Ryzyko środowiskowe jest probabilistycznecharakterystyka zagrożenia, które powstaje zarówno dla środowiska, jak i dla samej osoby, w przypadku różnych wpływów antropogenicznych lub innych zdarzeń i zjawisk. Każdy ekotoksykant jest niezaprzeczalnym czynnikiem stresującym. Ocena ryzyka dla środowiska przewiduje, że stresorem jest jakikolwiek wpływ: chemiczny, mechaniczny lub polowy, który powoduje każdą zmianę w systemach ekologicznych i biologicznych, zarówno negatywną, jak i pozytywną.
Pojęcie oceny ryzyka środowiskowego obejmujedwa elementy: ocena ryzyka lub ocena ryzyka oraz zarządzanie ryzykiem lub zarządzanie ryzykiem. Ocena ryzyka to naukowa analiza pochodzenia, identyfikacja i określenie poziomu zagrożenia ryzykiem w danej konkretnej sytuacji. Pojęcie „ryzyka środowiskowego” odnosi się do źródeł zagrożeń, które zagrażają konkretnemu systemowi środowiskowemu lub procesowi, który ma w nim miejsce. Wskaźniki środowiskowe szkód obejmują niszczenie fauny i flory, szkodliwy, a nawet nieodwracalny wpływ na systemy ekologiczne, degradację środowiska, która wiąże się ze wzrostem zanieczyszczenia, wzrostem występowania różnych specyficznych chorób, śmiercią dużych obiektów naturalnych, takich jak jeziora, morza, rzeki, lasy i tak dalej.
Ryzykiem środowiskowym można zarządzać.W tym celu należy na początku przeanalizować samą sytuację ryzyka, opracować i uzasadnić decyzję zarządu w formie przepisów ustawowych lub wykonawczych, które będą miały na celu zmniejszenie ryzyka lub znalezienie sposobów na jego zmniejszenie.
Teoria ryzyka środowiskowego tworzy zasadyktóre charakteryzują stosunek społeczności ludzkiej do potrzeby zapewnienia bezproblemowej eksploatacji obiektów technicznych jako źródeł zwiększonego zagrożenia dla środowiska:
1) Zerowe ryzyko środowiskowe: zasada ta odzwierciedla zaufanie ludzi do niemożności spowodowania szkód w tym obiekcie.
2) Spójne podejście do pełnego i absolutnego bezpieczeństwa lub zerowego ryzyka: obejmuje badania w tym kierunku nad wykorzystaniem technologii zmniejszających to ryzyko.
3) Minimalne ryzyko środowiskowe: poziom zagrożenia, który można osiągnąć w jak największym stopniu, w oparciu o zasadę uzasadnienia wszelkich kosztów ochrony bezpieczeństwa ludzi.
4) Zrównoważone ryzyko.Zgodnie z tą zasadą brane są pod uwagę wszelkie zagrożenia naturalne i oddziaływania antropogeniczne, a także stopień ryzyka każdego ze zdarzeń oraz warunki, w jakich osoba może być zagrożona.
5) Dopuszczalne ryzyko.Zasada ta opiera się na analizie stosunku kosztów do ryzyka lub korzyści i ryzyka lub kosztów i korzyści. Koncepcja ta opiera się na założeniu, że wyeliminowanie ryzyka jest całkowicie nieopłacalne ekonomicznie lub praktycznie niewykonalne, co oznacza, że warto ustanowić racjonalny poziom bezpieczeństwa, przy którym koszty są zoptymalizowane w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa ryzyka i możliwej szkody w przypadku awarii.
Первый этап оценки вероятного риска - это identyfikacja rzeczywistych zagrożeń dla ludzi i środowiska. Na tym etapie badania odgrywają ważną rolę. Identyfikacja zagrożenia oznacza poszukiwanie jego sygnału i jego izolacji od ogólnego tła.
Na drugim etapie ocenia się narażenie, czyli identyfikację, w jaki sposób, przez jaki środek, w jakiej ilości, kiedy dokładnie i jak długo będzie to miało wpływ.
Po trzecie - ocena zależności wpływu na dawkę -określenie wzorca ilościowego, który wiąże otrzymaną dawkę substancji szkodliwej z prawdopodobieństwem niekorzystnego wpływu na zdrowie.
A czwarty jest wynikiem wszystkich poprzednich, charakterystycznych dla ryzyka. Obejmuje ocenę wszystkich zidentyfikowanych i możliwych negatywnych skutków dla zdrowia ludzkiego.
