Ludzie różnią się od zwierząt tym, do czego są zdolnimyśleć i analizować, ale czasem nawet dowcipnej osobie trudno jest wyrazić wstręt do działań, które robi. Jak to się dzieje, że niektórzy przedstawiciele ludzkiej cywilizacji stają się z natury błędni? Dużo, a czasami wszystko, co jest podstawą ludzkiego myślenia, to zależy od edukacji, bo to jest w rodzinie uczy nas podstawowych zasad moralnych, które mogą pomóc lub zranić w późniejszym życiu.
W jego bajkach Iwan Andriejewicz Kryłow wspanialeObraz ukazuje istotę błędnych ludzi, porównując je ze zwierzętami. Według krytyków literackich, taka metoda jest nieludzkie w stosunku do wszystkich ludzi, ponieważ istnieją błędy w każdym z nas. Ale mimo to, o ironio rymowania opowiadania Iwana Kryłowa nadal cieszyć się sukcesem i wprowadź wymaganą przebieg studiów literaturowych młodszych uczniów przez kilka dziesięcioleci. „Lis i winogrona” - bajka, najtrafniej oddają charakter ludzi przebiegłych i słabych. Przeanalizujmy tę pracę, aby to zobaczyć.
Historia zaczyna się od faktu, że głodny lisZauważyłem winnice. Była gotowa je zjeść, ale grona wisiały bardzo wysoko. Lis wspiął się na ogrodzenie i przez godzinę próbował złapać przynajmniej jedną pęczek winogron, ale to nie zadziałało. Ostatecznie oszustwo zstąpił i powiedział, jaki jest sens tej rośliny nie jest w ogóle: tylko będzie można wypełnić na krawędzi, bo nikt dojrzałe jagody!
Treść bajek jest tak nieskomplikowanana początku wydaje się czytelnikowi proste i nieciekawe. Ale, podobnie jak pozostałe wiersze Kryłowa, "Lis i winogrona" to bajka, której znaczenie koncentruje się w ostatnich czterech linijkach. Dlatego podczas analizy należy zwrócić szczególną uwagę na ostateczną propozycję.
Pomimo prostej treściPrezentowana praca ma głębokie znaczenie semantyczne. „The Fox and the Grapes” to bajka, która bez ironii ujawnia istotę przebiegłej, ale jednocześnie bezwartościowej osoby. Korzystając z przykładu takiego zwierzęcia jak lis, Kryłow pokazuje, że niezdolność do zrobienia czegoś na własną rękę zawsze znajdzie sposób na wykręcenie się, zatuszowanie swego plugawego czynu jakąś wymówką lub znalezienie wielu wad w osiągnięciu którego brakuje odwagi, nie siła.
