Wybitny rosyjski dowódca marynarki wojennej, bohater,dyrektor wykonawczy i utalentowany lider - wszystko to dotyczy Pavla Stepanovicha Nakhimova. Wielokrotnie wykazywał swoją odwagę i odwagę w bitwach wojskowych, był zbyt nieustraszony, co go zabiło. Odegrał ogromną rolę w obronie Sewastopola w latach 1854-1855, pokonał tureckie statki podczas bitwy morskiej. Admirał P.S. Nakhimov był głęboko szanowany i kochany przez swoich podwładnych. Pozostał na zawsze w historii Rosji. Dziś istnieje nawet zamówienie nazwane na cześć Nakhimova.
Pavel Stepanovich Nakhimov był biednyrodzina szlachty smoleńskiej. Jego ojciec miał stopień oficera i zrezygnował z drugiego stopnia. W młodości Pavel Nakhimov wstąpił do Korpusu Kadetów Marynarki Wojennej. Podczas studiów jego naturalny dar przywódcy był odczuwalny: kierował się nieskazitelnością, wykazywał najwyższą dokładność, zawsze był pracowity i robił wszystko, aby osiągnąć swoje cele.
Pokazał doskonałe wyniki w treningu i w15 lat został oficerem. W tym samym wieku został przydzielony do brygady Phoenix, która miała żeglować po Morzu Bałtyckim. W tej chwili wielu zwraca uwagę na 15-letniego pomocnika, który pokazuje wszystkim, że służba morska jest dziełem całego jego życia. Jego ulubione miejsca na świecie to okręt wojenny i port. Nie miał czasu na aranżację życia osobistego, ale nie chciał tego. Paweł Stepanowicz nigdy się nie zakochał i nie ożenił. Zawsze okazywał zapał i zapał do służby. Biografia admirała Nakhimova świadczy o tym, że rzemiosło morskie było nie tylko jego hobby, żył nimi i oddychał. Chętnie zgodziłem się na ofertę Łazariewa do serwowania fregaty „Cruiser”. Ten dowódca marynarki wojennej odegrał dużą rolę w życiu Nachimowa: wziął od niego przykład i próbował go naśladować. Lazarev stał się dla niego „drugim ojcem”, nauczycielem i przyjacielem. Nachimow widział i szanował w swoim mentorze takie cechy, jak uczciwość, bezinteresowność, oddanie służbie morskiej.
Nakhimov poświęcił trzy lata na służbę na krążowniku,w tym czasie udało mu się „wyrosnąć” z pomocnika w porucznika i stać się ulubionym uczniem Łazariewa. Biografia admirała Nachimowa sugeruje, że w 1826 r. Paweł Stepanowicz został przeniesiony do Azowa i ponownie służył pod przewodnictwem tego samego dowódcy. Ten statek miał wziąć udział w bitwie morskiej Navarino. W 1827 r. Miała miejsce bitwa z flotą turecką, w której wzięła udział połączona eskadra rosyjska, francuska i angielska. „Azow” wyróżniał się w tej bitwie, zbliżając się do okrętów wroga i zadając im ogromne obrażenia. Wyniki bitwy: Nachimow został ranny, wielu zginęło.
W wieku 29 lat Pavel Nakhimov został dowódcą Pallas.Fregata ta jeszcze nie znała podróży i została zbudowana dopiero w 1832 roku. Potem Silistria, która zaorała połacie Morza Czarnego, przeszła pod jego rozkaz. Tutaj Nakhimov zostaje kapitanem 1. stopnia. Przez 9 lat pod przywództwem Pawła Stepanowicza „Silistria” realizowała najtrudniejsze i raczej odpowiedzialne zadania.
W latach 1854–1855 Nachimow został przeniesiony na Krym iwraz z Istominem i Korniłowem bohatersko poprowadzili obronę Sewastopola. Kierował tworzeniem batalionów morskich, budową baterii, przygotowywaniem rezerw. Stale monitorował interakcję floty i wojska, budowę fortyfikacji i zaopatrzenie obrońców Sewastopola. Historia admirała Nakhimova sugeruje, że jego bystre oko zawsze widziało, jak korzystać z artylerii i przeprowadzać inne operacje wojskowe bardziej skutecznie. Często sam Nakhimov sam szedł na front i kierował walkami. Podczas pierwszego bombardowania miasta w 1854 r. Został ranny w głowę, a rok później - szok z pocisków. W 1855 r., 6 czerwca, kiedy dokonano napadu na miasto, został szefem obrony strony statku. W szczytowym momencie Nachimow poprowadził kontratak bagnetem piechoty i żeglarzy.
28 czerwca 1855 roku nie powinno być inaczejz codziennej służby wojskowej. Objazd został zorganizowany w celu sprawdzenia fortyfikacji Sewastopola. O 17:00 Nakhimov podjechał do trzeciego bastionu. Po zbadaniu pozycji wroga skierował się w stronę Kurhana Malachowa, aby obserwować wroga. Żeglarze i świta Nachimowa bardzo dobrze pamiętali dzień jego śmierci. Biografia admirała Nakhimova jest dowodem, że był bardzo odważny, do lekkomyślności. Kiedy trafiła go francuska kula przebijająca czaszkę, wstał i spojrzał przez teleskop. Bezpośrednio na wroga. Nie ukrywał się ani nie odsunął na bok, mimo napomnienia swoich podwładnych, którzy próbowali go zatrzymać i nie wpuścili go na bankiet. Nie umarł natychmiast, choć bez jednego jęku. Przy jego łóżku zgromadzili się najlepsi lekarze. Kilka razy otworzył oczy, ale milczał. Admirał Nakhimov zmarł dzień po ciężkiej ranie. Pogrzeb odbył się w Sewastopolskiej Katedrze Włodzimierza, w której pochowane są szczątki jego nauczyciela Łazariewa i jego wojskowych kolegów, admirałów Istominy i Kornilowej.
Później ustanowiono rozkaz na cześć admirałaNakhimov. Jest nagradzany wybitnym oficerom marynarki wojennej za doskonałe prowadzenie operacji morskich, odważne decyzje, dobrą organizację. Zamówienie ma kilka stopni.
Pavel Stepanovich nie miał takich cechktóre nie mogły zostać przyznane. Teraz to zamówienie, jako wspomnienie admirała Nakhimova, dzielnego oficera i dowódcy, przyznawane jest tym, którzy wykazują najwyższe pragnienie osiągnięcia sukcesu i doskonałych rezultatów, wypełniając swój obowiązek.
