Początek XX wieku, zwany także Srebrnym Wiekiem,stał się szczytem literatury rosyjskiej. Pojawiły się nowe kierunki i trendy, autorzy nie bali się eksperymentować i odkrywać nowe gatunki i tematy. Jednym z tych poetów był Mikołaj Klyuyev. Należał do nowego poetyckiego nurtu chłopskiego.
Urodzony 10 października 1884 r. We wsi KoshtugiVytegorsky Uyezd (Vologda Oblast) Nikolay Klyuyev. Biografia pisarza zaczyna się w rodzinie prostego oficera, Aleksieja Timofiejewicza. Ale przede wszystkim Klyuyev kochał swoją matkę Praskovyę Fedorovną, który był wspaniałym gawędziarzem. Była zaangażowana w szkolenie syna, dzięki czemu Nikołaj był w stanie czytać, pisać i uczyć się podstaw składu pieśni ludowych.
W 1895 roku ukończył szkołę parafialnąw Vytegra. Następnie pojechał do Pietrozawodska, gdzie uczył się w szkole feldsher. Po ukończeniu studiów Klyuyev Nikolay Alekseevich wraz z rodakami zajmującymi się sprzedażą futer i ryb do stolicy wyjechał do Petersburga, aby zarobić pieniądze.
W stolicy zaczyna tam pisać wierszekierunki nowej poezji chłopskiej. W jego pracach poetycka muza narzeka na agonię i cierpienie rolników oraz przeklina ich niewolników. Pierwsze wiersze Klujewa zostały opublikowane w zbiorze „Nowych poetów” z 1904 roku. Jednak wkrótce Klyuev wrócił do swojej małej ojczyzny.
Pod wrażeniem początkówrewolucyjnych wydarzeń, poeta został włączony w 1905 roku do aktywnej działalności politycznej. Zaczyna rozprowadzać proklamacje. W tym celu w 1906 roku Klyuev został aresztowany.
Istotnym wydarzeniem dla poety byłoznajomość z Aleksandrem Blokiem. Korespondencja pisarzy rozpoczęła się w 1907 roku. Na początku Nikolai Klyuev jest dość nieśmiały w swoich przekazach do uznanego poety, ale stopniowo przekonuje się, że sam Blok jest zainteresowany ich rozmowami. Stopniowo Klyuev zaczyna mówić o dojrzewającym wśród ludzi duchu protestu, o niesprawiedliwości społecznej. Ale nie tylko o polityce mówią pisarze. Nikolai Alekseevich zwraca uwagę na siłę poetyckiego ducha zawartego w zwykłych ludziach, ale z powodów codziennych nie można jej w pełni ujawnić.
Blok był pod wielkim wrażeniem listów Klujewa. Cytuje je wielokrotnie w wiadomościach do przyjaciół i w swoich artykułach. Dzięki pomocy Bloka wiersze Klyuwa są publikowane w Novaya Zemlya, Golden Fleece i wielu innych czasopismach literackich. Stołeczni pisarze zwracają uwagę na twórczość poety z prowincji. Klyuevowi udaje się poznać wielu z nich. Wśród nich jest Valery Bryusov.
W 1911 roku Nikolai Klyuev publikuje swój pierwszykolekcja "Gong sosnowy". Przedmowę do wydania napisał Bryusov. Książka spotkała się z uznaniem i zainteresowaniem środowisk poetyckich i literackich. Pozytywnie wypowiadali się o niej tacy poeci, jak Nikołaj Gumilow, Siergiej Gorodecki i inni, publiczność uderzała w dziełach Klujewa ich wyjątkowość, brak wyraźnej indywidualności, uporządkowanie tropów, obrazów, rytmów.
Klyuev gloryfikuje przyrodę, wiejski styl życia, ludzi. Jednocześnie wierzy, że bezbożna kultura, która dominowała w XIX wieku, umiera, a zastąpi ją coś nowego, żywego i popularnego.
Gumilyov w swoim przeglądzie kolekcji przewidujeprzyszłość poezji Klujewa - mówi, że to dopiero początek nowego ruchu w literaturze. I okazuje się, że ma rację. Klyuev staje się jednym z pierwszych przedstawicieli nowej poezji chłopskiej.
Nikolay Klyuev przez długi czas samotnie bronił prawachłopska poezja na całe życie. Ale w 1915 roku otrzymał list od młodego poety z prowincji Ryazan. List Jesienina inspiruje Klyuev. Mimo że znają się zaocznie, inni pisarze piszący w ramach wątku chłopskiego jednoczą się wokół tych dwóch poetów.
W poezji Klujewa i Jesienina naprawdę byłopodobieństw jest wiele, dlatego szybko znaleźli wspólny język i zjednoczyli się. Rok 1915 był szczytem ich sumiennego sukcesu twórczego. Razem chodzili na wieczory literackie, czytali swoje wiersze.
Jednak związek nie trwał długo. Dar Jesienina był znacznie szerszy niż nowa poezja chłopska, aw 1917 roku przyjaźń między dwoma poetami dobiegła końca.
Nikolay Klyuev, którego wersety śpiewano prostymRosjanie jednak nie zaliczali się do proletariackich poetów. Rewolucja zastała pisarza w jego rodzinnych miejscach. Klyuev przyjął jej przybycie z bezprecedensowym entuzjazmem. Ale wyobrażał sobie to jako początek „raju dla mężczyzny”.
W 1918 roku wszedł Nikolai Klyuevpartia bolszewicka. Zajmuje się pracą propagandową, czyta wiersze o rewolucji. Jednak jednocześnie pozostaje osobą religijną, co jest sprzeczne z nowym porządkiem. Staje się jasne, że promuje zupełnie inną rewolucję. A w 1920 Klyuev został wyrzucony z partii. Jego wiersze przestają być publikowane. Zaczął irytować nowy rząd swoją religijnością i nieporozumieniem z proletariackimi poetami, nazywając ich dzieła agitacyjnymi fałszerstwami.
Zaczął się dla poety trudny czas. Był w biedzie, był prześladowany, nie mógł znaleźć pracy. Mimo to nadal otwarcie sprzeciwiał się sowieckiemu reżimowi.
Walka poety zakończyła się 2 lutego 1934 r.kiedy został aresztowany za „komponowanie i dystrybucję dzieł kontrrewolucyjnych”. Został skazany na wygnanie w rejonie Naryma. A w październiku 1937 roku Klyuev został zastrzelony na sfabrykowanej sprawie.
