Radzieccy piloci walczący z nazistamisępy podczas wojny, popełniły ponad sześćset taranów. Tego wyczynu, chroniącego moskiewskie niebo, dokonał pilot Viktor Talalikhin, stając się przykładem dla innych bohaterów. Tak zwana „martwa pętla” była również szeroko stosowana jako manewr umożliwiający ucieczkę przed atakiem z tylnej półkuli. Autorem tych szeroko rozpowszechnionych i klasycznych technik lotniczych jest rosyjski pilot Piotr Nesterow. Pętla i baran zostały przez niego wykonane po raz pierwszy na świecie. Nie wszyscy dziś to pamiętają.
U zarania lotnictwa w teorii aeronautykidominuje koncepcja bezpiecznego lotu, zgodnie z którą wszystkie manewry wykonywane przez statek powietrzny powinny być wykonywane w płaszczyźnie poziomej. Ruchy pionowe były dozwolone tylko podczas wznoszenia i zniżania. Naturalny strach przed niebem dominował zarówno w teorii, jak iw umysłach, każda skłonność była postrzegana jako nagły przypadek i wymagała natychmiastowych działań, aby go wyeliminować. Ale oficjalnie przyjęta koncepcja również miała przeciwnika. Chciał śmiało latać, „leżeć”, przewracać, a nawet obracać samolot „do góry nogami”, jak mówią Rosjanie. Nie pasowało to do umysłu czcigodnych specjalistów od lotnictwa zagranicznego. Nic dziwnego w tym, że rosyjski oficer pilot Piotr Nesterow, absolwent szkoły lotniczej Gatchina, marzył o „wymyślonym” pilotowaniu.
Przykład entuzjazmu dla ich pracy i bezinteresownościoddanie ojczyźnie może służyć losowi Piotra Niestierowa. Pętla, którą ukończył, stała się szczytem jego umiejętności, ale poprzedziła ją ogromna praca. Dziedziczne wojsko, najpierw otrzymał wykształcenie artyleryjskie. Poziom wyższej szkoły dowodzenia imperialnej Rosji można ocenić na podstawie tego, jak dobrze przyszły pilot był dobrze zorientowany w matematyce. Ta wiedza umożliwiła mu wykonanie niezbędnych obliczeń teoretycznych, uzasadniając potrzebę przewracania się na zakrętach i możliwość manewrów pionowych, które wcześniej wydawały się śmiertelnymi sztuczkami. Umiejętności inżynierskie przyczyniły się do wdrożenia wielu własnych projektów i zmian w schematach samolotów seryjnych. Wszystko to było niedostępne dla większości ówczesnych pilotów, uzbrojonych w odwagę i akrobacje, i nic więcej.
Teoria jest dobra, ale jej przepisy wymagająpraktyczne dowody. Odbywszy kilka lotów długodystansowych, dzielny lotnik zbliżył się do realizacji swojego głównego pomysłu. W 1913 r. Wszystko było gotowe. Samolot „Newport-4”, wyposażony w siedemdziesięciosilny silnik „Gnome”, stał na polu w Kijowie Syretsky. Zebrana tutaj publiczność oczekiwała głównego bohatera nadchodzącej akcji, pilota Niestierowa. Pętla została następnie nazwana „martwą” ze względu na ekstremalne ryzyko tej „śmiertelnej liczby”. 27 sierpnia był datą zmiany tego terminu lotniczego. Otrzymał imię człowieka, który pokonał wieczny strach przed ludzkością i dał pilotom swobodę manewru. Teraz powietrze w samolocie stało się niezawodnym wsparciem, niezależnie od jego położenia przestrzennego.
Pętla jest manewrem pionowymsamoloty w formie błędnego koła, stąd nazwa. Może być rosnący i malejący, w zależności od położenia punktu początkowego względem końca wzdłuż rzędnej. Obecnie sportowe osiągi figury zapewniają maksymalne przybliżenie jej kształtu do koła (im „okrągłe”, tym wyższe kwalifikacje pilota). W prawdziwej walce powietrznej zasada ta nie jest przestrzegana, zbyt „czyste” wykonanie pozwala wrogowi przewidzieć pozycję celu, co ułatwia jego pokonanie, dlatego najczęściej jest owalny, wydłużony w pionie lub w poziomie. W czasach Niestierowa pętla była w górę; jej forma nie miała większego znaczenia. Był to podziw dla faktu, że w pewnym momencie pilot wraz ze swoim samolotem unosił się nad ziemią w stanie odwróconym.
Historia uczy rosyjskich priorytetówniechętnie uznawany za granicą. Gorliwy stosunek do własnej wyższości (najczęściej wyobrażany) objawił się w odniesieniu do wyczynu rosyjskiego pilota. Po 12 dniach francuski lotnik Pegu był w stanie powtórzyć pętlę Niestierowa. Oczywiście był to desperacki czyn, odwagi asa nie można zaprzeczyć, ale z jakiegoś powodu, nawet w Rosji, prasa zwracała większą uwagę na tego naśladowcę naszego pilota niż pionier i sam teoretyk akrobacji. Za granicą, a teraz wolą nazywać pętlę Niestierowa „martwą” lub pętlą (Loop The Loop). Jednak nadal uważają, że Marconi wynalazł radio ...
Jest taka gra komputerowa „War Thunder”.Pętla Niestierowa to dość skomplikowana postać akrobacyjna, która wymaga pewnego poziomu „pilota”. W celu jego wdrożenia ważne jest uzyskanie niezbędnej prędkości (zwykle do 400 km / h) i płynne przesunięcie drążka sterowniczego w swoją stronę, utrzymując tę pozycję do momentu wyrównania horyzontu. Ważne jest, aby zapobiec krytycznemu rzutowi prowadzącemu zarówno w grze, jak i w warunkach prawdziwej akrobacji, aby utknął w poziomej niekontrolowanej korkociągu. Pętla Niestierowa w War Thunder jest piękna i złożona, ale siedząc za monitorem nie można w pełni wyobrazić sobie całego zestawu wrażeń pilota, który na chwilę przewraca się do góry nogami. Ponadto w przypadku niepowodzenia konsekwencje niewłaściwych działań ograniczą się do poczucia frustracji. Niebo nie jest komputerem, nie wybacza błędów ...
