Absurd jest granicą zdrowego rozsądku

To wydaje się być prostą koncepcją.Znaczenie tego słowa jest intuicyjne dla wszystkich. Ale podanie mu jasnej definicji nie jest takie łatwe. Absurd jest wszystkim, co jest sprzeczne z oczywistym zdrowym rozsądkiem. Synonimy tego słowa w języku rosyjskim to absurdalność, absurdalność, niestosowność.

Absurd jest kotwicą postrzegania świata

Ta koncepcja dotyczy normalnego filistynaświadomość oznacza granicę, za którą zaczyna się szaleństwo i majaczenie. I ten stan rzeczy jest uzasadniony. Zwykły, normalny człowiek nie ma absolutnie nic do roboty poza uzasadnionym światem. I nie ma powodu przeskakiwać przez barierę oddzielającą świat rzeczywisty od absurdu. Absurd to szaleństwo, a normalny człowiek wcale go nie potrzebuje. Ale są tylko niektóre kategorie ludzi, którzy są zmuszeni wyjść poza granice zdrowego rozsądku. Mają taką misję. Są to wszelkiego rodzaju myśliciele, analitycy, artyści, poeci i muzycy. Nawet dla matematyków jest to bardzo znacząca i znacząca koncepcja. A w debacie istnieje bardzo szeroko rozpowszechniona i skutecznie działająca metoda prowadzenia dyskusji - w celu absurdalności argumentów przeciwnika w sporze. To pozwala nam pokazać niepowodzenie koncepcji, którą należy zakwestionować. Ale najczęściej tę technikę stosuje się przy braku prawdziwych argumentów. Podobnie, gdy nie ma nic do zakwestionowania treści przedstawionych argumentów, zwykle wypowiadane jest tylko jedno słowo - absurd.

Jest to złożona i wielowymiarowa koncepcja. Jest to podstawa paradoksalnej wizji świata, która leży u podstaw wielu zjawisk kultury, religii i sztuki.

Dużo absurdu w polityce.Zarówno w uzasadnieniach teoretycznych, jak i praktycznych wykonaniach pomysłów różnych liderów i Fuhrera. Z reguły w praktycznym wdrażaniu ich pomysłów ustrukturyzowane jest coś zupełnie przeciwnego do tego, co zostało obiecane.

Surrealizm jako apoteoza absurdu

To absurdalność leży u podstaw kilkugłówne kierunki w literaturze, dramacie, teatrze, malarstwie i kinie. Trendy te mają swoje źródło w logice wydarzeń XX wieku. Istnieje cały „Teatr absurdu” oparty na dramacie takich klasyków jak Eugene Ionesco i Samuel Beckett. Jednak najbardziej organicznym ucieleśnieniem absurdu był surrealizm - jedno z centralnych zjawisk estetyki ubiegłego wieku.

Aby zrozumieć i pojąć znaczenie tego słowaabsurd, nie trzeba czytać słowników. Wystarczy przejrzeć album z reprodukcjami wielkiego Hiszpana Salvadora Dali. Ten artysta stał się największym klasykiem malarstwa XX wieku. Potrafił pokazać opinii publicznej, jak wyrazisty może być absurd. I jak nieskończone jest w swoich różnorodnych przejawach. Obrazy absurdalne mogą powiedzieć myślącemu widzowi znacznie więcej niż ekspresyjne środki poprzednich systemów estetycznych.Nic dziwnego, że stali przy tych samych ludziachpoczątki tego nurtu zarówno w malarstwie, jak i kinie. Film Luisa Buñuela „Pies andaluzyjski” stał się klasykiem gatunku. To genialne, absurdalne dzieło należy do przyjaciela Salvadora Dalego, który wyznawał te same poglądy na świat, których nie sposób zrozumieć racjonalnie.