Igor Olegovich Shchegolev, doradca prezydentaFederacja Rosyjska, zawodowy dziennikarz, członek ekipy Putina cieszy się zainteresowaniem opinii publicznej ze względu na jego tajemnicę informacyjną. W mediach wypowiada się wyłącznie „w interesach”, rzadko pojawia się na imprezach towarzyskich i nigdy nie mówi o swojej rodzinie. Porozmawiajmy o tym, jak Igor Shchegolev przybył na Kreml, jak ewoluowała jego kariera i życie osobiste.
Urodzony Igor Olegovich Shchegolev 10 listopada 1951 r.rok w ukraińskim mieście Winnica. Kategorycznie nie chce rozmawiać o swoim dzieciństwie i rodzicach. Dziennikarze zakładają, że przyszłemu ministrowi Federacji Rosyjskiej nic niezwykłego nie stało się w tym czasie. Od dzieciństwa Igor był bardzo „porządnym” dzieckiem, które nie sprawiało rodzicom większych kłopotów.
Igor Shchegolev studiował w najzwyklejszej WinnicyLiceum. Ale uczył się bardzo dobrze. Od dzieciństwa wykazywał wyraźne skłonności humanitarne i wielką umiejętność posługiwania się językami. Mimo doskonałego występu w szkole, Shchegolev nie był „kujonem”. Dorastał bardzo towarzyski i aktywny, uprawiał sport i od młodości skupiał się na karierze. Po szkole z łatwością wstąpił do Moskiewskiego Instytutu Języków Obcych. M. Torezy. Biegle posługuje się językiem angielskim, francuskim i niemieckim.
Przez dwa lata studiów w instytucie Shchegolev pokazałjako bardzo pracowity i obiecujący student. Z tego powodu w 1984 r. w ramach międzynarodowej wymiany studenckiej wyjechał na studia do Lipska na uniwersytecie. K. Marksa. Do takich programów zapisali się studenci wyjątkowo godni zaufania i osiągający dobre wyniki. W 1988 roku Igor z powodzeniem ukończył studia na dwóch uczelniach, obronił dwie tezy i uzyskał tytuł filologa-germanisty. Podczas studiów w Lipsku, według dziennikarzy, drogi Szczegolowa skrzyżowały się z Władimirem Putinem, który kierował tam Domem Przyjaźni Sowiecko-Niemieckiej i służył w organach bezpieczeństwa państwa. Poinformowane źródła twierdzą, że to wtedy Putin „zatrudnił” obiecującego międzynarodowego specjalistę.
Igor Shchegolev rozpoczął karierę jakoredaktor w Agencji Telegraficznej Związku Radzieckiego. Pracował w redakcjach krajów Ameryki. W 1992 roku na bazie tej agencji informacyjnej powstała ITAR-TASS. W nim Szczegolew pracuje jako redaktor, a następnie jako starszy redaktor redakcji generalnej dla krajów europejskich. Przez lata dał się poznać nie tylko jako dobry profesjonalista, ale także wykazał się rzetelnością. To pozwoliło mu w 1993 roku zostać własnym korespondentem ITAR-TASS w wydaniu paryskim. W tym okresie Szczegolew pisał aktywnie, jego materiały były publikowane w takich wydawnictwach jak Trud, Izwiestija, Krasnaja Zwiezda, Siegodnia, w czasopismach „Sowietnik” i „Anomaliya”. Na uwagę zasługują jego publikacje na konferencji poświęconej rozwiązywaniu problemów przemocy wobec kobiet na świecie, o pierwszych mistrzostwach świata w judo, przegląd wspomnień prezydenta Francji F. Mitterranda. W tym czasie Szczegolew stał się uznanym ekspertem od spraw europejskich.
Zagraniczna podróż służbowa zakończyła się w 1997 r.Szczegolewa. Wrócił do Moskwy, gdzie rozpoczął pracę jako szef sektora europejskiego w redakcji ITAR-TASS, następnie dziennikarz przeszedł na stanowisko zastępcy redaktora naczelnego serwisu informacyjnego agencji. W tym czasie Szczegolew został członkiem tzw. klubu kremlowskich dziennikarzy, zajmował się działalnością i wizytami zagranicznymi prezydenta B.N. Jelcyn.
Przyszły doradca prezydenta już w jego latachpracę w ITAR-TASS został pracownikiem Komitetu Bezpieczeństwa Państwa. W tamtych czasach to właśnie służba w zagranicznych agencjach wywiadowczych była niemal warunkiem udanej kariery. Bez takiej współpracy wyjazd w daleką zagraniczną podróż służbową, zwłaszcza do prestiżowej paryskiej redakcji, był prawie niemożliwy. Sam Szczegolew nigdy nie potwierdził ani nie zaprzeczał swojej pracy w zagranicznym wywiadzie. Nie ma stopnia wojskowego i zgodnie z założeniami dziennikarzy był niezależnym oficerem KGB.
W 1998 roku Igor Shchegolev, którego biografiadokonuje nieoczekiwanego zwrotu, idzie do pracy w rządzie Federacji Rosyjskiej, zostaje zastępcą szefa rządowego departamentu informacyjnego. Ta roszada świadczyła o tym, że jego kwalifikacje zawodowe i zasługi zostały docenione przez kierownictwo. Ponadto eksperci twierdzą, że transfer ten sygnalizował, że Szczegolew ma dobre kontakty, bo nie da się tak po prostu dostać do rządu.
W ciągu 3 miesięcy Shchegolev staje sięsekretarz prasowy premiera Jewgienija Primakowa. Igor Olegovich mówi, że przed tym spotkaniem nie był blisko związany z Jewgienijem Maksimowiczem, tylko kilkakrotnie krzyżowali ścieżki podczas zagranicznych podróży. Następnie Shchegolev zaprzyjaźnił się z Primakovem i utrzymywali dobre stosunki nawet po zakończeniu wspólnej pracy.
Po kolejnych 2 miesiącach Szczegolew został powołany nastanowisko szefa rządowego departamentu informacyjnego. To była bardzo szybka promocja. Rok później został jednak usunięty z tego stanowiska Szczegolew, ale nie ustąpił i został doradcą nowego premiera Siergieja Stiepasszyna.
W 2000 roku został szefem służby prasowej.Administracja Prezydenta Federacji Rosyjskiej, a rok później - szef protokołu głowy państwa. Zajmował się organizacją imprez z udziałem głowy państwa, a także „ubezpieczał” służbę prasową prezydenta. Przez lata pracy w Rządzie i Administracji Prezydenta Szczegolew nawiązał dobre kontakty, a wielu kolegów wypowiada się o nim bardzo pozytywnie.
W maju 2008, po zwycięstwie Dmitrija w wyborachMiedwiediew, dość nieoczekiwanie dla opinii publicznej, Igor Shchegolev został powołany na stanowisko ministra komunikacji i środków masowego przekazu Federacji Rosyjskiej. Zamieszanie w szeregach politologów i środowiska eksperckiego spowodowane było tym, że nowy minister praktycznie nie miał doświadczenia w telekomunikacji. Tę lukę wypełnili doradcy ministra, którymi byli Alexander Provotorov i Konstantin Małofiejew, znane postacie na rynku komunikacyjnym.
Za zasługę Szczegolewa na stanowisku ministerialnymnazywają zakończenie przejścia telewizji krajowej na nadawanie cyfrowe, stworzenie zjednoczonego regulatora telekomunikacji i mediów, a także wprowadzenie do praktycznego użytku elektronicznego rządu i strony internetowej usług publicznych. Minister był także aktywnym zwolennikiem wprowadzania różnych instrumentów kontroli i nadzoru Internetu, był inicjatorem opracowania mechanizmu monitorowania i cenzurowania mediów internetowych. Szegolew był wielokrotnie oskarżany o lobbowanie interesów różnych struktur biznesowych, ale nikt nie był w stanie dostarczyć na to żadnych dowodów.
Po w 2012 roku V.V. Putin powrócił na stanowisko prezydenta, Szczegolew stracił miejsce w nowym gabinecie.
W maju 2012 r. zarządzenie zostało wydane przez prezydenta V.Putina, który powiedział, że Igor Olegovich Shchegolev został mianowany asystentem głowy państwa. Na tym stanowisku przygotowuje przemówienia Putina, organizuje jego spotkania. Szczegolew pracuje również jako redaktor naczelny magazynu „Sowietnik”, występuje jako ekspert od krajów europejskich w komentarzach dla mediów.
Jeszcze jako minister, Igor Shchegolev, życie osobistektóra jest okryta grubą zasłoną tajemnicy, wielokrotnie wypowiadała się o konieczności zaostrzenia przepisów w zakresie kar za wtargnięcie w prywatność obywateli. Nigdy nie opowiada o swojej rodzinie i szczegółach swojej sfery prywatnej. Dziennikarze wiedzą, że Szczegolew jest żonaty. Jego żona, Shchegoleva Rimma Viktorovna, od 1998 roku pracuje jako adiunkt na Wydziale Języka Niemieckiego Akademii Handlu Zagranicznego. Odbyła kilka staży zagranicznych w Niemczech. Podobnie jak jej mąż jest specjalistką od języków germańskich i wielką fanką tej kultury i kraju. Nie wiadomo, czy para Dandy ma dzieci.
Igor Schegolev, którego rodzina jest najbardziejtemat zamknięty, jest zwolennikiem idei wprowadzenia odpowiedzialności karnej za śledztwa paparazzi w zakresie życia osobistego. Szczegolew dał się poznać jako dość twardy lider, jest aktywnym zwolennikiem koncepcji „Bezpiecznego Internetu” i zaostrzeniem odpowiedzialności za jakość informacji w publikacjach elektronicznych.
