Jeden z najwybitniejszych i najbardziej utalentowanych wojskowychprzywódcami naszego kraju jest admirał Fokin. Wprowadził porządek i strategię do struktury sił morskich. Jego osiągnięcia i wyczyny podczas służby i podczas wojny są przykładem dla wielu, którzy rozpoczynają karierę w sprawach wojskowych. Marynarka wojenna to obrona kraju od strony morza, jej właściwa organizacja i kontrola sił to najważniejszy element strategiczny. Admirał Fokin doskonale to rozumiał i dokonał skutecznych zmian w funkcjonowaniu i organizacji sił morskich. Był znany jako mądry, spokojny i prosty człowiek. Życzliwość admirała czasami intrygowała ludzi. Zapamiętał wszystkie nazwiska i tytuły osób, z którymi się zetknął podczas służby wojskowej. Nie ma znaczenia, kto był przed nim - prosty marynarz czy dowódca - Fokin Witalij Aleksiejewicz nazywał wszystkich po imieniu i wspominał ich najmniejsze osiągnięcia. Pomogło mu to nawiązać dobre i życzliwe relacje ze wszystkimi pracownikami marynarki wojennej. Wyczyny tego wielkiego człowieka są przedstawione w nazwach miast, ulic i krążowników.
Data urodzenia Witalija Aleksiejewicza przypada na 4Marzec według starego kalendarza 1906. Przyszły bohater urodził się w prostej, robotniczej rodzinie. Jego ojciec był piecykiem, nic nie wskazywało na to, że urodzony chłopiec stanie na drabinie kariery wojskowej. W 1922 Witalij rozpoczął służbę w marynarce wojennej, której poświęcił całe swoje życie. Młody Fokin ukończył szkołę morską i klasę sztabu nawigatora. Admirał Fokin pełnił służbę na krążowniku Aurora jako dowódca, później nawigator. Służbę na krążowniku uznano za niezbędną, ponieważ przygotowała skład w najlepszy sposób ze względu na wszechstronność okrętu. „Jeśli służyłeś na krążowniku, oznacza to, że dokładnie znasz czarter statku” - tak powiedzieli żeglarze.
Po służbie na krążowniku Witalij Aleksiejewicz byłprzeniesiony na statek patrolowy jako dowódca. Następnie Fokinowi powierzono dowództwo batalionu niszczycieli, Floty Północnej. W czasie wojny, w 1942 r., pod dowództwem Fokine, zapewniono wsparcie siłom lądowym i konwojom północnym. Również z jego pomocą przeprowadzono lądowanie. W tym samym roku admirał został ranny i doznał szoku pociskowego. Po wyzdrowieniu z ran Witalij Wasiljewicz kieruje kwaterą główną Flotylli Kaspijskiej. Później, pod koniec wojny, został przeniesiony do Floty Północnej jako dowódca eskadry.
Po zakończeniu wojny zajmuje główniestanowiska pracownicze. Witalij Wasiljewicz otrzymał tytuł admirała w 1953 roku. Marynarka Wojenna ZSRR i jej główna kwatera główna przez kilka lat znajdowały się pod doświadczonym kierownictwem Fokine. Kilka lat później Flota Pacyfiku przeszła pod dowództwo admirała. Jako pierwszy zastępca głównodowodzącego (marynarka wojenna ZSRR) służył przez dwa lata od 1962 roku. Później kandydował na deputowanych do Rady Najwyższej, gdzie zawsze uczciwie i wiernie wykonywał polecenia wyborców.
W okresie służby wyróżnił się Witalij Aleksiejewiczdoskonale dopasowana strategia. W najlepszy sposób udowodnił, że jest utalentowanym dowódcą marynarki wojennej. W ciągu zaledwie kilku miesięcy okrętom pod jego dowództwem udało się ustawić sześć pól minowych. Zlikwidowano ponad dwa tysiące Niemców, dwa tuziny baterii artyleryjskich i kilka składów amunicji wroga. Szybka i skuteczna taktyka wojskowa admirała przyniosła mu wiele nagród. W czasie wojny został ciężko ranny, po czym służył w sztabie.
Witalij Wasiliewicz zasłużył na polu wojskowymwiele nagród i medali. Odznaczony za odwagę, męstwo i wkład w rozwój marynarki wojennej. Jego osiągnięcia wojenne również nie pozostały niezauważone. Admirał otrzymał rozkazy:
Oprócz zasług dla ojczyzny admirał był nominowany do międzynarodowych nagród. Na jego mundurze nie było już miejsca na medale. Fokine stało się dumą kraju i wzorem do naśladowania.
Historia słynnego statku rozpoczęła się w 1960 roku(data położenia krążownika w Severnaya Verf). Rok później statek został zwodowany. Przed wstąpieniem do Floty Pacyfiku (1964) statek nosił nazwę Władywostok. Następnie został przemianowany na cześć admirała Fokina. RRC „Admiral Fokin” czuwał nad bezkresem Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego z myślą o przyjaznych wizytach w portach Azji. Wszyscy obecni w momencie pojawienia się krążownika w porcie podziwiali siłę i militarną postawę personelu. Krążownik Admirał Fokin uznawany był za prestiżowy statek serwisowy. Statek odbywał długie rejsy pod dowództwem MF Pichkura, kapitana I stopnia.
Wyścig zbrojeń z NATOsowieckie dowództwo postanowiło stworzyć statek, który nie tylko nie jest gorszy pod względem parametrów technicznych od podobnych statków wroga, ale także przewyższa go. Nasze statki wyróżniał brak miejsc powietrznych i niemożność obrony przed powietrzem. Postanowiono stworzyć krążownik rakietowy - Projekt 58. Początkowo planowano położyć kilkanaście statków, ale ostatecznie wystrzelono tylko cztery krążowniki rakietowe. Cechą tego typu statków była konstrukcja kadłuba, która nie miała odpowiedników nawet za granicą. Krążownik Projektu 58 uznano za najbardziej wydajny, potężny i niezrównany. Seria tych statków obejmowała „Groźny”, „Admirał Gołowko”, „Waryag” i „Admirał Fokin”. Obecnie krążowniki nie są już używane, ich żywotność dobiegła końca.
Po raz pierwszy statek nazwany imieniem Fokine został zwodowany w1961 rok. Trzy lata później krążownik dołączył do Floty Pacyfiku, gdzie służył do wycofania ze służby. Zmarszczył Ocean Spokojny i Indyjski. Głównym zadaniem krążownika była obrona kraju. Statek słynął z tego, że bezbłędnie trafił w cel. Podczas ćwiczeń pierwszy wystrzelony pocisk wykonał ultraprecyzyjne uderzenie, trafiając w warunkowy cel wroga. Precyzja naprowadzania pocisków i postawa militarna marynarzy w służbie przyniosły krążownikowi popularność i podziw zarówno rodaków, jak i krajów sąsiednich. W 1993 roku zakończyła się droga wielkiego krążownika. Został rozbrojony i wysłany do recyklingu.
W kręgach sił morskich istnieje wiele legend iplotki o śmierci admirała. Uważa się, że przyczyną potężnego zawału serca było fiasko w przerzuceniu sił floty na Kubę. W 1962 r. zaplanowano operację ponownego rozmieszczenia sił morskich, przebijając się przez okręty podwodne przez amerykańskie bariery przeciw okrętom podwodnym na wąskim froncie. Witalij Aleksiejewicz był odpowiedzialny za gotowość i kontrolę nad operacją. Przeniesienie sił na Kubę zakończyło się niepowodzeniem. Fokine stał się winowajcą niepowodzenia i niepowodzenia planu. Sytuacja wokół admirała rozwinęła się w najbardziej żałosny sposób, wywierając presję na niego i jego reputację przez dwa lata. W rezultacie Witalij Aleksiejewicz zmarł na ogromny atak serca w 1964 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu Nowodziewiczy w Moskwie.
Niełatwe, ale uwieńczone nagrodami i uznaniemżycie admirała zawsze będzie przykładem bezinteresownej służby Ojczyźnie dla przyszłych obrońców Ojczyzny. Na jego cześć nazwano ulice i miasta, krążownik przemierzył rozległe oceany, niosąc trudny zegarek, by chronić ich rodzime granice, wypełniając swój międzynarodowy obowiązek.
