróżniał się Tokugawa Ieyasu, który siłą wyeliminował prawowitego spadkobiercę i zaczął rządzić, wybierając nowoczesne Tokio jako stolicę.
Za panowania domu Tokugawy zostało usprawnionesystem rządzenia krajem - cesarz jest pozbawiony władzy, wprowadza się rady miejskie starszych, społeczeństwo dzieli się na majątki. Dominującą pozycję zajmowali tu wojownicy - samurajowie. Ponadto byli chłopi, rzemieślnicy, kupcy, wędrujący artyści, pariasy i nędzarzy, którzy zostali również wyróżnieni w osobnej posiadłości. Podczas panowania samego Tokugawy samurajowie byli elitą społeczeństwa, które stanowiło jedną dziesiątą populacji i cieszyło się wielkimi przywilejami. Jednak wtedy taka liczba żołnierzy okazała się niepotrzebna, a niektórzy z samurajów zostali ninja, roninami (wynajętymi zabójcami), podczas gdy inni przeszli na klasę komercyjną lub zaczęli uczyć nauk wojskowych i filozofii Bushido - kodeksu samurajów. Roniny, które się zbuntowały, musiały zostać stłumione przez siły rządowe.
Dlaczego tryb pracy spadł?Shogun? Przeglądy historyków wskazują, że w związku z rozwojem stosunków handlowych w kraju pojawiła się klasa drobnomieszczaństwa, która została silnie stłumiona przez urzędników z szogunatu, co wywołało protesty. Przedstawiciele inteligencji urodzili się w warstwie miejskiej, którą również starali się zniszczyć, w szczególności ze względu na jej pragnienie sintoizmu, który głosił pokrewieństwo wszystkich Japończyków, bez względu na klasę itp.
Rząd zakazał innych religii(Chrześcijaństwo), ograniczony kontakt z innymi krajami, co doprowadziło do protestów, a ostatecznie do przekazania władzy państwowej przez shogunata Tokugawy z powrotem do cesarza w 1867 roku. Dziś „szogun” w Japonii jest terminem historycznym, ponieważ stanowisko to zostało zniesione podczas rewolucji Meiji, która miała miejsce w latach 1868–1889.
