Dżdżownice są jednym z najbardziej przydatnych stworzeń.na ziemi. W 1959 r. W Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia, naukowcom hodowcom udało się opracować nowy gatunek. Tak pojawiły się robaki z Kalifornii. Dzięki nowym cechom tego rodzaju robaków łatwiej było sadzić i szlifować zubożone gleby.
Jakie są zatem charakterystyczne cechy dżdżownic kalifornijskich?
Po pierwsze, nowy gatunek ma długą wątrobę. Te proste bezkręgowce żyją średnio do 15 lat. A to 4 razy więcej niż zwykli „dzikusi” z deszczu.
Po drugie, w sezonie szybko rozmnażają się w środowisku naturalnym, składając do 20 kokonów. W warunkach szklarniowych rozmnażanie zachodzi jeszcze szybciej.
Ale główną zaletą jest możliwość rozmnażania ich nawet w zwykłych mieszkaniach, ponieważ robaki z Kalifornii są dość spokojne i nie wyczołgują się z boksów hodowlanych.
Wartość dla przyrody i rolnictwa
Trudno znaleźć to samo konieczne i niezastąpioneasystent rolnictwa i rolnictwa, jak czerwony robak z Kalifornii. Żywią się nim liczne zwierzęta, ptaki i ryby. Po raz pierwszy zaczęto masowo hodować je w Ameryce. Dzięki temu możliwe stało się przejście na naturalne, bezpieczniejsze sposoby poprawy gleby. Jednak w procesie sztucznej uprawy istniały pewne trudności związane z dietą robaków.
Jak się okazało, gatunek ten może tylko jeśćjedzenie, do którego był przyzwyczajony. Dlatego zaleca się zabieranie kokonów do hodowli. Tylko takie podejście wyeliminuje ryzyko utraty całej populacji dorosłych. Wynika to przede wszystkim z faktu, że robaki z Kalifornii nie są w stanie wchłonąć nowej żywności, od urodzenia są „zaprogramowane” na określoną dietę.
Co jedzą robaki z Kalifornii?
Jak każdy inny podgatunek, Kaliforniażywi się resztkami roślin. Do masowej hodowli buduj robaki, w których umieszczają podłoże odżywcze. Głównym pokarmem jest próchnica lub gnój. Świeży obornik musi zostać sfermentowany, to znaczy musi zostać ponownie podgrzany. Ponadto należy upewnić się, że podłoże jest zawsze zwilżone, w tym celu jest pokryte polietylenem. Robaki kalifornijskie w krótkim czasie całkowicie przetwarzają odpady organiczne w oborniku, pozostawiając tak zwane „hałdy”. W rzeczywistości ten koprolit jest cennym nawozem, który zawiera wiele pożywnych i lekkostrawnych substancji. Humus, w którym żyją robaki, jest bezwonny, więc możliwa jest również hodowla domowa.
