Η εφηβική περίοδος στην ανθρώπινη ζωή, όχι μάταιαονομάζεται το πιο δύσκολο στάδιο ηλικίας. Σε τελική ανάλυση, αυτή τη στιγμή, συμβαίνει η φυσιολογική αναδιάρθρωση του σώματος, η οποία συνεπάγεται φυσικές και ψυχολογικές αλλαγές. Το παιδί αρχίζει γρήγορα και δυσανάλογα να τεντώνεται προς τα πάνω, η πολύ υψηλή ανάπτυξη προκαλεί πολλούς να σταματήσουν, οι κινήσεις γίνονται γωνιακές και αδέξιες. Μια απότομη ορμονική έξαρση προκαλεί την εμφάνιση ακμής, ακμής, πιτυρίδας. Φυσικά, η αυτοεκτίμηση του εφήβου πάσχει σημαντικά από τέτοιες μεταμορφώσεις και χρειάζεται πολλή προσπάθεια από τους ενήλικες γύρω του για να τον κάνει να νιώσει ήρεμος και σίγουρος.
Στην εφηβεία, η εξουσία μειώνεται απότομαγονείς, γιατί το παιδί γίνεται σημαντική γνώμη από ομοτίμους. Ωστόσο, οι γονείς παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός εφήβου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το παιδί χρειάζεται ιδιαίτερα έπαινο, έγκριση και υποστήριξη από την οικογένεια. Η αυτοεκτίμηση ενός εφήβου αυξάνεται δραματικά εάν βλέπει τη σημασία του και αισθάνεται αγάπη από τους γονείς του. Φυσικά, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα παιδιά μπορούν να παρατηρήσουν αυξημένη διέγερση, έντονες αλλαγές στη διάθεση, συναισθηματική αστάθεια. Επομένως, οι γονείς πρέπει να επιδείξουν αγγελική υπομονή στα παιδιά τους και να επιλύσουν εποικοδομητικά όλες τις συγκρούσεις. Διαφορετικά, η αυτοεκτίμηση του εφήβου θα υποτιμηθεί και η θλίψη, η θλίψη, το μίσος, το άγχος θα κυριαρχήσουν στη διάθεση.
Εάν το παιδί δεν λάβει επαρκή υποστήριξη στοοικογένεια, μπαίνει σε διάφορες εφηβικές οργανώσεις, οι οποίες, κατά τη γνώμη του, θα τον βοηθήσουν να υλοποιηθεί. Ο έφηβος θα ζητήσει έγκριση από τους φίλους του και θα προσπαθήσει να πάρει ηγετική θέση σε αυτήν την ομάδα. Εάν η αυτοεκτίμηση του εφήβου δεν βρει υποστήριξη στην κοινωνία, εάν το παιδί γίνει εξωφρενικό ή υφίσταται διαρκώς γελοιοποίηση, τότε σταδιακά έχει ένα αίσθημα προσωπικής δυσφορίας και η ανάγκη σεβασμού αποκλείεται, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στην ενηλικίωση.
Φυσικά, υπάρχουν χαρακτηριστικά της αυτοεκτίμησης στοεφηβεία, την οποία πρέπει να λάβουν υπόψη οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Η αυτοεκτίμηση σε έναν έφηβο δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί πλήρως, επομένως δεν είναι σταθερή και δεν διαφοροποιείται. Το παιδί προσπαθεί να αναλύσει τις ενέργειές του, κάνει τα σχέδιά του, μετακινείται γρήγορα από συναισθηματική απογείωση και αυτοπεποίθηση σε απογοήτευση και αμφιβολία στις ικανότητές του. Η αυτοεκτίμηση ρυθμίζει τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Οι έφηβοι με υψηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να επαινούν τον εαυτό τους, προσπαθούν να πάρουν ηγετική θέση, η οποία προκαλεί συγκρούσεις με τους συναδέλφους. Οι συχνές διαμάχες μπορούν να οδηγήσουν στο σχηματισμό τέτοιων ιδιοτήτων όπως η ευστροφία, η επιθετικότητα, η αλαζονεία. Τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, αντίθετα, αισθάνονται συνεχή ανασφάλεια, γίνονται κλειστά, έχουν μια ποικιλία συμπλεγμάτων.
Εάν οι γονείς παρατηρήσουν το παιδί τουςχαμηλή ή υψηλή αυτοεκτίμηση, τότε θα πρέπει να επικοινωνήσουν αμέσως με έναν ειδικό. Η αυτοεκτίμηση της προσωπικότητας ενός εφήβου μπορεί εύκολα να διορθωθεί. Ένα παιδί που έλαβε βοήθεια εγκαίρως θα μπορεί να βρει μια κοινή γλώσσα με συνομηλίκους, γονείς και εκπαιδευτικούς. Η επαρκής αξιολόγηση των ικανοτήτων τους θα επιτρέψει στον έφηβο να αναπτύξει τη σωστή εντολή για αυτόν, να μάθει πώς να αναλύει τις ενέργειές του και τις ενέργειες των άλλων. Η εσωτερική σταθερότητα θα προστατεύσει το παιδί των κακών εταιρειών, καθώς θα έχει σταθερή άποψη για το καλό και το κακό, θα είναι σε θέση να μελετά καλά, να θέτει στόχους και να τα επιτυγχάνει μέσω της σκληρής δουλειάς.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να βοηθήσουν ένα αναπτυσσόμενο άτομο να επιβιώσει από τη δύσκολη περίοδο για να γίνει ένα άτομο, το οποίο, ωστόσο, είναι ένα πολύ σημαντικό στάδιο στο δρόμο για την ενηλικίωση.
