Areszt karny jest środkiem proceduralnymprzymus. Stosuje ją oficer śledczy/śledczy na okres nie dłuższy niż 48 godzin, liczony od momentu faktycznego ograniczenia wolności podmiotu. Zastanów się dalej, jakie są metody zatrzymania przestępcy.
Ustawodawstwo przewiduje szereg gwarancjiważność zatrzymania. Kodeks postępowania karnego wyraźnie reguluje warunki, motywy, tryb i warunki zastosowania środka procesowego. Odpowiednie przepisy znajdują się w art. 91-96 Kodeksu. Wolność obywatela może być czasowo ograniczona, jeżeli istnieją powody, by sądzić, że popełnił przestępstwo. Środek procesowy w postaci krótkoterminowej kary pozbawienia wolności stosuje się jedynie w przypadku podejrzenia o czyny, za które m.in. kara pozbawienia wolności została przewidziana.
Definicja niewłaściwego postępowania ustanawiaArtykuł 14 Kodeksu. Przestępstwo to niebezpieczny czyn popełniony przez winnego, zabroniony przez prawo pod groźbą kary. Działanie/brak działania, które formalnie zawiera powyższe znaki, ale ze względu na swoją nieistotność nie stanowi zagrożenia dla społeczeństwa, nie zostanie uznane za niezgodne z prawem. Rodzaje przestępstw, zapisane w Kodeksie, różnią się składem,znaki kwalifikujące, sankcje. Wszystkich jednak łączy obecność zagrożenia publicznego, a także możliwość wymierzenia kary winnemu. Niektóre rodzaje przestępstw są rozwiązywane wystarczająco szybko. Inne akty wymagają skomplikowanych czynności dochodzeniowych. W każdym razie jednak obywatele, którzy popełnili przestępstwa, podlegają zatrzymaniu, jeśli sami się nie stawili.
W przypadku podejrzenia popełnienia czynu uprawniony pracownik może aresztować sprawcę, jeżeli:
Jeżeli upoważniony pracownik posiada innedane dające podstawy do podejrzenia osoby o popełnienie czynu niedozwolonego, można wobec niej zastosować środek procesowy, jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania lub próbowała się ukrywać lub nie ustalono jej tożsamości, lub śledczy za zgodą naczelnika wydziału / oficera śledczego, za zgodą prokuratora, skierował do sądu wniosek o pozbawienie podmiotu kary pozbawienia wolności.
Wdrażając aresztowanie przestępcyupoważniony pracownik wykorzystuje informacje faktyczne, które pośrednio wskazują na udział obywatela w czynie. Inne dane mogą obejmować:
„Inne dane” – informacje, które są mniej pewne niż podstawy, dla których aresztowanie przestępcy... W tym zakresie prawodawstwo jest wiążącezastosowanie środka proceduralnego z kilkoma warunkami. W szczególności mówimy o próbie ukrycia, braku stałego miejsca zamieszkania, dokumentach, za pomocą których można ustalić tożsamość obywatela. Obecność tych okoliczności sprawia, że zatrzymanie osoby, która popełniła przestępstwo, konieczne, ponieważ to daje ten środekpilny charakter, wzmacnia słuszność przypuszczeń o uwikłaniu podmiotu w bezprawny czyn. Czyniąc to, należy wziąć pod uwagę ważny fakt. Jeżeli np. jest jakiś jeden warunek (np. brak stałego miejsca zamieszkania), ale nie ma „innych informacji” dających podstawy do podejrzenia popełnienia przestępstwa, zatrzymanie jest niedopuszczalne.
Konieczne jest rozróżnienie między faktycznym zatrzymaniem aproceduralny. Pierwszy polega na schwytaniu obywatela i przymusowym dostarczeniu go śledczemu lub śledczemu. Prawo do zastosowania środka procesowego wykonują wyłącznie w sposób przewidziany w Kodeksie postępowania karnego i wyłącznie pracownicy lub organy posiadające odpowiednie uprawnienia. Na przykład aresztowano obywatela, który popełnił przestępstwo. Kodeks karny Federacji Rosyjskiej nie przewiduje środków zapobiegawczych. W związku z tym, na miejscu zdarzenia, temat nie może być przypisany do tego lub innego artykułu. Zgodnie z przepisami ściganie odbywa się w ramach produkcji. Zatrzymanie miało miejsce przed wszczęciem sprawy. Moment faktycznego ograniczenia możliwości poruszania się determinuje faktyczne schwytanie obywatela. W tym momencie rozpoczyna się odliczanie okresu zatrzymania. Jednak w ciągu trzech godzin od doręczenia przedmiotu upoważnionemu pracownikowi należy sporządzić postanowienie o wszczęciu postępowania (jeśli są ku temu podstawy). Ponadto sporządzany jest protokół zatrzymania. Od chwili jego sporządzenia uważa się, że wobec obywatela zastosowano środek proceduralny.
Wybór środka przymusu, wybór jego rodzaju toprawo, a nie obowiązek pracowników prowadzących produkcję. Ustawodawstwo stanowi, że odpowiedni pracownik może zatrzymać osobę, jeśli istnieje podejrzenie jej udziału w popełnieniu przestępstwa, z przyczyn i warunków przewidzianych w normach. Prawo zamieni się w obowiązek tylko wtedy, gdy w każdym konkretnym przypadku zaistnieją motywy, które przesądzają o potrzebie zajęcia. Oni mogą być:
Zatrzymanie nie może być wykorzystywane jako środek do przyznania się do winy za przestępstwo.
Jak wskazuje art. 94 kpk, aresztowanie przestępcy nie może trwać dłużej niż 48 godzin.Termin ten obowiązuje do czasu wydania orzeczenia w przedmiocie zastosowania przez sąd środka zapobiegawczego w postaci zatrzymania lub przedłużenia okresu ograniczenia swobody przemieszczania się na zasadach art. 108 (część 7, pkt 3). Zgodnie z art. 128 ust. 3 kpk, w przypadku aresztowania, ustalony termin liczy się od momentu faktycznego schwytania. Jego jasna definicja ma duże znaczenie proceduralne. Znaczenie polega nie tylko na tym, że punkt odniesienia 48 godzin wiąże się z obecnością aktualnego momentu. Szczególne znaczenie ma możliwość skorzystania przez osadzonych z pomocy obrońcy oraz skorzystania z praw zapisanych w art. 46 kpk. Podczas faktycznego zajęcia uprawniony pracownik wyjaśnia obywatelowi prawo do posiadania adwokata. Wszystkie terminy tymczasowego aresztowania, z wyjątkiem czasu sporządzenia protokołu, liczone są od momentu bezpośredniego ograniczenia swobody przemieszczania się. W celu prawidłowego obliczenia okresów konieczne jest uwzględnienie godziny, minuty i dnia zatrzymania.
Ustawodawstwo nie reguluje tego terminu, wktóre obywatel musi być postawiony przed upoważnionym pracownikiem. Wydaje się, że specyfika infrastruktury transportowej i cechy geograficzne kraju nie pozwalają na ustalenie konkretnego terminu. Zatrzymany musi jednak zostać doprowadzony do uprawnionego organu w rozsądnym terminie nieprzekraczającym 48 h. Zakończenie tego okresu uważa się za podstawę do zwolnienia obywatela.
Jest sporządzany w ciągu trzech godzin podostarczenie przedmiotu do uprawnionego organu. W tym okresie należy otrzymać wszystkie informacje o obywatelu, ustalić jego tożsamość i tak dalej, należy sporządzić informacje o warunkach i podstawach zatrzymania (jeśli nie zostały wcześniej zarejestrowane). Protokół wskazuje datę i godzinę jego sporządzenia, a także faktyczne schwytanie, motywy, podstawy tego działania, wyniki przeszukania i inne okoliczności. Ta ostatnia powinna zawierać informację o użyciu siły wobec obywatela, czy doszło do obrażenia podczas aresztowania przestępcy, informacje o szkodach na osobie, o świadczeniupomoc medyczna itp. Protokół musi zawierać adnotację, że podmiotowi zostały wyjaśnione jego prawa. Dokument podpisują pracownik, który go sporządził oraz zatrzymany.
Wyszukiwanie osobiste można przeprowadzić, jeśli istniejez tego powodu. Przeszukanie odbywa się na zasadach określonych w art. 184 Kodeksu postępowania karnego. W przeciwieństwie do tradycyjnej procedury ustanowionej przez prawo, oględziny ciała podczas aresztowania mogą być przeprowadzane bez wydawania stosownego nakazu. Jednocześnie upoważnieni pracownicy muszą przestrzegać szeregu zasad. Oględziny osobiste są przeprowadzane przez pracownika tej samej płci z podejrzanym w obecności świadków zeznających tej samej płci.
Zatrzymanie jest klasyfikowane według:
Nagłe zajęcie wymaga od pracowników zdecydowania, użycia specjalnego sprzętu, dobrego treningu fizycznego, umiejętności szybkiego poruszania się w zmieniającym się środowisku.
Opracowując plan schwytania obywatela, konieczne jest:
Poprzez dążenie zatrzymanie niebezpiecznego przestępcy, niezbędny:
W związku z niedawnym wzrostem ataków terrorystycznych funkcjonariusze organów ścigania często prowadzą: zatrzymanie uzbrojonych przestępców... Aby to zrobić, pracownicy muszą wejść do pomieszczeń, w których tymczasowo mieszkają ci obywatele, i przechowywać przedmioty zakazane do obrotu. Wiedząc, że podmiot uzbrojony i bardzo niebezpiecznykażdy pracownik musi podjąć działania, aby:zapewnienie bezpieczeństwa innym. Po wejściu do lokalu, w którym znajdują się podejrzani, uczestnicy natychmiast nawiązują z nimi kontakt. Ponadto szybko identyfikowane są podmioty zdolne do stawiania oporu. Jeśli obywatel uzbrojony i bardzo niebezpieczny, stosuje się specjalny sprzęt, metody walki wręcz.
Często przetrzymywanie podejrzanych w pomieszczeniachprzeprowadzone w krótkim czasie. Jednak nawet takie działanie operacyjne wymaga pewnego przygotowania. W szczególności konieczne jest zebranie informacji o właścicielu lokalu, kręgu jego powiązań, obecności wyjścia awaryjnego, dostępie do strychu lub piwnicy. Penetracja odbywa się na różne sposoby, pod różnymi pretekstami. Często wykorzystuje się do tego wyjścia awaryjne, balkony, okna, wentylację. W niektórych przypadkach dostęp do lokalu nie jest możliwy, dlatego zatrzymanie odbywa się na ulicy.
Zatrzymanie osoby, która popełniła przestępstwo na ulicy ma wiele zalet i wad.Przede wszystkim pracownicy mają możliwość monitorowania podejrzanego, jego eskorty, ruchów, prób zniszczenia dowodów, pozbycia się niektórych przedmiotów. Ponadto pracownicy mogą nagle zbliżyć się do obywatela. Są jednak pewne trudności. Nie możesz używać broni przeciwko zatrzymanemu w zatłoczonych miejscach. Ponadto należy pamiętać, że jego wspólnicy mogą znajdować się w pobliżu podejrzanego. Mogą próbować wywołać zamieszanie, ingerować w zatrzymanie lub skompromitować funkcjonariuszy policji.
