W 1842 roku spod pióra N.V. Opublikowano historię Gogola, która wciąż zachwyca czytelników fabułą i postaciami. Postać Tarasa Bulby, głównego bohatera pracy, rozważymy w naszym artykule. Dowiemy się, czy zmienił się w miarę rozwoju fabuły, czy tylko został nam ujawniony. Przyjrzymy się także wizerunkom synów starego Kozaka, przestudiujemy postać Andrija z Tarasa Bulby i Ostapa. Co pisarz starał się nam przekazać, pracując nad historią i studiując starożytne materiały?
Trochę patrzymy na postać Tarasa Bulbypóźniej, a przede wszystkim zapoznamy czytelnika z fabułą tej historii. Gogol przedstawił życie Ukrainy w czasie jej zależności od Polski. Shlyakhta stanowczo naruszył prawa i wolności zwykłych ludzi, zmuszonych do pracy dla siebie i surowo karanych za nieposłuszeństwo. Nie trzeba dodawać, że ludzie marzyli o zrzuceniu jarzma. Dlatego Taras Bulba miał postać zrodzoną z czasu. Całe jego życie było poświęcone jednej świętej sprawie - walce z obcymi najeźdźcami.
Na początku opowieści Taras wrócił ze szkołysynowie. Bez dawania im czasu na przebywanie z matką, stary wódz nosi chłopców do Zaporizhzhya Sich, a stamtąd natychmiast rusza w marsz. W bitwach chłopcy dobrze się pokazali, a ojciec był z nich dumny. Ale podczas oblężenia Dubna młodszy syn zakochuje się w polskim muralu i przylega do wroga, zdradzając ojczyznę, ojca i towarzyszy. Dowiedziawszy się o zdradzie młodszego syna, stary kozak nakazuje przejąć go i zabić własnymi rękami. W tym czasie Ostap wpada do niewoli polskiej, a Taras widzi egzekucję najstarszego syna z bólem w sercu. Chcąc zemścić się na wrogu, Bulba przewodzi swojej armii i wzbudza strach w całej Polsce. Pod koniec opowieści zostaje również schwytany i umiera straszną śmiercią.
Postać Andrija z „Tarasa Bulby” jest niemożliwaopisać w kilku słowach. Młody człowiek był młody, przystojny, wrażliwy. Uczył się z przyjemnością, aw bitwie pokazał się jako prawdziwy Kozak. Ale jego serce nie mogło się oprzeć uroczej damie. Zdając sobie sprawę, że zdradza Ojczyznę, rodziców, brata i wszystkich swoich dawnych przyjaciół, staje w obronie swojej ukochanej i ratuje ją. Ale w momencie egzekucji nie odważy się sprzeciwić ojcu, którego głęboko szanuje, kocha, a nawet boi się, nie próbuje uciekać, nie prosi o litość i akceptuje śmierć, nie żałując doskonałości.
Najstarszy syn, którego wychowałTaras Bulba. Postacie są zupełnie przeciwne. Ostap nie chciał iść do bursy, ale poszedł, bo wiedział, że bez treningu jego ojciec nie zabierze go do Siczy. I to był jego sen. Prosty, zdecydowany, stanowczy i odważny młody Kozak przypominał Tarasa. Do ostatniej kropli krwi walczył o swoją ojczyznę, cierpliwie znosił tortury i nie splamiając honoru, przyjął śmierć. Poświęcając się, podobnie jak jego ojciec, postrzega to jako godziwą cenę za dobro publiczne. Wierzy, że jego ojczyzna będzie wolna i przyczynia się do jej losu.
Jak już powiedzieliśmy, stary Kozak urodził się dlabitwy z wrogami. Żona, matka jego dzieci, bardzo rzadko widywała męża. Taras żył skromnie, bez luksusów, jak wszyscy jego przyjaciele w Siczu. Dom był udekorowany wyłącznie bronią, a on sam był gotów w każdej chwili rozpocząć kampanię. We wszystkim Taras Bulba pokazał postać zrodzoną z czasu. A czas był wtedy gorączkowy, wojskowy. Dlatego główny bohater żył na wojnie i był odważnym, odważnym, utalentowanym wojownikiem, a także rozważnym strategiem i utalentowanym dowódcą wojskowym.
W jego sercu żyła jedna wielka miłość - do Ojczyzny. Ale było też miejsce na miłość do synów. Kiedy Andriy zdradził to, o co walczył Taras, pozostał wierny sobie. Dla niego były dwie strony: biała i czarna, dobra i zła, jego własna i wrogowie. Najmłodszy syn stał się wrogiem i został zastrzelony, ale ojciec i tak go opłakuje. I nie mógł inaczej postąpić ani przed Kozakami, ani przed własnym sumieniem. To kolejna cecha bohatera: niezdolność do kompromisu z sumieniem.
Charakter Tarasa Bulby jest stopniowo ujawnianyprzed czytelnikiem w miarę rozwoju fabuły. Bohater, wykonując egzekucję najmłodszego syna, próbuje uratować starszego. Ale wszystkie wysiłki są daremne. Kiedy Ostap wydaje ostatni okrzyk do swojego ojca, odpowiada. Czuł, że jego synowi będzie łatwiej umrzeć, gdy dowie się, że jego ojciec jest z niego dumny. Ale nie ryzykuje na próżno swoich żołnierzy, nie próbuje przerywać egzekucji, bo rozumie, że na próżno złożą głowy. Jednocześnie Taras z góry uważał, aby nie wpaść w ręce Polaków i zabiera swoich towarzyszy. Zemsta starego Kozaka będzie straszna. Cała Polska drżała i była obmywana krwią, a małym oddziałom kozaków zawsze udawało się uciec. Ale to nie mogło trwać długo, siły były zbyt nierówne.
Do schwytania wysłano elitarne oddziały szlachtyTaras Bulba i jego chłopcy. W końcu wpadają w pułapkę. Kozacy desperacko stawiając opór, zmuszeni są do odwrotu. Wiedząc, że Polacy go potrzebują, Taras postanawia ratować swoich towarzyszy (jak inaczej?). Już przywiązany do drzewa, przy którym wrogowie rozpalili ogromny ogień, nie myśli o sobie. Jego wzrok kieruje się ku rzece, gdzie zauważa łodzie. Ostatnią siłą wódz każe swoim przyjaciołom szukać tam zbawienia i nie myśleć o tym. W żałobie w głębi duszy swojego dowódcy Kozacy wypełniają swoją ostatnią wolę, nie ośmielając się jej sprzeciwić. Odważny Taras bez jednego westchnienia spotyka śmierć, która nie trwała i przyszła po językach ognia i kłębów dymu.
Postać Tarasa Bulby jest solidna, całkowicieutworzone, bez sprzeczności. Można powiedzieć, że pisarz nakreślił idealny obraz wojownika o wolność. To zbiorczy portret ludzi, którzy nie myśleli o sobie i oddali się całkowicie swojej ojczyźnie. Śmierć bohatera opisuje tragiczną kartę w historii narodu ukraińskiego. Jednak mimo całego dramatu daje nadzieję. Dopóki istnieją tacy ludzie jak Taras, Ostap i ich towarzysze, ta ziemia może być spokojna o swoją przyszłość. Oznacza to, że tacy bohaterowie nie cofną się przed niczym, dopóki nie wyzwolą swojej ojczyzny. I prawdopodobnie jest to główna idea, którą wielki Gogol próbował nam przekazać w swojej pracy.
