Tak los postanowił, że Rosja, ludnośćktóry zawsze wyróżniał się spokojem i gościnnością, przez całe swoje życie musiał dużo walczyć. Były też wojny agresywne, ale przez większość czasu państwo rosyjskie desperacko broniło się przed tymi, którzy chcieli wkroczyć na jego terytorium z nieprzyjaznych krajów.
Na wojnie czasami trzeba dokonywać trudnych wyborów, od których zależy los kraju. Rada Wojskowa w Fili w 1812 roku jest tego wyraźnym przykładem.
Ani wiek nie minął spokojnie dla Rosji.Każdy niesie groźbę ostrej wojny. Tak było na początku XIX wieku. Ambicje francuskiego cesarza Napoleona Bonaparte popchnęły go na szalony krok - do rozpoczęcia wojny z Imperium Rosyjskim, na które Francja nie miała wpływu, nie licząc Wielkiej Brytanii. Taka niezależna pozycja najpotężniejszego kraju północnego nie odpowiadała Napoleonowi, a on planował pokonać armię rosyjską w pierwszej bitwie, a następnie dyktować swoje warunki Aleksandrowi I.
Rosyjski cesarz, wybitny dyplomata,Doskonale rozumiałem, że Napoleon będzie próbował narzucić armii decydującą bitwę, w której szanse na zwycięstwo Rosji były niewielkie. Rok przed wybuchem wojny powiedział, że wolałby wycofać się na Kamczatkę niż podpisać traktat pokojowy w stolicy. „Nasza zima i nasz klimat będą o nas walczyć” - powiedział Alexander I. Czas pokazał, że jego słowa były prorocze.
Zmuszenie rzeki granicznej w czerwcu 1812 rNiemen, Wielka Armia weszła na terytorium Rosji. Zgodnie z zatwierdzonym planem wojska rosyjskie rozpoczęły zorganizowane odwrót. Wszystkie trzy rozproszone armie spieszyły się zjednoczyć. Na początku sierpnia pod Smoleńskiem 1. i 2. armia zakończyły ten manewr. Tutaj Napoleon próbował narzucić generalną bitwę dowódcy wojsk rosyjskich, Barclayowi de Tolly. Ten ostatni, zdając sobie sprawę, że żołnierze, wyczerpani ciągłym odwrotem, mieli znikomą szansę na zwycięstwo, woleli uratować armię i nakazali żołnierzom opuścić miasto.
Główna bitwa w tej wojnie między Rosjanamiwojska, którymi w tym czasie dowodził Michaił Kutuzow, mianowany przez Aleksandra I, oraz armia napoleońska miały miejsce we wsi Borodino 26 sierpnia (7 września). Nie można było pokonać Napoleona, ale w bitwie pod Borodino armia rosyjska, co najważniejsze, wypełniła swoje główne zadanie - spowodowała poważne zniszczenia sił wroga.
8 września, próbując uratować armię, Kutuzowarozkazał wycofać się w stronę Mozhaiska. Po bitwie pod Borodino wszyscy oficerowie chętnie przystąpili do nowej bitwy z Napoleonem. Sam Kutuzow mówił o tym wielokrotnie. Ale z osobistego listu cesarza dowiedział się, że nie otrzyma niezbędnych posiłków.
13 września podeszła armia ze wsi MamonowWybrane dla niej pozycje generała Bennigsena kilka kilometrów od Moskwy. Podczas inspekcji miejsca przyszłej bitwy na Wzgórzu Poklonna Barclay de Tolly i Ermolov wyrazili głównemu dowódcy połączonych armii kategoryczną opinię na temat jego całkowitej niestosowności. Za oddziałami rosyjskimi stała rzeka, wąwozy i ogromne miasto. To całkowicie wykluczało możliwość jakiegokolwiek manewru. Bezkrwawa armia nie mogła walczyć w tak niefortunnej pozycji.
Aby podjąć ostateczną decyzję o losie bitwy i stolicy, wieczorem 13 września Kutuzow zwołał radę wojskową w Fili. Przeprowadzono to potajemnie, w chacie chłopa Frolova.
Liczba i nazwiska obecnych funkcjonariuszywiemy tylko na podstawie słów naocznych świadków tych wydarzeń, ponieważ ze względu na tajemnicę protokół nie był dotrzymywany. Wiadomo, że uczestniczyło w nim nawet 15 osób, z wyjątkiem generała Miloradowicza, który był na straży. Gubernator Moskwy, hrabia Rostopczin, który przybył dzień wcześniej, nie został zaproszony do rady w Fili.
Z listów i wspomnień uczestników wiadomo, żepierwszym, który zabrał głos, był generał L. L. Bennigsen, który zadał pytanie: „Czy armia zaakceptuje bitwę, czy podda Moskwę?” Sam był zdeterminowany do nowej bitwy. Był wspierany przez większość obecnych oficerów, którzy chcieli zemsty za Borodino. Bennigsen podkreślił, że nowa bitwa jest konieczna, aby utrzymać morale armii, a kapitulacja podważy ją.
Następnie przyjął słowo były dowódca armiiBarclay de Tolly, który powiedział, że pozycja do bitwy wojsk rosyjskich jest najbardziej nieodpowiednia, dlatego zaproponował przeprowadzkę do Władimira. O Moskwie powiedział, że teraz dla zbawienia kraju ważna jest nie stolica, ale armia i właśnie ta armia musi zostać zachowana z całych sił.
Opinię Barclaya de Tolly poparli tylko Osterman-Tołstoj, Tol i Raevsky. Pozostali oficerowie albo popierali Bennigsena, albo sugerowali, że sami zmierzają w kierunku armii Napoleona.
Rada w Fili nie pozwoliła na konsensus.Nie było też głosowania. Cały ciężar odpowiedzialności za podjęcie decyzji spoczywał na barkach M. Kutuzowa. Dokonał wyboru, zadziwił Bennigsena, który był pewien, że naczelny dowódca opowie się po jego stronie. Kutuzow kazał opuścić stolicę i wycofać się do Tarutino. Jak później przypomnieli członkowie rady, wszyscy byli przerażeni tą decyzją. Poddanie stolicy wrogowi - nie zdarzyło się to w historii państwa rosyjskiego. Aby tego dokonać, potrzebowałeś dużo odwagi. Ponadto Kutuzow nie mógł z góry wiedzieć, jak cesarz zareaguje na jego decyzję.
Kutuzow spędził noc w chacie, w której odbyła się radaFili. Według naocznych świadków nie spał, chodził po pokoju. Słychać było, jak dowódca zbliżył się do stołu, w którym znajdowała się mapa. Mówią, że z pokoju rozległ się również tępy szloch. W tych godzinach nikt nie był tak trudny, jak naczelny wódz.
Bezprecedensowa decyzja w tym czasie - poddanie sięstarożytna stolica wroga - miała ogromne znaczenie dla dalszego przebiegu wojny. Armia napoleońska utknęła w Moskwie, a rosyjskie siły zbrojne zostały uratowane. W obozie Tarutino wojsko odpoczęło i zyskało siłę. A Francuzi zamarzali w płonącej stolicy. Poddanie Moskwy jest początkiem końca Wielkiej Armii. Napoleon nie czekał na słowa Aleksandra I o pokoju, a wkrótce wojska rosyjskie odwiozą najeźdźców z powrotem na granicę.
Gdyby Kutuzow zgodził się z większością oficerów, najprawdopodobniej jego armia kłamałaby pod murami Moskwy i pozostawiłaby cały kraj bez ochrony.
Rada wojskowa w Fili jest z jakiegoś powodu raczej rzadkareprezentowane w art. Co przy okazji jest niesamowite. Z obrazów najsłynniejszym dziełem jest słynny obraz „Sobór w Fili” batalisty A. Kivshenko. Artysta wykorzystał scenę z powieści Tołstoja Wojna i pokój jako podstawę swojego dzieła.
