„Diagnostyka laboratoryjna” jest stale poszukiwaną specjalnością

Dziś medycyna zna wielkiewiele chorób. Często patologie mają podobne objawy, a bez odpowiednich testów niemożliwe jest postawienie dokładnej diagnozy. Ponadto opracowanie skutecznego schematu leczenia pacjenta zależy bezpośrednio od wyników badań. „Diagnostyka laboratoryjna” to najbardziej poszukiwana specjalizacja w branży medycznej. Absolwenci mogą pracować w dowolnym laboratorium z różnych dziedzin.

Gdzie iść?

Do pracy w specjalistycznym „laboratorium”diagnostyka ”nie jest wymagane wyższe wykształcenie. Przyszły student może ubiegać się o przyjęcie do dowolnej uczelni medycznej. Czas trwania studiów różni się w zależności od liczby klas szkoły średniej (9 lub 11) oraz formy studiów (stacjonarne, niestacjonarne, wieczorowe).

Aby opanować zawód „doktor laboratorium klinicznegodiagnostyka ”jest możliwa tylko na uczelniach medycznych. Różnica między specjalnościami polega na tym, że w pierwszym przypadku aktywność pracownika jest nieco ograniczona. W drugim polega na współudziale w rozwoju dyscypliny naukowej i posiadaniu szerszego zakresu wiedzy. W każdym przypadku, po ukończeniu średniego wykształcenia zawodowego na specjalności „diagnostyka laboratoryjna”, można ubiegać się o przyjęcie na uczelnię. Z reguły tacy studenci zapisują się od razu na drugi rok, ponieważ uczęszczali już na wykłady pierwszego w college'u.

Kogo pracować?

Absolwenci posiadający specjalność „diagnostyka laboratoryjna” mogą pracować jako „technik medyczny”. To odpowiedzialne stanowisko, które wiąże się z realizacją ważnych zadań.

Technik laboratorium medycznego musi wiedzieć:

• przepisy prawa Federacji Rosyjskiej i przepisy innych dokumentów regulacyjnych regulujących działalność każdej instytucji medycznej;
• przepisy wewnętrzne, ochrona pracy i bezpieczeństwo przeciwpożarowe;
• metody udzielania pomocy doraźnej, w tym umiejętność ich zastosowania w praktyce;
• podstawy zawodu asystenta laboratoryjnego;
• zasady pobierania materiału biologicznego pacjenta;
• warunki pracy sprzętu medycznego;
• zasady pracy z biomateriałami zawierającymi patogeny chorób zakaźnych;
• morfologia mikroorganizmów oportunistycznych;
• metody przygotowania wymaganych odczynników;
• zasady sterylizacji narzędzi i dezynfekcji materiału.

Do obowiązków osoby, która uzyskała specjalność „diagnostyka laboratoryjna” należy:

• badanie materiału biologicznego pacjenta (krew, mocz, kał, płyn mózgowo-rdzeniowy itp.);
• stosowanie ustalonych technik diagnostycznych;
• terminowa i wysokiej jakości realizacja zadań postawionych przez wyższe kierownictwo;
• zgodność z przepisami wewnętrznymi, przepisami bezpieczeństwa, normami sanitarnymi.

Specjalista ma prawo:

• przekazywanie pomysłów kierownictwu wyższego szczebla, których wdrożenie pomoże zoptymalizować i ulepszyć branżę;
• domagać się pomocy w wykonywaniu swoich obowiązków pracowniczych;
• otrzymywać aktualne informacje od specjalistów instytucji medycznej, co pomaga ustalić przepływ pracy;
• zdać certyfikację, po której ukończeniu otrzymuje odpowiednią kategorię;
• udziału w spotkaniach, konferencjach, sympozjach, jeżeli w ich trakcie podnoszone są kwestie mające wpływ na jego działalność zawodową;
• w pełni korzystać ze wszystkich przepisów Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej.

Pracownik odpowiada również za jakość i terminowe wywiązywanie się ze swoich obowiązków pracowniczych.

Gdzie pracować

„Diagnostyka laboratoryjna” to stale poszukiwana specjalność. Absolwenci placówek medycznych wykonujących ten zawód mogą pracować w:

• polikliniki i szpitale na dowolnym poziomie;
• laboratoria na uniwersytetach;
• stacje do transfuzji krwi;
• SES.

Podsumowując

Dziś branża medyczna jest niezwykleposzukiwani są specjaliści ze specjalności „diagnostyka laboratoryjna”. Najbardziej pozytywne są recenzje absolwentów placówek oświatowych - ryzyko bezrobocia spada prawie do zera. I to jest uzasadnione - technik laboratoryjny odgrywa bardzo ważną rolę w diagnostyce schorzeń, co dodatkowo pomaga lekarzowi prowadzącemu w dokładnym zdiagnozowaniu i opracowaniu najskuteczniejszego schematu leczenia dla pacjenta.