Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy wEuropa jest ważnym organem międzypaństwowym, którego głównym zadaniem jest utrzymanie pokoju i stabilności na kontynencie. Historia tej struktury ma więcej niż jedną dekadę. Ale prawdziwa efektywność pracy organizacji była dyskutowana od dawna. Dowiedzmy się, jak wygląda Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, poznaj jej główne cele i funkcje, a także krótką historię jej działalności.
Przede wszystkim dowiemy się, w jakich okolicznościach powstała OBWE.
Pomysł zwołania spotkania przedstawicieli państwa,który rozwinąłby ogólne zasady polityki międzynarodowej w regionie, został po raz pierwszy wyrażony w Bukareszcie w 1966 r. przez przedstawicieli krajów europejskich z obozu socjalistycznego wchodzących w skład jednostki ATS. Później tę inicjatywę poparła Francja i niektóre inne państwa zachodnie. Jednak decydujący wkład wniosło stanowisko Finlandii. To właśnie ten kraj zaproponował zorganizowanie tych spotkań w stolicy, Helsinkach.
Przeprowadzono wstępną fazę konsultacji zOd listopada 1972 r. Do czerwca 1973 r. Spotkanie poprowadzili delegaci z 33 krajów europejskich, a także Kanady i Stanów Zjednoczonych. Na tym etapie opracowano ogólne zalecenia dotyczące dalszej współpracy, opracowano zasady i program negocjacji.
Pierwsze spotkanie odbyło się bezpośrednio wpoczątek lipca 1973 r Od tej daty zwyczajowo odlicza się działania OBWE. Na tym etapie w dyskusji wzięli udział ministrowie spraw zagranicznych ze wszystkich krajów europejskich z wyjątkiem Albanii i dwóch państw Ameryki Północnej. W głównych kwestiach znaleziono punkty kontaktowe, co znalazło odzwierciedlenie w końcowych zaleceniach.
W drugim etapie, który odbył się w Genewie z udziałemOd września 1973 r. Do lipca 1975 r. Przedstawiciele umawiających się krajów wyjaśniali najważniejsze punkty wspólnej współpracy, aby w jak największym stopniu odpowiadali interesom wszystkich uczestników, a także koordynowali wszystkie sporne kwestie.
Bezpośrednie podpisanie aktu końcowegowystąpił pod koniec lipca - na początku sierpnia 1975 r. w Helsinkach. Uczestniczyli w nim najlepsi liderzy ze wszystkich 35 umawiających się krajów. Ostateczne porozumienie zostało oficjalnie nazwane Aktem końcowym KBWE, a nieoficjalnie zwane było Porozumieniem Helsińskim.
Dokument końcowy Porozumień Helsińskich byłwyniki II wojny światowej są oficjalnie ustalone. Ponadto opracowano 10 głównych zasad międzynarodowych stosunków prawnych. Wśród nich należy podkreślić zasadę nienaruszalności istniejących granic terytorialnych krajów europejskich, nieingerencji, równości państw, poszanowania podstawowych wolności człowieka, prawa narodów do decydowania o ich losie.
Ponadto osiągnięto ogólne porozumienia w sprawie stosunków w sferze kulturalnej, wojskowo-politycznej, prawnej i humanitarnej.
Od tego czasu Rada Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) zaczęła się regularnie spotykać. Spotkania odbyły się w Belgradzie (1977–1978), Madrycie (1980–1983), Sztokholmie (1984), a także w Wiedniu (1986).
Jedno z najbardziej znanych spotkań w Paryżuwe wrześniu 1990 r., w którym wzięło udział kierownictwo krajów uczestniczących. Przyjęła słynną Kartę Paryską, która oznaczała koniec zimnej wojny, podpisała traktat zbrojeniowy i określiła ważne kwestie organizacyjne do dalszych konsultacji.
Na spotkaniu w Moskwie w 1991 r. Przyjęto rezolucję w sprawie pierwszeństwa praw człowieka przed prawem krajowym.
W 1992 r. Miało miejsce spotkanie w Helsinkachprzeformatowanie KBWE. Jeśli wcześniej było to forum komunikacji między kierownictwem państw członkowskich, to od tego momentu zaczęło przekształcać się w pełnoprawną stałą organizację. W tym samym roku w Sztokholmie wprowadzono nowe stanowisko - sekretarza generalnego KBWE.
W 1993 roku na spotkaniu w Rzymie osiągnięto porozumienie w sprawie utworzenia Stałego Komitetu, w którym uczestniczące kraje wysłały swoich delegatów do reprezentacji.
Tym samym KBWE coraz bardziej zaczęła zdobywaćcechy trwale funkcjonującej organizacji. Aby nazwa była zgodna z rzeczywistym formatem, w 1994 r. w Budapeszcie zdecydowano, że teraz KBWE będzie się nazywać jedynie Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE). Przepis ten wszedł w życie na początku 1995 roku.
Następnie znaczące spotkania delegatów OBWEodbyła się w Lizbonie (1996), Kopenhadze (1997), Oslo (1998), Stambule (1999), Wiedniu (2000), Bukareszcie (2001), Lizbonie (2002), Maastricht (2003), Sofii (2004), Lublanie ( 2005), Astana (2010). Na tych forach poruszano kwestie bezpieczeństwa regionalnego, terroryzmu, separatyzmu oraz kwestie praw człowieka.
Należy zauważyć, że od 2003 r. Rosjaw OBWE zajmuje stanowisko, które często różni się od większości pozostałych krajów uczestniczących. Z tego powodu wiele popularnych rozwiązań jest blokowanych. Kiedyś mówiono nawet o ewentualnym wycofaniu się Federacji Rosyjskiej z organizacji.
Główne cele, które sobie stawiająkrajów OBWE, jest osiągnięcie pokoju i stabilności w Europie. Aby zrealizować to zadanie, organizacja aktywnie uczestniczy w rozwiązywaniu konfliktów między mocarstwami i wewnątrz uczestniczących państw, kontroluje proliferację broni oraz prowadzi dyplomatyczne działania prewencyjne mające na celu zapobieganie ewentualnym konfliktom.
Organizacja monitoruje sytuację gospodarczą iekologia w regionie, a także przestrzeganie praw człowieka w krajach europejskich. Działania OBWE mają na celu monitorowanie wyborów w krajach uczestniczących poprzez wysyłanie do nich obserwatorów. Organizacja wspiera rozwój instytucji demokratycznych.
Największa reprezentacja w organizacjiEuropa naturalnie to zrobiła. OBWE liczy łącznie 57 państw członkowskich. Oprócz Europy w tę organizację bezpośrednio zaangażowane są dwa państwa z Ameryki Północnej (Kanada i Stany Zjednoczone), a także szereg krajów azjatyckich (Mongolia, Uzbekistan, Tadżykistan, Turkmenistan itp.).
Ale status uczestnika nie jest jedynym, jaki istnieje w tej organizacji. Za partnerów do współpracy uważa się Afganistan, Tunezję, Maroko, Izrael i szereg innych państw.
Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie ma dość rozbudowaną strukturę zarządzania.
Aby zająć się najważniejszymi problemami, które mająglobalny charakter, zbiera się Szczyt Szefów Państw i Rządów. To właśnie decyzje tego organu mają pierwszorzędne znaczenie. Należy jednak zauważyć, że ostatni raz takie spotkanie odbyło się w 2010 roku w Astanie, a wcześniej - dopiero w 1999 roku.
W przeciwieństwie do szczytu Rada Ministrów Spraw Zagranicznych zbiera się corocznie. Oprócz omawiania najważniejszych spraw, do jego zadań należy wybór Sekretarza Generalnego organizacji.
Głównym jej organem jest Stała Rada OBWEstruktura, która działa na stałe i spotyka się co tydzień w Wiedniu. Omawia poruszane zagadnienia i podejmuje w ich sprawie decyzje. Na czele tego organu stoi obecny przewodniczący.
Ponadto ważnymi organami strukturalnymi OBWE są Zgromadzenie Parlamentarne, Biuro Instytucji Demokratycznych oraz Forum Współpracy Bezpieczeństwa.
Za pierwsze osoby w OBWE uważa się urzędującego Przewodniczącego i Sekretarza Generalnego. Poniżej omówimy bardziej szczegółowo znaczenie tych stanowisk oraz niektóre organy strukturalne OBWE.
Urzędujący Przewodniczący jest odpowiedzialny za kierowanie i organizację codziennej działalności OBWE.
Stanowisko to pełni Minister Spraw Zagranicznychkraju, który przewodniczy OBWE w tym roku. W 2016 roku tę honorową misję realizują Niemcy, co oznacza, że przewodniczącym OBWE jest szef MSZ RFN F.-V. Stahnmeiera. W 2015 roku stanowisko to objął przedstawiciel Serbii Ivica Dacic.
Do zadań przewodniczącego należy koordynacja pracorganów OBWE, a także reprezentacja tej organizacji na szczeblu międzynarodowym. Na przykład Ivica Dacic w 2015 roku brał czynny udział w rozwiązaniu konfliktu zbrojnego na Ukrainie.
Drugie najważniejsze stanowisko w organizacji -sekretarzem generalnym. Wybory na to stanowisko odbywają się co trzy lata przez Radę Ministrów. Obecnie sekretarzem generalnym jest włoski Lamberto Zanner.
Do kompetencji Sekretarza Generalnego należą:kierownictwo sekretariatu organizacji, czyli w rzeczywistości jest szefem administracji. Ponadto osoba ta pełni funkcję przedstawiciela OBWE podczas nieobecności urzędującego Przewodniczącego.
Zgromadzenie Parlamentarne OBWE obejmuje:przedstawiciele wszystkich 57 jej uczestników. Struktura ta powstała w 1992 roku jako organizacja międzyparlamentarna. Składa się z ponad 300 deputowanych delegowanych przez parlamenty krajów uczestniczących.
Siedziba tego organu znajduje się w Kopenhadze. Przewodniczący i Sekretarz Generalny są uważani za pierwsze osoby Zgromadzenia Parlamentarnego.
W ramach ZPRE działają stałe i trzy wyspecjalizowane komisje.
Ostatnio coraz więcej krytykido organizacji. Wielu ekspertów twierdzi, że w chwili obecnej OBWE nie jest w stanie rozwiązać naprawdę kluczowych wyzwań i wymaga reformy. Ze względu na charakter podejmowania decyzji, wiele decyzji popieranych przez większość członków może zostać zablokowanych przez mniejszość.
Ponadto istnieją precedensy, w których nawet przyjęte decyzje OBWE nie są wdrażane.
Mimo wszystkich niedociągnięć trudno przecenićznaczenie OBWE. Organizacja ta jest platformą, na której uczestniczące kraje mogą znaleźć wspólną płaszczyznę w kontrowersyjnych kwestiach, rozwiązać konflikt, uzgodnić wspólne stanowisko w sprawie rozwiązania konkretnego problemu. Ponadto organizacja dokłada wszelkich starań, aby zapewnić prawa człowieka w krajach europejskich i demokratyzację społeczeństwa.
Nie zapominaj, że kiedyś było zimnowojna zakończyła się nie tylko dzięki konsultacjom w KBWE. Jednocześnie należy postarać się, aby ta organizacja w pełni akceptowała także nowe wyzwania polityczne i humanitarne. A to wymaga reformy OBWE.
