Według większości rusznikarzyTo najlepszy pistolet maszynowy stworzony w latach II wojny światowej. PPS jest automatem, który do tej pory nie miał sobie równych w stosunku „wydajność-koszt-prostota-niezawodność”. Tylko obiektywne warunki produkcji wojskowej i koniec wojny nie pozwoliły mu stać się najbardziej masywną bronią armii radzieckiej i obejść PPSh tym wskaźnikiem.
Tło i historia
Несмотря на отличные боевые качества, Pistolet maszynowy Shpagin (PPSh) miał wiele istotnych wad. Produkcja była skomplikowana i kosztowna, co wymagało również wyspecjalizowanych przedsiębiorstw. Ponadto wojsko nie ustawiło zbyt dużych wymiarów i ciężaru dla pistoletu maszynowego. Złożony i niewygodny w utrzymaniu magazyn dyskowy nie miał wystarczającej niezawodności. Napęd z jednej maszyny nie mógł zostać użyty w innej. Ponadto uważano, że PPSh ma nadmierną szybkostrzelność i dużą dyspersję podczas strzelania seriami. Konkurs na nowy model pistoletu maszynowego dla Armii Czerwonej odbył się kilka razy, ale dopiero w 1942 r. PPP odniosło w nim przekonujące zwycięstwo - automatyczną maszynę A.I. Sudaeva.
Walory technologiczne i bojowe
Stworzony w warunkach oblężonego Leningradu,Sudaevsky PP miał bezprecedensową prostotę i łatwość wytwarzania przy zachowaniu najlepszych walczących właściwości pistoletu maszynowego Shpagin. Dla porównania: wyprodukowanie jednego PPSh wymagało około 14 kg metalu i siedem i pół godziny pracy, a tylko 6,2 kg i dwie i pół godziny odpowiednio do maszyny PPS. Ponadto ilość użytego metalu wysokiej jakości została znacznie zmniejszona. Z wyjątkiem pojedynczych części, cała konstrukcja została wykonana poprzez wytłaczanie z 3-milimetrowych blach stalowych.
Kadra nauczycielska była również wygodniejsza i prostsza w obsłudzew porównaniu do swojego poprzednika. Niecałkowity demontaż został przeprowadzony w zaledwie kilku ruchach, a waga i wymiary broni były prawie dwukrotnie mniejsze niż PPSh (3,6 kg w porównaniu do 5,3 kg w stanie gotowym do jazdy). Zmniejszono również nadmierną szybkostrzelność (1000 pocisków na minutę dla PPSh), co doprowadziło do bezcelowego zużycia nabojów i przegrzania lufy. PPS to karabin szturmowy o optymalnej szybkostrzelności dla tego typu broni: 600 strzałów na minutę. Ta szybkostrzelność jest złotym środkiem między celnością a gęstością ognia na krótkim dystansie i pozwala na oddawanie pojedynczych strzałów bez translatora ognia. Obecnie prawie wszystkie współczesne pistolety maszynowe i karabiny szturmowe są zaprojektowane dla podobnej szybkostrzelności. Charakterystyka bojowa PPS była nie mniej znakomita. Potężny nabój i stosunkowo długa lufa umożliwiały pewne trafianie w cele ogniem celowanym z odległości ponad dwustu metrów, co było przytłaczającym zadaniem dla wszystkich ówczesnych pistoletów maszynowych bez wyjątku produkowanych za granicą.
Karabin szturmowy PPS-43
Po doświadczeniu w korzystaniu z żołnierzy,zmiany w konstrukcji pistoletu maszynowego. Od 1943 roku zaczęto produkować jego zmodernizowaną wersję pod oznaczeniem "PPS-43". Zmiany były na ogół niewielkie i wpłynęły tylko na wygląd broni. Zmieniono kształt rękojeści i bezpiecznika, nieco skrócono lufę i kolbę, która również otrzymała nowe mocowanie. Jedyną zmianą w konstrukcji wewnętrznej było zastosowanie pręta prowadzącego ze sprężyną główną jako ściągacza zamiast tradycyjnego odbłyśnika.
Wniosek
PPS - maszyna, która zyskała zasłużone uznaniena całym świecie. Dopiero niecelowość przejścia na nowy typ broni w warunkach wojennych nie pozwoliła na jej masową produkcję. Tymczasem ten karabin maszynowy służył do lat dziewięćdziesiątych i był wielokrotnie kopiowany. Dźwięk jego wybuchów wciąż można usłyszeć w wielu gorących miejscach na świecie.
