Alu Diarra to francuski piłkarz, którynigdy nie znalazł klubu, w którym mógłby zyskać przyczółek przez długi czas. Wyjątek można uznać za czteroletni okres w Bordeaux, ale przede wszystkim. W tym artykule dowiesz się, jaka była ścieżka kariery utalentowanego defensywnego pomocnika Alu Diarra, w jakich klubach grał i jakie sukcesy udało mu się osiągnąć.
Alu Diarra urodził się 15 lipca 1981 r. We Francji ijuż w wieku sześciu lat wstąpił do akademii piłkarskiej Onet-sous-Bois. Tam trenował przez długi czas, aż w 1993 roku przeniósł się do systemu klubowego Villepinte, gdzie spędził kolejne cztery lata. W wieku szesnastu lat Diarra przeniósł się do drużyny młodzieżowej klubu „Luan Cuizo”, gdzie trenował przez kolejne trzy lata, zanim podpisał profesjonalny kontrakt. Jednak nie został tam długo - jego talent został zauważony przez większe kluby, a już latem 2000 roku 19-letni defensywny pomocnik znalazł się w jednym z najsilniejszych klubów na świecie, Bayern Monachium. Wielu uważało, że Diarr ma świetną przyszłość w tym klubie, jednak w ciągu dwóch lat spędzonych tam zawodnik ani razu nie wszedł na boisko. Po rozegraniu 41 gier dla podwójnego Bayernu, Diarra przeniósł się do Liverpoolu, jednak nie było dla niego miejsca w bazie, ale nikt nie zamierzał go umieścić w podwójnym. Zarząd klubu postanowił rozwinąć talent Alu Diarra w inny sposób, poprzez wynajem.
Francuski piłkarz malijskiego pochodzeniabył notowany w Liverpoolu przez trzy lata, ale tak jak w przypadku Bayernu, nie rozegrał tam ani jednego meczu. Miesiąc po podpisaniu umowy Diarra został wysłany do domu do wynajęcia w Hawrze, w którym rozegrał 25 meczów. Następnie Alu był w „Bastii”, gdzie wszedł już na boisko 35 razy, a potem - w „Lance”, gdzie rozegrał 34 mecze. W sumie strzelił w tym czasie sześć bramek, ale warto pamiętać, że Diarra jest graczem planu obronnego i nie jest to jego pierwszy priorytet. W rezultacie w 2005 roku Liverpool podjął ostateczną decyzję w sprawie 24-letniego Francuza - nie miał przyszłości w angielskim klubie, więc Alu Diarra, piłkarz, który grał tylko w dzierżawę, wrócił do domu do Francji. Ostatni klub, w którym grał, Lance, zgodził się wykupić kontrakt z pomocnikiem za trzy miliony euro.
W Lance talent Diarra zaczął się rozwijać,dlatego gracz nie został tu długo. W jednym sezonie rozegrał 32 mecze, strzelił dwie bramki i został kupiony przez jeden z najsilniejszych francuskich klubów, Lyon, za cenę ponad dwukrotnie wyższą niż cena, którą Lance zapłacił Liverpoolowi rok wcześniej. W Lyonie Diarra zdobył swoje pierwsze trofeum, zostając mistrzem Francji w swoim nowym klubie - i ponownie zmienił rejestrację. Tym razem inny potężny klub, Bordeaux, wysłał siedem i pół miliona dla 26-letniego opornika. Jak wspomniano wcześniej, to właśnie w Bordeaux Diarra pozostał najdłużej - spędził cztery sezony w tym klubie, grając w sumie 133 mecze, strzelając 11 bramek, a co najważniejsze - wygrywając jednocześnie Mistrzostwo i Puchar Francji w 2009 roku. W 2011 roku, który zaczął tracić kontrolę, 30-letni zawodnik został sprzedany Marsylii za pięć milionów euro, gdzie udało mu się wygrać Puchar Francji w ciągu jednego roku. A po tym zwycięstwie Diarra została sprzedana w West Ham za dwa i pół miliona euro.
W West Ham Alu spędził tylko sześć miesięcy późniejco zostało wysłane, aby pożyczyć sezon w Rennes. Po powrocie spędził kolejny rok w angielskim klubie, ale przez cały ten czas wszedł na boisko tylko sześć razy. W rezultacie umowa zawodnika z klubem wygasła w 2014 roku, a 33-letni zawodnik został na jakiś czas bez pracy. Ale nie chciał kończyć kariery, więc w lutym 2015 roku wykorzystał okazję, którą mu przedstawił: inny angielski klub, Charlton Athletic, postanowił zawrzeć z nim krótkoterminowy kontrakt. Tam pokazał się doskonale w ostatnim segmencie sezonu, na który otrzymał przedłużony kontrakt na kolejny rok. W sumie Charlton Athletic Club Diarra spędził 44 mecze, strzelając jednego gola. A kiedy umowa pomocnika dobiegła końca, postanowił wrócić do ojczyzny i przeniósł się do Nancy, dla której niestety nie rozegrał dotąd żadnego meczu.
Diarra otrzymał swój pierwszy telefon do drużyny narodowejdość późno w 2004 roku, w wieku 23 lat. Zadebiutował w przyjaznym meczu z Irlandią, kończąc bezbramkowym remisem. W rezultacie został włączony do francuskiej drużyny na Mistrzostwa Świata 2006, zastępując mecz fazy grupowej z Togo, a także grając w finale, w którym Francuzi przegrali z Włochami. Alu opuścił Mistrzostwa Europy 2008 i pojechał na Mistrzostwa Świata 2010, ale wszedł na boisko tylko w meczu z Afryką Południową - ale z opaską kapitana. Diarra pojechał także na Mistrzostwa Europy 2012, gdzie spędził wszystkie trzy mecze fazy grupowej u podstawy od gwizdka do gwizdka. Trzeci z tych meczów przeciwko reprezentacji Szwecji był ostatnim w karierze pomocnika. W sumie spędził 44 mecze dla drużyny narodowej.
