Wydarzenia późnych lat czterdziestych ubiegłego wieku(zagrożenie dla suwerenności Grecji, Norwegii i Turcji; zamach stanu w Czechosłowacji; blokada Berlina (zachodnia)) podniosła i tak już skomplikowaną sytuację międzynarodową. Jedynym wyjściem może być zjednoczenie, które nastąpiło w formie traktatu brukselskiego (między Luksemburgiem, Wielką Brytanią, Belgią, Francją, Holandią). Był to rodzaj ogólnego systemu obrony.
W 1949 r. Po negocjacjach z Kanadą i Stanami Zjednoczonymipodpisał kolejny traktat waszyngtoński. Obecnie w systemie było dwanaście krajów: Belgia, Dania, Wielka Brytania, Włochy, Islandia, Luksemburg, Kanada, Norwegia, Holandia, USA, Portugalia, Francja (które opuściły Sojusz w 1967 r. Z powodu kryzysu wewnętrznego). W rzeczywistości było to utworzenie NATO (04/04/1949). W tym czasie organizacja składała się z 12 krajów. Do tego czasu utworzenie NATO nie zostało zakończone. W 1952 r. Grecja połączyła się z Turcją, w 1955 r. - w Niemczech, w 1982 r. - w Hiszpanii, w 1999 r. - w Czechach, Polsce, na Węgrzech, w 2004 r. - w całym Bałtyku, Bułgarii, Słowacji, Rumunii, Słowenii.
Utworzenie NATO miało zagwarantować iwolność i bezpieczeństwo dołączania do członków w Europie i Ameryce Północnej. Ale co z resztą państwa? Dla wszystkich innych edukacja NATO powinna stać się potężnym autorytetem, o niekwestionowanej władzy i niekwestionowanym autorytecie.
Ale to wymaga imponującej maszyny.A NATO to ma. Blok polityczno-wojskowy ze względu na rozległe terytorium 28 krajów posiada całą niezbędną infrastrukturę i zasoby ludzkie. Niektórzy eksperci wojskowi twierdzą, że struktura NATO jest niezdarna i przestarzała.
Решайте сами:organizowanie setek departamentów i różnych komitetów z licznymi ośrodkami szkoleniowymi. Tylko w sztabie Sojuszu jest około 12 000 osób, imponująca część personelu, od którego zależy miejsce w rządach krajowych. W kierownictwie najwyższego aparatu wojskowego w większości - Amerykanów.
W organie zarządzającym (Rada NATO) - ambasadorowiePaństwa, stali przedstawiciele. Istnieje jasna struktura spotkań w Radzie: poziom ambasadorów jest raz w tygodniu; poziom ministrów spraw zagranicznych - co 6 miesięcy. Szefowie państw w Sojuszu są zwoływani w razie potrzeby (w stosownych przypadkach).
Przewodnik jest przekazywany Sekretarzowi Generalnemu Sojuszu.Tylko tutaj, w najwyższym bloku, istnieje prawdziwa siła polityczna i tylko tutaj można podejmować decyzje dotyczące strategii i taktyki NATO. Przypominamy na przykład: to Rada NATO ogłosiła rozpoczęcie wojen w Wietnamie i Korei; tutaj dano zielone światło dla inwazji na Irak, Libię, Jugosławię; okupacja Afganistanu została tutaj zatwierdzona. Miliony żyć zapłaciły za takie decyzje ...
Ale w jego murach NATO ściśle przestrzega zasad demokratycznych, wszyscy członkowie są tu równi, przy podejmowaniu decyzji bierze się pod uwagę tylko większość głosów.
Funkcje Komitetu Planowania Obrony obejmująbezpieczeństwo Organ ten, zwany KPO, ma równe prawa z Radą. Spotyka się dwa razy w roku i składa się z ministrów obrony krajów należących do Sojuszu. Celem spotkania jest ocena zdolności i sił państw, które stanowią zagrożenie dla krajów ONZ, w celu opracowania planów dalszych działań.
Высшим военным органом является военный комитет (szefowie sztabów generalnych armii). W ich kompetencjach - infrastruktura Sojuszu (bazy, magazyny, lotniska, systemy komunikacyjne). Nawiasem mówiąc, w Europie tylko generał amerykański jest mianowany naczelnym wodzem. W jego opinii - trzy regiony: południowoeuropejski, północnoeuropejski, środkowoeuropejski. I to znajduje odzwierciedlenie w prawie NATO.
Ponadto NATO obejmuje zespół odstraszania nuklearnego i szybkiego reagowania, personel wojskowy (międzynarodowy) oraz komitet gospodarczy.
Jednostki są nadzorowane przez sekretarza generalnego. To jest twarz Sojuszu podczas zewnętrznych kontaktów NATO i oskarżonego oraz głównego mówcy. W składaniu - największy personel (oczywiście międzynarodowy).
Historia udowodniła wiele razy:każde imperium (mongolskie, rzymskie, Związek Radziecki) osiągnie swój maksymalny rozwój i będzie zmuszone do wejścia w liczne wojny, ponieważ nie będzie już w stanie nakarmić nieopisanej armii własnymi siłami. Ale prędzej czy później albo spadnie z ataku innych, nowych sił, albo rozpadnie się z powodu niezdolności do kontrolowania potężnego mechanizmu. Stworzenie NATO stało się formacją agresywnego imperium, bez końca głodnego i nieskończenie głodnego, zwiększającego jego zdolność do prowadzenia nowych operacji wojskowych. Czy tym razem historia udowodni swoją regularność?
