Νομική ρύθμιση της επιχειρηματικότηταςΟι δραστηριότητες είναι ένα διασυνδεδεμένο σύστημα νομικών και εκτός νομικών μέσων που επιτρέπουν στους πολίτες και τις νομικές οντότητες με δική τους ευθύνη να εκτελούν δραστηριότητες των οποίων ο κύριος σκοπός είναι να αποκομίσει κέρδος και το κύριο περιεχόμενο είναι η παραγωγή, ανταλλαγή ή ανακατανομή βασικών πόρων.
Νομική ρύθμιση της επιχειρηματικότηταςΗ δραστηριότητα έχει τα δικά της συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, το κύριο από τα οποία είναι ότι υπάρχει μια τομή τόσο των ιδιωτικών όσο και των δημόσιων-κρατικών συμφερόντων και μέσων. Επιπλέον, αξίζει να τονιστεί ότι σε σχέση με τα ιδιωτικά συμφέροντα, η σύμβαση χρησιμοποιείται συχνότερα ως το κύριο ρυθμιστικό μέσο και ότι μέσα δημοσίου δικαίου χρησιμοποιούνται σε σχέση με τα συμφέροντα του δημόσιου κράτους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτός ο νομικός κανονισμόςΗ επιχειρηματικότητα και η αστική σύμβαση συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους. Από την άποψη του ιδιωτικού δικαίου, η σύμβαση είναι το κύριο εργαλείο αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμων. Ωστόσο, παράλληλα με αυτό, η συμφωνία είναι ο σημαντικότερος θεσμός μέσω του οποίου οι δημόσιες αρχές εφαρμόζουν τη νομική ρύθμιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Πράγματι, σχεδόν κάθε συμφωνία, τόσο μεταξύ ατόμων όσο και μεταξύ οργανισμών, χτίζεται σύμφωνα με το ένα ή το άλλο «υπόδειγμα συμφωνίας» εγκεκριμένο από μια ομοσπονδιακή, περιφερειακή ή τοπική αρχή. Το κράτος σε αυτήν την περίπτωση, όπως ήταν, επιβάλλει κυρώσεις σε ορισμένες επιχειρηματικές σχέσεις.
Εκτός από τις συμβάσεις, οι οποίες είναι ακόμη μεγαλύτερεςΤα πτυχία αφορούν τη συμπεριφορά του ιδιωτικού δικαίου, οι επιχειρηματικές σχέσεις σε αρκετούς τομείς συνεπάγονται τη χρήση μέσων που σχετίζονται με το λεγόμενο δημόσιο δίκαιο. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το γεγονός ότι οποιαδήποτε σημαντική συναλλαγή μπορεί να συναφθεί από εταιρεία περιορισμένης ευθύνης μόνο εάν ληφθεί η συγκατάθεση της γενικής συνέλευσης των μελών αυτής της εταιρείας. Σε αυτήν την περίπτωση, το κράτος δεν αναλαμβάνει μόνο ευθύνες για τη δημιουργία πρότυπων συμβάσεων, αλλά και εποπτικές λειτουργίες για την εποπτεία της ορθότητας μιας συγκεκριμένης διαδικασίας.
Έτσι, νομική ρύθμισηη επιχειρηματικότητα συνεπάγεται στενή αλληλεπίδραση μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Αφενός, είναι, καταρχάς, η βάση αλληλεπίδρασης μεταξύ πολιτών, καθώς και μεταξύ πολιτών και οργανισμών και ιδρυμάτων σχετικά με την παραγωγή και ανταλλαγή υλικών αγαθών, και από την άλλη πλευρά, ο κύριος ρυθμιστής αυτής της περιοχής είναι τους νομικούς κανόνες που δημιουργούνται ή τιμωρούνται από το κράτος
Όσον αφορά το περιεχόμενο και τη δομή του νομικού κανονισμού της επιχειρηματικής δραστηριότητας, εδώ αξίζει να επισημάνουμε τρία βασικά στοιχεία.
Πρώτον, αυτός ο κανονισμός αφορά τις σχέσεις,σχετίζεται άμεσα με τη νομική εγγραφή της επιχειρηματικότητας Αυτές οι σχέσεις βασίζονται εξ ολοκλήρου στο συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να ασκούν επιχειρηματικές δραστηριότητες με δική τους επικινδυνότητα και κίνδυνο, αναλαμβάνοντας όλους τους κινδύνους και τις ευθύνες για τη σωστή συμπεριφορά και καταχώρισή της.
Δεύτερον, νομικός κανονισμόςη επιχειρηματική δραστηριότητα καλύπτει σχέσεις που σχετίζονται άμεσα με την ίδια την επιχειρηματικότητα. Εδώ, όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, υπάρχει μια σύνθεση κανονισμών ιδιωτικού και δημόσιου κράτους. Ταυτόχρονα, το κράτος όχι μόνο ελέγχει την ορθότητα και τη νομιμότητα της εφαρμογής ορισμένων συναλλαγών, αλλά και μέσω φόρων, επιτοκίων και άλλων μέσων, το ίδιο έχει άμεσο αντίκτυπο στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων στη χώρα.
Τρίτον, ένα σημαντικό συστατικό οποιουδήποτεη επιχειρηματική δραστηριότητα είναι καταναλωτής, επομένως, η νομική ρύθμιση πρέπει απαραίτητα να καλύπτει αυτήν την ομάδα θεμάτων. Εδώ, μπορεί κανείς να τονίσει τόσο την άμεση αλληλεπίδραση μεταξύ του επιχειρηματία και του καταναλωτή όσο και την παρέμβαση του κράτους ως το πιο σημαντικό όργανο ελέγχου σε περίπτωση νομικών διαφορών.
