Karabin maszynowy DShK wszedł do robotników i chłopówArmia Czerwona powróciła w lutym 1939 r., Ale pomimo upływu siedmiu dekad, wciąż jest obecna wśród zwykłej broni ciężkiej w wielu armiach. W tym artykule pokrótce przedstawiamy historię i cechy konstrukcyjne tego wyjątkowego przykładu krajowej myśli projektowej.
Karabin maszynowy DShK. Zdjęcie Historia stworzenia
Ciężkie karabiny maszynowe - produkt pierwszegoII wojna światowa. Początkowo ich zadaniem było zwalczanie lekko opancerzonych czołgów, samolotów i piechoty w lekkich schronach. Właśnie z tych możliwości dowódca Armii Czerwonej chciał skorzystać z nowego domowego karabinu maszynowego, dając projektantom zadanie techniczne. Można powiedzieć, że karabin maszynowy DShK narodził się przez dziesięć lat. Wynaleziono najdoskonalszy i najdoskonalszy jak na swój czas nabój domowy o wymiarach 12,7 x 108, który, nawiasem mówiąc, nadal jest aktywnie wykorzystywany w nowoczesnych systemach karabinowych. Jednak Degtyarev przez długi czas nie stworzył karabinu maszynowego dużego kalibru akceptowalnego dla wojska. Główną wadą ośrodka rekreacyjnego (model dużego kalibru Degtyareva) z 1930 r. Był magazyn z trzydziestoma pociskami bębnowymi i mała szybkostrzelność, co nie pozwalało na skuteczne wykorzystanie karabinu maszynowego jako działa przeciwlotniczego. Tylko zaangażowanie innego wybitnego projektanta, G. S. Shpagina, w celu rozwiązania problemu. Komora typu bębnowego została zainstalowana w karabinie maszynowym Degtyarev na amunicję taśmową Shpagina, w wyniku czego karabin maszynowy uzyskał bardzo przyzwoitą szybkostrzelność na poziomie 600 pocisków na minutę, moc taśmy i nazwę znaną teraz wszystkim jako „Karabin maszynowy DShK”. Od 1939 r. Wstąpił do jednostek bojowych i od tego czasu uczestniczył we wszystkich konfliktach zbrojnych świata. Obecnie jest w służbie z czterdziestoma armiami. Jest produkowany przez Chiny, Iran, Pakistan i niektóre inne kraje.
Karabin maszynowy dużego kalibru DShK: konstrukcja i modyfikacjeAutomatyzacja karabinów maszynowych jest powszechnazasada usuwania rozszerzających się gazów proszkowych. Komora gazowa znajduje się pod lufą. Blokowanie odbywa się za pomocą dwóch larw bojowych, które przylegają do wnęk, wykutych w przeciwnych ścianach odbiornika. Karabin maszynowy DShK może strzelać tylko automatycznie, lufa ma stałe chłodzenie powietrzem. Pasek nabojowy jest podawany z lewej strony do bębna mającego sześć otwartych komór. Ten ostatni, obracając się, podaje taśmę i jednocześnie usuwa z niej naboje. W 1946 r. Dokonano zmian w projekcie, które wpłynęły na stosowane gatunki stali, technologię produkcji i urządzenie do podawania nabojów. „Bęben” został porzucony i zastosowano prostszy mechanizm ślizgowy, co pozwoliło na użycie nowych pasów nabojowych, a po obu stronach było łatwiejsze i bardziej zaawansowane technologicznie. Zaawansowany karabin maszynowy nazywał się DShKM.
Wniosek
Na świecie są naprawdę tylko dwasłynny karabin maszynowy kalibru 12 mm. Są to karabin maszynowy DShK i karabin maszynowy Browning M2, a krajowy karabin maszynowy ze względu na mocniejszy nabój i cięższy pocisk przewyższa swój amerykański odpowiednik. Do tej pory ostrzał DShK uważany jest za wysoce skuteczny i przeraża wroga.
