Истории известно о высоком уровне подготовки, doskonałość logistyki i taktyki legionistów Cesarstwa Rzymskiego. Równie ważna dla osiągnięcia sukcesu wielu kampanii wojskowych starożytnego Rzymu była jakość wyposażenia jego armii. Jednym z najczęstszych rodzajów broni w tamtym czasie, z którymi obsadzono personel, był miecz rzymski.
Miecz rzymski, w porównaniu do podobnegoCeltic jest uważany za bardziej trwały. Podczas kucia przestrzegano wszystkich zasad kowalstwa: stal kompozytową homogenizowano przy użyciu wielowarstwowego bicia i hartowania. Kowale stosowali również świąteczną procedurę.
Starożytni rzemieślnicy zajmujący się produkcjąróżne bronie do przekłuwania i cięcia, miały jasne pojęcie, jak powinien wyglądać wysokiej jakości miecz rzymski. Ich zdaniem ten rodzaj broni powinien mieć miękki rdzeń i być możliwie jak najtwardszy na zewnątrz. W tym celu kowale Cesarstwa Rzymskiego używali stali kompozytowej: składała się z miękkich i twardych gatunków. Umiejętnie zbierając różne stalowe taśmy i zmieniając je w miękkość i twardość, mistrzowie ostatecznie stworzyli bardzo wysokiej jakości rzymski miecz. Zdjęcie poniżej przedstawia obecnie proces produkcji starożytnej broni.
W kowalstwie Cesarstwa Rzymskiego nie byłospójność. Wynika to z faktu, że mistrzowie nie posiadali niezbędnej wiedzy i kierowali się głównie obserwacjami empirycznymi. Proces kucia na początku naszej ery nie obejmował elementów inżynierskich.
A jednak pomimo dużej liczbyodrzucone produkty, kowale starożytnego Rzymu wykonali bardzo wysokiej jakości próbki mieczy. Po upadku imperium technologia, dzięki której powstał miecz rzymski, została pożyczona przez inne ludy i używana przez długi czas.
Gladius to słynny miecz piechoty cesarza Tyberiusza. Z miecza zaczęli korzystać żołnierze Cesarstwa Rzymskiego w III wieku. Pne e.
Czasami jest również nazywany „Gladius z Moguncji” (miasto w Niemczech, miejsce narodzin tej broni).
Wnioski na temat wyglądu rzymskiego miecza umożliwiły przeprowadzenie prac archeologicznych na tym obszarze.
W XIX wieku na terytorium Moguncjiprzeprowadzono układanie linii kolejowej. Podczas pracy okazało się, że szyny zostały ułożone na terytorium ukrytym w krainie starożytnych rzymskich baz wojskowych. Podczas wykopalisk znaleziono zardzewiały miecz w drogiej pochwie.
Zapoznajmy się z głównymi cechami tej broni:
Poniższe zdjęcie pokazuje wygląd broni ofensywnej.
Данное изделие оснащено обоюдоострым клинком и wzmocniony usztywniaczem. Bliżej końcówki gładko zwęża się ostrze. Rękojeść ma żebrowany kształt i zawiera specjalne wgłębienia na palce, co zapewnia wygodne i niezawodne przechowywanie broni podczas bitwy. Masywna sferyczna góra znajdująca się na uchwycie jest używana przez wojownika jako wsparcie podczas wyciągania ostrza z ciała wroga.
Półkulista osłona bocznazapobiega możliwemu poślizgowi dłoni podczas dźgania. Miecz Gladius jest wyśrodkowany w taki sposób, że cały ciężar znajduje się w pobliżu rękojeści. Dzięki temu legioniści mogli łatwo kontrolować je podczas szermierki. Gladius jest bardzo skuteczną bronią w zadawaniu ciosów i rąbaniu.
Historycy sugerują, że „Gladius” jestmiecz nagrody. Właściciel tej broni uważany jest za jednego z dowódców legionistów, a nie za samego Tyberiusza. Ale nazwa produktu została na nim ustalona z powodu pochwy, na której założyciel Rzymu, cesarz Oktawian August i Tyberiusz, ubrani w zbroję, zasiadali na tronie. Pochwa przedstawia obok władców Cesarstwa Rzymskiego boga wojny Marsa i boginię zwycięstwa Wiktorię, która w mitologii greckiej miała imię Nick. Pośrodku pochwy w formie dekoracji znajdowała się okrągła tablica z portretem Tyberiusza. Poniżej znajduje się umiejętnie wykonany szekla w postaci wieńca laurowego.
Pochwa została wyposażona w specjalny do noszenia mieczypierścienie przymocowane do pięknych kajdan w postaci laurowych gałęzi imitujących wieniec. Legioniści montowali rzymskie miecze po prawej stronie, a po lewej stronie elity i dowódców wojskowych.
Od 1866 r. Rzymski miecz „Gladius” jest przechowywany w British Museum.
