Το άρθρο παρέχει μια περίληψη του "Horseεπώνυμα "Τσέχωφ. Εδώ εξηγούνται μερικές από τις λεπτομέρειες που αναφέρονται στην ιστορία για καλύτερη κατανόηση. Δίνονται οι εκδοχές της προέλευσης της πλοκής και τα στοιχεία για τη δημοσίευση του έργου.
Αυτό το ιστορικό-ανέκδοτο έγινε δεκτό για δημοσίευση από τον νεαρό Τσέχωφ και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην «Πετρούπολη Gazeta», αρ. 183 για το 1885. Ο υπότιτλος είχε την ένδειξη "σκηνή" και ο συγγραφέας ήταν ο A. Chekhonte.
Αργότερα, τα συλλεγμένα έργα περιελάμβαναν αρκετάμια τροποποιημένη εκδοχή της ιστορίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας έκανε αρκετές τροποποιήσεις: αντικατέστησε τη δημοτική γλώσσα "στοιχειωμένο" με ουδέτερο "συνέβη", "sichas" με "τώρα" στα λόγια του υπαλλήλου, πρόσθεσε αρκετές παραλλαγές επώνυμων αλόγων, και επίσης αφαίρεσε από το κείμενο το επώνυμο "Άλογα" , που είχε εφεύρει η γκουβερνάντα.
Στη συνέχεια, στρεφόμαστε στην περίληψη της ιστορίας του Τσέχωφ "Η οικογένεια των αλόγων".
Ο Ταγματάρχης Buldeev υποφέρει από πονόδοντο.Ο γιατρός προσφέρθηκε να βγάλει το δόντι, αλλά ο στρατηγός λυπάται για το δόντι. Τα διαθέσιμα μέσα δεν μπορούν να ηρεμήσουν τον πόνο. Ο υπάλληλος Ivan Yevseich προτείνει να επικοινωνήσει με τον θεραπευτή Saratov, έναν τέτοιο μάγο, λένε, που μπορεί εύκολα να βοηθήσει με τηλεγράφημα. Θα φτύσει, ψιθυρίσει - και δεν υπάρχει πόνος. Μόνο εδώ πρέπει να σταλεί ένα τηλεγράφημα με αίτημα και ο υπάλληλος ξέχασε το επώνυμό του. Το επώνυμό του είναι δήθεν απλό, συνδέεται με ένα άλογο.
Περαιτέρω σε όλο το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίαςταξινομούνται πολλές παραλλαγές επωνύμων με θέμα "άλογα και όλα γύρω τους": από τον Κοπιτίν και τον Μερίνοφ έως τον Τρόικιν και τον Ουζντέσκιν. Στην «εφεύρεση» των επωνύμων, εμπλέκεται όλο το οικιακό περιβάλλον του στρατηγού, συμπεριλαμβανομένης της αυλής. Για το "βρεθέν" επώνυμο, ο άτυχος στρατηγός ορίζει ακόμη και μπόνους πέντε ρούβλια, αλλά ο υπάλληλος λέει ότι όλες οι προτεινόμενες επιλογές "δεν είναι οι ίδιες".
Το επόμενο πρωί, στον εξαντλημένο στρατηγό πουκαι δεν μπορούσε να κοιμηθεί, ο γιατρός εξακολουθεί να αφαιρεί το δόντι. Ο πόνος εξαφανίζεται. Και τότε, τελικά, όταν ο αναχωρούμενος γιατρός προσπαθεί να διαπραγματευτεί με τον Ιβάν Γιέβσεϊτς για τροφή για το άλογό του, θυμάται: "Ναι, ο Όβσοφ είναι το επώνυμο αυτού του θεραπευτή, Όβσοφ!"
Με αυτά τα καλά νέα, έτρεξε στον στρατηγό. Αλλά εκείνος, απαντώντας στα λόγια του υπαλλήλου, του έδειξε δύο μπισκότα ταυτόχρονα:
«Δεν χρειάζομαι το επώνυμο του αλόγου σου τώρα!» Na-mow!
Το περιεχόμενο της ιστορίας του Τσέχωφ "Επώνυμο αλόγου" στομια σύντομη περίληψη, γενικά, δεν χρειάζεται, αφού γράφτηκε ως ανέκδοτο. Τέτοιες είναι οι πολλές ιστορίες του νεαρού Τσέχωφ («η εποχή του Αντόσα Τσεχόντε», όπως οι ερευνητές αποκαλούν αργότερα αυτήν την περίοδο της βιογραφίας του). Τι σημαίνει? Δεν υπάρχουν περιγραφές και επιχειρήματα στο κείμενο, τυπικά πραγματικά μοιάζει περισσότερο με μια σκηνή - ο κύριος ρόλος στη διαμόρφωση της πλοκής ανήκει στους διαλόγους.
Η δημοτικότητα της ιστορίας ήταν τόσο μεγάλη πουτο όνομα έχει γίνει σταθερή έκφραση. "Επώνυμο αλόγου" - έτσι λένε για κάτι ή κάποιον, του οποίου το όνομα ή το όνομα κρέμεται στην άκρη της γλώσσας, γυρίζει, αλλά ακόμα δεν του έρχεται στο μυαλό.
Και ακόμη και αυτό το φαινόμενο περιστρέφεται στην άκρηγλώσσα - είναι γνωστή στην ψυχολογία και ένας από τους ερευνητές του φαινομένου (Bennett Schwartz) την απεικόνισε στο έργο του με τη βοήθεια αυτής της ιστορίας του Τσέχωφ: ένα άτομο δεν μπορεί να θυμηθεί μια λέξη, αλλά είναι σίγουρο ότι συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με άλογα.
Στρατηγός Μπουλντέεφ.
Με τη θέληση του συγγραφέα, ένα σημαντικό πρόσωπο γίνεται κωμικόχαρακτήρας. Το επώνυμό του είναι σαφώς σύμφωνο με το "κάθαρμα". Οι ενέργειες είναι παράλογες, αν και στην πραγματικότητα είναι αρκετά κατανοητές - ίσως η ασυνέπεια τους να δικαιολογηθεί από το πονεμένο δόντι του στρατηγού. Είναι πεπεισμένος ότι οι συνωμοσίες είναι εξαπάτηση και δόλο, αλλά συμφωνεί να στείλει ένα τηλεγράφημα ζητώντας βοήθεια σε έναν συγκεκριμένο θεραπευτή που μπορεί να απαλλαγεί από την ασθένεια με τηλεγράφημα. Αιχμαλωτισμένος από τον γενικό ενθουσιασμό της «αναζήτησης» επωνύμου, αναθέτει ακόμη και ένα βραβείο για το εύρημα. Αλλά τελικά, πρέπει να συμφωνήσω με την εξαγωγή του δοντιού, αφού το επώνυμο του μάγου δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί.
Ολόκληρο το περιεχόμενο της ιστορίας του Τσέχωφ "Το επώνυμο του αλόγου" βασίζεται σε αυτό το οδοντικό πρόβλημα που συνέβη στον στρατηγό.
Εργοδηγός Ιβάν Έβσεϊτς.
Πατρώνυμο συντομευμένο από το πλήρες Evseevich σεκαθημερινή, καθομιλουμένη (παρόμοιες επιλογές - Vasilich, Sanych, Sergeich, κ.λπ.), που χρησιμοποιούνται "για τη δική τους". Ο χαρακτήρας είναι πολύ σημαντικός για την πλοκή, αφού μόνο αυτός διατηρεί το επώνυμο αυτού του Σαράτοφ Οβσόφ "στην άκρη της γλώσσας του", αποτελώντας έτσι ένα είδος οδηγού για τη σωστή έκδοση. Η κωμική κορύφωση βασίζεται στην ξαφνική διορατικότητά του, η οποία, έστω και καθυστερημένα, εξακολουθεί να συμβαίνει.
Γιατρός μάγισσα.
Ο απόντων χαρακτήρας, χάρη στον Ivan Evseich,Χαρακτηρίζεται πλήρως: είναι ένας από τους πρώην φορολογικούς υπαλλήλους (ειδικός φόρος κατανάλωσης), ζει στο Σαράτοφ με την πεθερά του, μιλάει τα δόντια του με τρόπο πρώτης τάξεως, λάτρης της βότκας, «βρισκόμενος» και «θαυματουργός κύριος». Το τελευταίο χαρακτηριστικό, προφανώς, παρακίνησε σωστά τον άρρωστο στρατηγό να «αναζητήσει» τη σωστή εκδοχή του επωνύμου.
Γιατρός.
Ουσιαστικά απουσιάζει από την ιστορία.Το μόνο που είναι γνωστό για αυτόν είναι ότι ήρθε στον στρατηγό σε καρεκλάκι και διαπραγματεύτηκε με τον υπάλληλο για βρώμη (αυτό είναι ένα σημείο καμπής και είναι πολύ σημαντικό στην πλοκή). Επισήμως τυλίγει την πλοκή, φτάνοντας στην αρχή και στο τέλος της ιστορίας με επισκέψεις στον άρρωστο στρατηγό.
Ως μία από τις κύριες εκδοχές της προέλευσηςη πλοκή ανέφερε μια αστεία ιστορία από τον Ταγκάνρογκ, γνωστή στον Τσέχωφ. Πρόκειται για δύο φιλήστερους από τον Ταγκανρόγκ, πολύ εξέχοντες και όχι φτωχούς κυρίους. Και μετά τους συνέβη κάπως να εγκατασταθούν σε ένα ξενοδοχείο. Και στα επιπλωμένα δωμάτια εκείνη την εποχή, μπροστά από την είσοδο, σε ειδικούς πίνακες, τα ονόματα των καλεσμένων ήταν γραμμένα με κιμωλία, έτσι γράφτηκαν το ένα μετά το άλλο: Kobylin και Zherebtsov. Τα ονόματά τους ήταν έτσι. Αυτό το σχεδόν ανέκδοτο γελούσε στη συνέχεια στο Ταγκανρόγκ για πολύ καιρό.
Αναλύοντας τις πιθανές απαρχές της ιστορίας του Τσέχωφ"Επώνυμο αλόγου", οι κριτικοί λογοτεχνίας αναφέρουν επίσης μια σύντομη λαογραφική ιστορία για ένα πουλί και μια ιτιά ιτιά. Αυτό το ουκρανικό παραμύθι αναφέρεται στα έργα τους, συγκεκριμένα, από τον κριτικό λογοτεχνίας N. P. Andreev και τον συλλέκτη παραμυθιών A. N. Afanasyev.
Η γνώση του Τσέχωφ για αυτήν την ιστορία επιβεβαιώνεταιη ανάμνηση ενός από τους γνωστούς του συγγραφέα, της Ε.Κ. Σαχάροβα-Μάρκοβα, ο οποίος αργότερα είπε πώς ο Τσέχωφ της έδωσε ένα σχέδιο αυτού του έργου για να διαβάσει. Το επώνυμο σε αυτό ήταν "πουλί". Εκείνη, όπως ακριβώς και στην τελική έκδοση, «στριφογύρισε στη γλώσσα» του χαρακτήρα και δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό. Οι Πετούχοφ, Βορόμπιοφ, Σινίτσινς, Τσιζόφ μετακόμισαν ... Σε όλες τις προτεινόμενες επιλογές, κούνησε το κεφάλι του: λένε, δεν είναι αυτό, δεν είναι αυτό. Τέλος, αναφώνησε: "Λοιπόν, Βερμπίτσκι! Θυμήθηκα με το ζόρι!" - "Με συγχωρείτε," τον ρώτησαν έκπληκτοι. - Νομίζω ότι είπατε ότι το όνομα είναι πουλί; " «Φυσικά», απάντησε, καθόλου αμήχανος, «τελικά, το πουλί κάθεται μερικές φορές στην ιτιά».
