Ptaki moa - Jest to żywy przykład tego, co może się stać z ludzkością, jeśli siedlisko staje się wygodne i pozbawione różne zagrożenia.
Dawno temu Nowa Zelandia była rajem na ziemi dla wszystkich ptaków: nie było żadnych ssak (z wyjątkiem nietoperza). Żadnych drapieżników, żadnych dinozaurów. Naukowcy, który badał ptaka moaznaleziono pióro, zbadał DNA i stwierdził, że pierwszy jej przedstawicieli przybył na wyspy więcej 2000 lata temu. To pióro było wygodne w nowych warunkach, ponieważ brak dużych drapieżników sprawił, że ich istnienie było bardzo beztroskie. Jedynym zagrożeniem dla nich było tylko bardzo duże orzeł haasta. Upierzenie moa miał brązowy kolor z zielonkawo-żółtawym odcieniem podton, który służył jako dobry kamuflaż, a czasem uratowany przed tym ptakiem drapieżnym.
Moa nie musieli uciekać przed nikim, więc ich skrzydła uległy atrofii, a następnie całkowicie zniknęły. Poruszali się tylko po swoich mocnych łapach. Filc z liści, korzeni, owoców. Moa ewoluował w tych warunkach, i później время насчитывалось более 10 видов этих птиц.Niektóre były bardzo duże: 3 metry wysokości, ważyły ponad 200 kg, a jaja takich osobników osiągały 30 cm średnicy. Niektóre mniejsze: tylko 20 kg, jak je nazywano "krzew moa". Kobiety były znacznie większe niż mężczyźni.
Kiedy w 13-14 wieków AD Maorys przybył na wyspy Nowej Zelandii moa to był początek końca. Ci przedstawiciele narodów polinezyjskich mieli tylko jeden dom zwierzę - piesktóre pomogły im polować. Jedli colocasia, paprocie, ignamy i słodkie ziemniaki i specjalne "smakołyki" policzyłem bezskrzydłe ptaki moa. Ponieważ ci ostatni nie wiedzieli, jak latać, stali się bardzo łatwe ofiara.
Naukowcy myślę, że szczury przyniósł Maorysów też przyczynił się do wyginięcia tych ptaków. Moa oficjalnie uważane za wymarłe gatunki, które przestały istnieć jeszcze w 16 wiek. Istnieją jednak dowody naocznych świadków, którzy mieli przywilej zobaczyć bardzo duże ptaki w Nowej Zelandii pod koniec XVIII - wcześnie XIX wiek.
Naukowcy od dawna zainteresowany badaniem wymarłych ptaków moa. Na wyspach było wiele szkieletów i szczątkówskorupki jaj, które oczywiście zachwycały paleontologów, ale nie mogły spotkać żywych osobników, chociaż zorganizowano wiele wypraw w prawie wszystkie zakątki wysp Nowej Zelandii. Pierwszym, który zaczął studiować historię wyginięcia i zbadać szczątki tych ptaków, był Richard Owen. Ten słynny angielski zoolog i paleontolog odtworzył szkielet. moa na kości udowej, co stanowiło wielki wkład w ogólną historię rozwoju kręgowców.
Bezskrzydłe ptaki moa należą do zakonuMoaiformes, gatunek - dinornis. Ich wzrost może przekraczać 3 m, waga - od 20 do 240 kg. Sprzęgło Moa miało tylko jedno lub dwa jajka. Kolor muszli jest biały z beżowym, zielonkawym lub niebieskawym odcieniem. Kamieniarstwo inkubowano przez 3 miesiące.
Po przeprowadzeniu analizy kości, naukowcy ustalono, że ptaki te osiągnęły dojrzałość płciową po 10 latach. Prawie jak ludzie.
Moa - ptak bez szczurów jej kiwi można uznać za najbliższego krewnego. Z wyglądu ma największe podobieństwo do strusia: wydłużoną szyję, lekko spłaszczoną głowę, wygięty dziób.
Jadłem moa niewymiarowe rośliny, korzenie, owoce. Wyciągnął żarówki z ziemi i skubał młode pędy. W pobliżu szkieletów tych ptaków naukowcy znalezione kamyki. Zasugerowali, że jest to zawartość żołądka, ponieważ wiele współczesnych ptaków połyka również kamyki, aby zmiażdżyć jedzenie, dzięki czemu jest lepiej trawione.
W połowie ubiegłego wieku na całym świecie grzmiało uczucie. Podobno ktoś miał szczęście sfotografować żywych moa. Był to artykuł w jednej z brytyjskich publikacji, zdjęcie było rozmytą sylwetką nieznanego ptaka. Później ujawniono oszustwo, które okazało się powszechnym wynalazkiem medialnym.
Jednak dwadzieścia lat temu zainteresowanie tym ptakiemzmartwychwstał. Przyrodnik z Australii wysunął pogląd, że te ptaki wciąż można znaleźć na wyspach, ale nie dużych osobników, których spodziewali się zobaczyć. naukowcyoraz moa małe rozmiary. Pojechał na Wyspę Północną. Tam udało mu się uchwycić kilkadziesiąt śladów podobnego ptaka. Rex Gilroy - tak nazywa się przyrodnik - nie może twierdzić, że odciski łap, które widział, naprawdę należą moa.
Po drugie naukowiec odrzucone domysły Gilroy, ponieważ jeśli te ptaki naprawdę żyją, to byłoby znacznie więcej śladów.
Naukowcy uważają, że samice tych ptaków były znacznie większe i cięższe niż samce. Ponadto było ich więcej pod względem ilościowym. Osiedlili się na żyznych terytoriach i wyjechali "przedstawiciele silniejszego seksu".
Moa byli bardzo dużą populacją, och niż dowód na obfitość szkieletów, które przetrwały do dziś.
Niektórzy ornitolodzy uważają, że ptaki te utraciły zdolność latania po wyginięciu dinozaurów, czyli na długo przed tym, zanim wylądowały na wyspach Nowej Zelandii.
