Skandynawski bóg Odin

Dwuznaczna postać Odyna zajmuje jedną z nichkluczowe miejsca w mitologii nordyckiej. Wielu badaczy twierdzi, że w taki czy inny sposób Bóg Odyn jest zaangażowany nie tylko w każdy epokowy incydent, ale także w większość małych codziennych epizodów epopei starożytnych Wikingów: Odin dostosowuje wydarzenia, bierze w nich udział lub bezpośrednio lub pośrednio pomaga bohaterom i często naprawia przeszkody .

Образ Одина ярок и колоритен.Starożytni obdarzali go rysami starego człowieka, ale to nie daje mu słabości i nędzy, ale wręcz przeciwnie podkreśla jego mądrość. Mądrość Odyna, jak mówią, składała legendy. Nawet jego charakterystyczna cecha zewnętrzna - jednooki - zawdzięcza chęć zdobycia tajemnej wiedzy: dobrowolnie poświęcając swoje lewe oko skandynawski bóg Odyn był w stanie pić z magicznego źródła wiedzy Mimira. Nie mniej wyrazistą cechą jest spiczasty kapelusz lub kaptur z szerokim rondem, półcieniująca twarz, która nadaje tajemnicy całemu wyglądowi. Odinowi towarzyszą święci towarzysze: dwóch zwiadowców kruków, dwa psy stróżujące i wierny siedmionogi koń Sleipnir.

Jednak Odyn, z całym swoim wyglądem kapłana,jest patronem wojownika. Ciekawe, że został on wyposażony w tę funkcję stosunkowo późno i początkowo Wikingami kierował wyłącznie Thor. Ale wraz ze wzrostem popularności Odina wzrosła liczba jego wielbicieli, którzy chcieliby ujrzeć mądrego boga, gdy ich patron również się powiększył.
Starożytni wojownicy wierzyli, że Bóg Odyn osobiście obserwujeza każdą bitwę i osobiście przesyła bohatera poległego do Walhalli - specjalnego miejsca w skandynawskim raju, gdzie odważni ludzie zawsze ucztują bogów i przodków. Jednak to przekonanie nie jest wyjątkowe, ponieważ ma paralele w wielu innych pogańskich religiach świata tych wojennych czasów. Na przykład w Rosji Perun został wyposażony w tę funkcję, a Perunitsa pomógł mu zebrać dusze poległych żołnierzy za wysłanie do Iriusa.

Bóg Jeden miał broń - mówioną włócznięGungnir zdolny do zniszczenia wroga bez pudła. Ale pomimo honorowego tytułu patrona wojsk, obecności własnej broni artefaktów i magicznego śnieżnobiałego konia, Odyn nie bierze udziału w bitwach, nie prowadzi żołnierzy za sobą. Działa jako inspirator, strażnik fortuny wojskowej, przewodnik zagubionych dusz. Ale zawsze przede wszystkim kieruje się swoimi zainteresowaniami: w eposie Skandynawów jest wiele przykładów tego, jak Odyn nie ratuje bohatera, ale prowadzi do pewnej śmierci. Wyjaśnienie jest proste - w oczekiwaniu na dzień Ragnaroka, kiedy bogowie i bohaterowie będą musieli zmierzyć się w zaciętej walce z okrutnymi gigantami, mądry Odyn gromadzi najlepszych pod swoimi skrzydłami, aby wejść do swojej niebiańskiej armii. Przekonanie to jest całkowicie zgodne z filozofią wojowników Wikingów z czasów, gdy sukces wojskowy jest niespójny, że śmierć nie jest tragedią, ale jednym z etapów Ścieżki prowadzącej do następnego życia.

Pomaga Odinowi poradzić sobie z obowiązkami Frigga, jego żony. Sądząc po starożytnych legendach, rodzina Odyna jest raczej duża: oprócz Frigga ma także inne, młodsze, żony i liczne dzieci.

Jeden, bóg mitologii starożytnych Skandynawów, nie manie tylko wiele nazwisk, pod którymi znane były inne kultury europejskie jego czasów, ale także wielu „braci bliźniaków” w kultach wielu innych ludów. Niemcy nazywali go Wodan lub Wotan. W mitologii starożytnych Słowian Odin nie ma unikalnej podwójności, ale można go porównać z Veles, Svarogiem, Perunem. Wielu badaczy odkryło pewne podobieństwa między nim a Indianinem Shivvą.