Następnym miejscem jest szklarnia Carycynowizyta u każdego miłośnika przyrody. Jednak muzeum-rezerwat przyciągnie uwagę nie tylko egzotyczną roślinnością, ale także wyjątkową architekturą, pięknym parkiem i zapierającymi dech w piersiach legendami.
Dziś, patrząc na piękno ziem carycyna,Mało kto może przypuszczać, że w starożytności miejsca te były dysonansowo nazywane Czarnym Błotem ze względu na znajdujące się tam lecznicze źródła i błoto. Mieszkali tu poganie - Vyatichi. W XVIII wieku car Piotr I nadał ziemie księciu Dmitrijowi Kantemirowi. Książę pochodził z Mołdawii, zbudowano tu dla niego dwór, a osiedlający się wokół niego Mołdawianie zasadzili ogrody. W tym czasie powstała pierwsza szklarnia w Carycynie.
Ostatni właściciel rodziny Kantemirówzostał księciem Siemionem. Katarzyna Druga kupiła je od niego, któremu niegdyś pomagało lecznicze błoto z tych miejsc. Nazwę majątku zmieniono na Carycyno, aby dopasować go do nowego właściciela. Cesarzowa miała ogromne plany posiadania - budowę rezydencji Romanowów.
W projekt zaangażowani byli najbardziej utalentowani i wybitni architekci tamtych czasów - Wasilij Bazhenov i Matvey Kazakov.
Historia majątku Carycyna jest owijana tajemnicami ilegendy. Istnieje wiele powodów. Osiedle zostało zbudowane w miejscu starożytnych pochówków Vyatichi. Potwierdził to kopiec, na miejscu którego obecnie znajduje się autostrada Kashirskoe.
Wielu uważa, że te miejsca są przeklęte iwięcej niż raz. Pierwsza klątwa przypisywana jest pierwszej żonie cara Bazylego - Salomona. Została zesłana do klasztoru i zabita wraz z synem na rozkaz drugiej żony króla. Po raz drugi majątek został przeklęty przez księżną Marię, córkę Dmitrija Cantemira, który był głęboko nieszczęśliwy, mieszkając tutaj. Wasilij Bazhenov, który zaprojektował główne budynki w Carycynie, z pomocą miejscowego czarownika rzucił urok na posiadłość, obrażony przez królową za to, że powierzyła ukończenie budowy innemu architektowi.
Od tego czasu posiadłość nękały nieszczęścia.Liczne pożary utrudniały organizowanie tam szpitali, szkół, muzeów w różnym czasie. Oczywiście nie ma wiarygodnego potwierdzenia tych legend. Jednak niektórzy badacze historii wsi są głęboko przekonani, że powodem, dla którego majątek był pusty przez tak długi czas, był właśnie zły los.
Pierwsza szklarnia Carycyna został zbudowany w połowie XVIII wieku pona polecenie księcia Cantemira. Cesarzowa Katarzyna Wielka, stając się właścicielką majątku, nakazała rozbudowę szklarni. Czterech ogrodników zostało do opieki nad roślinami. Początkowo szklarnie były drewniane, a dopiero w 1785 roku powstał kompleks kamienny.
Należy zauważyć, że w szklarniach Carycyno nie matylko uprawiane rośliny, ale także uczył poddanych ogrodnictwa. Utrzymanie szklarni było bardzo dochodowym zajęciem, uprawiano tam egzotyczne owoce, które podawano na stół szlachty. Ponadto na terenie posiadłości wyrósł rozległy sad jabłoniowy.
Szklarnia Carycyno stale się rozwijała iwzrosła. Do 1804 roku pojawiły się dwa nowe budynki, kolekcja egzotycznych roślin była stale uzupełniana. Tak więc na początku XIX wieku szklarnię w Carycynie uważano za jedną z największych i najbogatszych na świecie. W połowie XIX wieku wydzierżawiono szklarnie, a uzyskane plony wypełniły lady moskiewskich rynków.
Do 1820 roku szklarnia składał się z ośmiu budynków. Nazwa szklarni w Carycynie pochodzi od rosnących tam roślin. Kompleks Carycyno obejmował:
Za panowania cara Mikołaja I.planowano zburzyć zrujnowane szklarnie Carycyna i przenieść teren w inne miejsce. Zdecydowano się przenieść szklarnie do Neskuchny Sad. Ale pomysł nie został zrealizowany. W ogrodzie tym było mało miejsca, a zburzenie ziem carycynskich doprowadziłoby do znacznego wzrostu cen na moskiewskich rynkach. Pomarańczową szklarnię opuszczono, a większość roślin przetransportowano z niej do Sankt Petersburga.
W 1858 r. Z inicjatywy księcia Trubieckiego w rktórego działem były wówczas szklarnie, przeprowadzono audyt ziem carycynskich i wyciągnięto wniosek, że gospodarka jest nieopłacalna. Szklarnie zostały całkowicie wydzierżawione. Lokatorzy często się zmieniali, az czasem szklarnie popadały w ruinę.
Pod koniec XX wieku Carycyno straciło swój dawny blaski bogactwa, stając się wioską wakacyjną. Odrodzenie kompleksu rozpoczęło się w 2007 roku. Aby przywrócić pierwotny wygląd majątku Carycyna, konieczne było przestudiowanie wielu dokumentów historycznych i rysunków.
Mistrzowie wykonali kolosalną pracęudało się odtworzyć kompleks według projektów architektów Bazhenov i Kazakov. Carycyno to największy zabytek architektury rosyjskiego gotyku. Szklarnie rezerwatu-muzeum Carycyno ponownie zaczęły działać.
Należy zauważyć, że ekspozycja egzotycznych roślin została odtworzona zgodnie z wpisami w rejestrze prowadzonymi przez Katarzynę II. Szklarnie zostały otwarte w 2011 roku.
Rezerwat muzealny został ponownie otwarty dlaodwiedzających podczas Dnia Miasta Moskwy 2 września 2007 r. Carycyno znajduje się w południowo-wschodniej części stolicy, można się tam dostać zarówno transportem osobistym, jak i metrem. Najbliższe stacje metra to „Orekhovo” i „Tsaritsyno”, do kompleksu można dojść w 10 minut.
Terytorium rezerwatu to ponad 400hektarów. Znajduje się w nim rozległy park ze stawami, szklarniami i zespołem pałacowym. W skład zespołu architektonicznego pałacu wchodzą odrestaurowane budynki z XVIII wieku: trzy pałace, chlebarnia, świątynia, a także mosty i bramy.
Każdy z tych budynków jest wyjątkowyzabytek architektury z XVIII wieku. Całość wykonana jest w stylu pseudogotyckim z elementami baroku i klasycyzmu. W parku znajdują się pawilony Milovida i Nerastankino, pawilon Temple of Ceres i ruinowa wieża.
Dziś muzeum rezerwowe jest otwarte dla publicznościkażdy odwiedzający, który chce zanurzyć się w epoce Katarzyny, zapoznać się z egzotycznymi roślinami i podziwiać tutejsze krajobrazy. Szklarnia Carycyno zachwyca bogactwem świeżej zieleni o każdej porze roku. Nowością w muzeum jest podświetlana śpiewająca fontanna. Odbyło się wiele dyskusji na temat tego, czy fontanna będzie pasować do krajobrazu. Podjęto decyzję o zainstalowaniu go, a teraz również goście mogą cieszyć się wspaniałym pokazem.
Liczba entuzjastycznych recenzji na temat rezerwatu od tego czasurośnie każdego dnia. Szklarnie podbijają różnorodnymi roślinami, ich kolekcja jest stale uzupełniana. Mało kto pozostanie obojętny na Carycyno, zanurzając się w egzotycznym raju szklarni, który rozweseli nawet w mroźny zimowy dzień.
