Wśród przedstawicieli rosyjskiej sztuki byłaJest wielu mistrzów, którzy zrealizowali się w różnych dziedzinach kreatywności. Dyplomata A. S. Griboedov był nie tylko wspaniałym poetą, ale także utalentowanym muzykiem i matematykiem. Świetne obrazy namalowane M. Yu. Lermontow. Malarstwo, muzyka i literatura niemal w równym stopniu przyciągnęły L. Pasternaka. Majakowski nie stanął na tej liście genialnych osobowości. Pozostawił po sobie najjaśniejszy znak nie tylko w rosyjskiej poezji sowieckiej, ale także w wielu innych dziedzinach naszej kultury.
Granica talentu
Kim był Majakowski - pytanie nie jest bezczynne.Ze stron podręczników szkolnych na nas są nieco marnie, surowo i wymagająco, poważny człowiek o dużych, wyrazistych rysach wygląda. Jego oczy są przenikliwie przeszywające, jakby chciały zapytać: „Co zrobiłeś dla rewolucji i nowej radzieckiej władzy? Co poświęciłeś dla dobra kraju? ”Kim był Majakowski i jakie miał prawo osądzać swoich współczesnych i potomków? Odpowiedź jest prosta. Przede wszystkim poeta, który włożył swój ogromny talent w służbę rewolucyjnej Rosji. Osoba, która przez wiele lat określała rozwój sztuki narodowej. Novator w wersyfikacji, teoria literacka. Świetne rymy eksperymentalne, rytmy, obrazy. Ale to nie wszystko z listy tych zawodów, którym był Majakowski! Artysta karykaturzysta, którego plakaty w ROSTA od trzech lat informują nie tylko o polityce zagranicznej i krajowej, sytuacji na frontach, ale także jest doskonałym narzędziem propagandowym. Redaktor rewolucyjnego magazynu literackiego. Aktor filmowy, reżyser i scenarzysta, dramaturg, dziennikarz - to był Majakowski za krótkie, ale niezwykle jasne i bogate życie twórcze. Jak kometa przemierzył niebo rosyjskiej sztuki, pozostawiając lśniące światło.
Satyryk Majakowski
To satyra jest gatunkiem literackim, w którympoeta był realizowany w większym stopniu. Dzieło Majakowskiego można z grubsza podzielić na kilka okresów. Ale zarówno jego wczesne dzieła, jak i wiersze okresu dojrzałego łączy jedno: całkowite odrzucenie i zjadliwe wyśmiewanie filistynizmu, wulgarności, chamstwa i braku duchowości życia we wszystkich jego przejawach. Jego wiersze nasycone są jego wierszami „policzek do publicznego gustu”, celowo szokujące obrazy, uogólnione na groteskowe symbole - od pierwszych opublikowanych w zbiorach towarzystwa literackiego „Gilei” („Ty”, „Noc”) po najlepsze przykłady okresu sowieckiego: wspaniałe "," O śmieciach "i wiele innych. Dramaturg i poeta Majakowski również komponował swoje sztuki w jasnych, satyrycznych kolorach. „Pluskwa” i „Kąpiel” to nie tylko literackie fotografie z ówczesnego społeczeństwa. Są teraz aktualne, ponieważ czasochłonne i moralne potwory, niestety, nie stały się jeszcze przestarzałe.
Majakowski-autor tekstów
Głośny poeta-herold, Władimir Majakowski,uważał za swoje główne zadanie polepszania, uszlachetniania życia, krzewienia powszechnego szczęścia, podsycając sam „światowy ogień”, który w swoim płomieniu zniszczy fizyczne zniewolenie i duchową niewolę, stanie się źródłem narodzin nowej psychologii nowej osoby - wolnej, niezależnej, działającej na rzecz siebie i swojego ludzie. Ale niewiele osób wie, że Majakowski to subtelny, przenikliwy autor tekstów, który stworzył wiersze oszałamiające pod względem wzruszającej i tragicznej intensywności. Nie bez powodu porównał serce poety do delikatnego, bezbronnego, pięknego motyla. Wystarczy przypomnieć jego słynną „Liliczkę!”, By pojawił się przed nami zupełnie inny bohater liryczny: łagodny, wrażliwy, kochający oddany i bezinteresowny. „Tatiana Yakovleva”, „O tym”, „List do towarzysza Kostrowa…” i wiele innych prac na temat miłości są żywym przykładem tego, jak wszechstronny jest jego talent. Co ciekawe: w wielu tekstach lirycznych wyraźnie prześledzimy nuty poezji obywatelskiej Niekrasowa. Władimir Władimirowicz uważał również, że intymne, intymne powinno być ściśle powiązane z cywilną publicznością. Nawiasem mówiąc, życie osobiste Majakowskiego, podobnie jak Niekrasowa, było dramatyczne. Nie należał do sług losu, ulubieńców kobiet. Każda z jego powieści była raczej tragedią niż zbiegiem szczęśliwych chwil. I opuścił ten świat, uwięziony przez sprzeczności miłości, twórczości, ideologii. Gordyjski węzeł problemów został „przecięty” strzałem z pistoletu.
Ocena kreatywności
System artystyczny Majakowskiego składa się zwiele pierwiastków, często ze sobą sprzecznych, ale tworzących w jego twórczości unikalny stop organiczny. Jest tu wszystko: fantastyczna ekstrawagancja i pradawna tragedia, epicki dramat i tajemnica „buffa”, komedia przeplata się z intensywnym liryzmem, a satyra współistnieje z heroicznym patosem. Wiersze i wiersze o narodzie sowieckim, o trudnościach, które pokonuje, przepełnione są optymizmem i mocną wiarą w zwycięstwo nowego ustroju. Satyra pomaga walczyć z pozostałościami przeszłości i brzydkimi grymasami teraźniejszości. I tylko słowa odsłaniają duszę poety, rozciągniętą jak struna i przenikliwie dzwoniąca przy każdym jej dotknięciu.
