Orion - dominujący w południowej części niebawielka konstelacja. Mgławica Oriona jest uważana za emisyjną mgławicę świetlną, która znajduje się poniżej tak zwanego „pasa” tej konstelacji. To właśnie w tym „pasie” można łatwo znaleźć Oriona na niebie. Składa się z trzech niebiesko-białych gwiazd: Mintaka, Alnil, Alnitak. Wszystkie znajdują się na tej samej linii i w równych odległościach kątowych od siebie. Ta konstelacja jest również niezwykła, ponieważ zawiera wiele gigantycznych jasnych gwiazd. Jedna gwiazda Oriona wydaje się trochę rozmyta. Obserwując go przez teleskop, wyraźnie widać zamglony punkt. Tak zwana jest „Wielka Mgławica Oriona”, która jest gigantyczną chmurą gorącego, świetlistego gazu.
Rozmiar tej chmury gazu można ocenić na podstawieże stworzyłoby 10 tysięcy gwiazd, takich jak Słońce. Mgławica Oriona wydaje się tak mała tylko dlatego, że znajduje się 1340 lat świetlnych od Ziemi. Świecący gaz otacza kilka gorących młodych gwiazd na obrzeżach gigantycznej molekularnej chmury międzygwiezdnej. Cały układ chmur tej mgławicy, w tym Mgławica Koński Łeb, będzie rozproszony po całym wszechświecie przez 100 tysięcy lat.
Astronomowie liczą obszar wokół gwiazdozbioru Orionanajpiękniejszy na niebie. Ta rozproszona mgławica jest najjaśniejsza. Jego powierzchnia, która rozciąga się na prawie 80 x 60 minut kątowych, jest czterokrotnie większa niż powierzchnia księżyca w pełni, a ze względu na swoją jasność około 4 jasności (jasność jest wskaźnikiem charakteryzującym oświetlenie wytwarzane przez obiekt niebieski), ma dobrą widoczność na nocnym niebie. Położenie na równiku niebieskim pozwala zobaczyć go niemal w dowolnym miejscu na świecie. Ten obiekt kosmiczny ma około 30 lat świetlnych średnicy. Teleskop pokazuje, że w jego północnej części przechodzi ciemny pasek pyłu, który oddziela północno-wschodnią część mgławicy od jej głównej części.
Mgławica Oriona została po raz pierwszy szczegółowo opisana w1656 H. Huygensa, choć niektóre z jej odkryć błędnie przypisuje się niemieckiemu naukowcowi I. Cisatowi. Niektórzy pozostają zwolennikami wersji odkrytej przez francuskiego astronoma NK. Fabry de Peiresc.
Dzięki teleskopowi orbitalnemu Hubble'a naukowcyNASA odkryła dysk protoplanetarny, który znajduje się w centralnym regionie mgławicy pod nazwą „Trapezium”. Obszar ten otrzymał swoją nazwę dzięki 4 masywnym gwiazdom, które mają kształt trapezu. Mgławica jest aktywnym otoczeniem bardzo młodych gwiazd, gorącego gazu i pyłu. Potężne źródła niebieskiego blasku pośrodku to 4 najjaśniejsze gwiazdy Trapez. Tak jasny blask daje odbicie własnego światła z kosmicznego pyłu i promieniowania z zjonizowanego gazu. Ciemnobrązowe włókna pyłu pokrywają duży obszar mgławicy. W dolnej części mgławicy znajduje się kilka obiektów podrzędnych - brązowe karły.
Ta mgławica ma niezwykle jasny udziałcentrum. Jej tak zwane skrzydła charakteryzują się szybko umierającą jasnością. W punkcie zbieżności skrzydeł obserwuje się ciemne zanurzenie, które ze względu na swój charakterystyczny wzór nazywane jest „ujściem ryby”. Przed skrzydłami w pogodne noce widać prosty pas, który nazywa się „Mieczem”. Zachodnia nudna część Mgławicy Oriona nazywa się Żaglem.
Mgławica Oriona znajduje się w naszej Galaktyce w odległości 350 szt. Od Słońca. Chociaż próżnia laboratoryjna jest miliony razy gęstsza niż dana mgławica, jej całkowita masa jest ogromna.
Это космическое образование наблюдалась землянами przez tysiące lat. Wielu uczonych mówi o odkrytych faktach potwierdzających, że lud Majów, oparty na gwiazdach tej mgławicy, stworzył kalendarz Majów znany na całym świecie.
