Jeśli więc mówimy o starej rosyjskiej literaturze, tocentralne miejsce zajmuje kronika „Słowo kampanii Igora” lub po prostu „Słowo…”. To naprawdę arcydzieło, które dotarło do naszych dni, ukazując światu wyjątkową kulturę naszych przodków w najczystszej postaci. Obraz Jarosławny w kampanii „Słowo Igora” nie jest główny, ale można go bezpiecznie nazwać jednym z najlepszych. Ale porozmawiajmy o wszystkim w porządku.
Zanim weźmiesz pod uwagę obraz Jarosławny w„Słowo o pułku Igora”, warto poznać całą fabułę dzieła. Zaczyna się od wprowadzenia, w którym autor (nie jest znany) chwali heroizm historii swojego ludu. Krótko mówiąc, wspomina legendarnego piosenkarza Boyana i Trajana oraz epickich bohaterów i opowiada o bitwach książąt rosyjskiej ziemi. Pojawiają się również odpowiedzi na ich pogańskie wierzenia: autor mówi o bóstwach słońca, wiatrów, zwierząt gospodarskich, które czcili przodkowie Rusi.
Obraz Jarosławny w „Słowie Pułku Igora”pojawia się dopiero w trzecim rozdziale, a wcześniej nieznany poeta mówi o Igorze - nowogrodzko-severskim księciu, który prowadzi kampanię przeciwko Połowcom. Uspokaja swoich wojowników i rozpoczyna kampanię, pomimo dziwnych znaków nadanych przez los. Pomija zaćmienie obiecujące niepowodzenie i rzuca armię do bitwy. Zainspirowany swoim pierwszym szczęściem nie spieszy się z powrotem, za co okrutnie płaci. Kiedy przybyły główne siły koczowników, Rosjanie nie byli gotowi. W rezultacie prawie cała drużyna księcia ginie, a ocalali żołnierze zostają schwytani.
Wiadomość o tragedii szybko rozprzestrzenia się po rosyjskuziemia, przejmuje w Putivl młodą żonę księcia Igora. Wielki książę kijowski gromadzi wszystkich władców poszczególnych księstw, wzywając ich do zjednoczenia i wyzwolenia Igora z niewoli. Tak zwane złote słowo Światosław zachęca Rosjan do zjednoczenia, ponieważ wtedy wszyscy staną się burzą. Następnie opisuje się ucieczkę Igora z niewoli, pościg wysłany przez koczowników po nim. Ale udało mu się dotrzeć do ojczyzny i powrócił do swojej wiernej żony.
Jarosławna - młoda księżniczka, żona Igora.Została w Putivl, aby czekać, aż jej mąż wróci z kampanii. To tam złapała ją wiadomość o tragedii, która mu się przydarzyła; właśnie w zamku tego miasta przedstawiła jej czytelnika „Słowo o pułku Igora”. Obraz Jarosławny nie może być krótko opisany, chociaż autorka przedstawiła kobiecie tylko kilka linijek. Ale pojawia się przed nami, jakby żyła. Ma delikatną, wrażliwą duszę, silny charakter, jest bliska poświęcenia. Nie myśli o sobie, a wszystkie jej myśli są obok jej ukochanej.
Obraz Jarosławny w „Słowie o Pułku Igora” to:nie tylko portret kochającej żony, która jest gotowa na wszystko, by pomóc mężowi. Jest gotowa zmienić się w ptaka, by umyć mu rany, zwraca się do sił natury z wyrzutem, dlaczego im na to pozwoliły. Ale myśli nie tylko o Igorze, ale także o jego armii, która podzieliła losy jej księcia. Dlatego obraz Jarosławny w „Słowie o Pułku Igora” to skompilowany portret wszystkich rosyjskich kobiet, których mężowie rozpoczęli wojnę z wrogiem. Jest to obraz strażnika paleniska, wybrzeża rodziny, ponieważ mąż na pewno wróci, ponieważ jest tak bardzo oczekiwany.
W tych kilku liniach możesz czuć się ogromnymiłość kobiety, jej współczucie, pragnienie bycia z nią wybraną, jej głęboki smutek i czułość. Dlatego „Crying Yaroslavna” przyciągało pisarzy i czytelników przez tyle lat.
Głównym bohaterem dzieła jest Igor,który zorganizował nieudaną podróż. Wydarzenie to poprzedziła kolejna kampania - udana rosyjska kampania wojskowa wspólnych sił, w której uczestniczyło wielu książąt ruskich, z wyjątkiem Igora. Dlatego działa jak zazdrosna osoba, która myślała o sławie, a nie o dobrym przygotowaniu do wojny. Jest krótkowzroczny, ponieważ nie zwraca uwagi na złe dźwięki, pragnie tylko chwały i nagrody.
Еще один образ – князь киевский Святослав, в чьи usta, autor przedstawia ideę zjednoczenia. Jest to pilny problem Rosji w tym czasie: doszło do fragmentacji feudalnej, toczono wojny domowe o najwyższą władzę. Dlatego kraj cierpiał z powodu wrogów zewnętrznych, którzy próbowali oderwać od niego smakołyk, oraz od wrogów wewnętrznych. Tylko razem można było odeprzeć przestępców, a tego właśnie wzywa autor.
To jest specjalna kompozycja.„Słowo o pułku Igora” (wizerunek Jarosławny, w szczególności książąt) umożliwia sporządzenie ogólnego obrazu życia Rosji pod koniec XII wieku, jej życia, rzeczywistości. Melodyjny, pełen porównań i epitetów język dzieła jest źródłem inspiracji dla kreatywnych ludzi - poetów, pisarzy, artystów. Ale starożytny autor przedstawia także przyszłym pokoleniom lekcję, starą, ale zapomnianą prawdę: tylko razem możemy walczyć z wrogami, tylko razem ludzie są niepokonani.
Zwłaszcza „Słowo” jest także tym, co można nazwaćepopeje ludowe ze wszystkimi sprzecznościami. Na przykład autorka często zwraca się do obrazu natury i zjawisk, Jarosławna mówi również wiatrem, słońcem, rzeką, nie modli się do Boga, chociaż kraj ten od dawna uważany jest za chrześcijański.
Szkoda, że taka praca jak „Słowo” byłazagubiony w oryginalnej wersji. To smutne, że nie znamy autora tego literackiego arcydzieła. Ale na szczęście mamy okazję przeczytać go w tłumaczeniach i podziwiać głębię obrazów, szczerość uczuć i trafność problemu opisanego prawie tysiąc lat temu.
