Время от времени на нашу Землю падают различные kosmiczne ciała. Są duże i małe, niewidzialne i zastraszające, żelazo i krzemian, najbardziej różnorodne. Naukowa nazwa spadającej gwiazdy to meteoryt. Ta definicja dotyczy ciał większych niż 10 mikronów. Mali goście kosmiczni nazywani są mikrometeorytami.
Prawie 93% meteorytów to kamienie.Wśród nich są chondryty składające się z kulek krzemianowych (zwykłych, węglowych i enstatynowych) oraz achondryty, które uległy stopieniu i towarzyszącemu temu zróżnicowaniu składu na krzemiany i metale. Pozostałe ciała są podzielone na żelazo-kamienie (pallasyty i mezosyderyty) i czyste żelazo.
Należy podkreślić, że meteoryt nie jest meteorem.Te pojęcia oznaczają różne rzeczy. Samo ciało nazywane jest meteorytem, a ognisty ślad powstały w atmosferze podczas jego upadku nazywa się meteorytem. To on jest mylony z „spadającą gwiazdą”, na której romantyczne osobowości składają życzenia.
Rozmiary meteorytów mogą być bardzo różne.Niektóre z nich są tak małe jak ziarnko piasku, inne osiągają dziesiątki ton. Przedstawiciele świata naukowego twierdzą, że w ciągu roku na naszą planetę trafia 21 ton ciał pozaziemskich, podczas gdy przedstawiciele strumienia mogą ważyć od kilku gramów do 1000 kilogramów.
Sutter Mill rozbił się na Ziemi 22 kwietnia 2012 roku.Jego droga przebiegała przez Nevadę i Kalifornię, a prędkość przekraczała 29 kilometrów na sekundę. Powyżej tych stanów z meteorytu odłupano części różnej wielkości, podczas gdy główna część dotarła do Waszyngtonu i eksplodowała bezpośrednio nad nim. Stwierdzono, że siła eksplozji wyniosła 4000 ton TNT. Naukowcy znają wiek niebiańskiego wędrowca - ponad 4500 milionów lat.
W Peru, w pobliżu jeziora Titicaca i obokna granicy boliwijskiej 15 września 2007 r. spadło kosmiczne ciało, którego fragmentów nie znaleziono. Jedynym dowodem na to, co się stało, jest dół o głębokości 6 metrów i średnicy 30 metrów, wypełniony mętną wodą. W chwili zdarzenia, według zeznań okolicznych mieszkańców, woda wrzała jak fontanna. Istnieje wersja, w której meteoryt zawierał substancje trujące, ponieważ pole jego upadku od naocznych świadków zaczęło mieć silne migreny.
W czerwcu 1998, 20-go pod Turkmenemmiasta Kunya-Urgench kosmiczny gość ważący 820 kg wylądował na polu bawełny. Średnica lejka wynosiła około 5 metrów. Międzynarodowe Towarzystwo Meteorytowe obliczyło wiek ciała - ponad 4 miliardy lat - i uznało je za największe ze wszystkich, które spadły w WNP i trzecie co do wielkości na świecie.
Za największe znalezisko uważa się Namibięmeteoryt. Ten cud żelaza nosi nazwę Goba i ma objętość 9 metrów sześciennych i wagę 66 ton. Jego upadek miał miejsce 80 000 lat temu, ale sztabkę odkryto dopiero w 1920 roku. Obecnie jest lokalnym punktem orientacyjnym.
