Znieczulenie torusowe w stomatologii: technika, obszar znieczulenia

Znieczulenie torusowe lub znieczulenie Weisbromem,działa na całą dolną szczękę, w tym błony śluzowe, zęby, policzki, podbródek i wyrostek zębodołowy. Różnica między tą metodą a tradycyjną polega na tym, że lekarz wprowadza igłę bezpośrednio, bez zmiany nachylenia. Znieczulenie torusowe to zmodyfikowane znieczulenie żuchwy.

Wskazania do takiej procedury

W takich przypadkach stosuje się torusową metodę znieczulenia:

• bolesna terapia stomatologiczna w fotelu dentystycznym (od próchnicy lub ekstrakcji zęba w dolnej szczęce);
• okres stosowania gusmatyki przy urazach szczęki;
• usuwanie zniekształconych zębów;
• interwencja chirurgiczna w celu usunięcia torbieli, a także innych guzów w dolnej szczęce (takie zdarzenie przeprowadza się również w znieczuleniu miejscowym);
• wyrwanie w pełni wyrośniętego zęba tkwiącego w kości;
• otwarcie ropni (ropne formacje), jednak w takiej sytuacji należy połączyć kilka rodzajów znieczulenia;
• przecięcie kaptura zęba mądrości w dolnej szczęce.

Potrzebuję wiedzieć

Do prawidłowego wykonania znieczulenia potrzebujeszzobacz topografię otworu żuchwy, która znajduje się na ukrytej powierzchni rozwidlenia żuchwy (od okolicy twarzowej wyrostka żuchwy w odstępie 15 mm, od tyłu - 13 mm, od wewnętrznej krawędzi żuchwy - 27 mm, a od jego wycięcia - 22 mm). U dorosłych ta dziura znajduje się na powierzchni żującej dolnych zębów trzonowych, au dzieci i osób starszych jest nieco niższa.

Z przodu szczelina jest chroniona występem kości, tzwzwany językiem strefy żuchwy. Dlatego, aby wygodniej było przeprowadzić znieczulenie torusowe, wstrzyknięcie wykonuje się w miejscu 0,7-1 cm powyżej poziomu otworu, to znaczy powyżej punktu powierzchni języka żuchwy. W tym momencie proces nerwowy zlokalizowany jest w bruździe kostnej, w której znajduje się porowata tkanka, która umożliwia swobodne rozprzestrzenianie się leku.

Jakie są cele znieczulenia żuchwy

Znieczulenie przewodzące w dolnej szczęce wgWeisbrem jest często nazywany torusalem. W odróżnieniu od typowej techniki, zadaniem tej metody jest osiągnięcie wzniesienia żuchwy, którego podstawą jest nowotwór kości - połączenie tkanek kłykcia i pędów koronalnych. Umieszczona jest na zamkniętej zewnętrznej części żuchwy bliżej kościstego języka. Taki prześwit jest wykonany z włókna, w którym połączone są pnie nerwu policzkowego, żuchwowego i językowego. Znieczulenie żuchwy wykonuje się metodami wewnątrzustnymi i zewnątrzustnymi. W przypadku dostępu wewnątrzustnego stosuje się dwie metody takiego znieczulenia: badanie palpacyjne i apodaktyl (bez badania palpacyjnego).

Metoda palpacyjna

Znieczulenie palpacyjne.Aby to wykonać, musisz wyczuć położenie grzebienia skroniowego (jest to punkt odniesienia do nakłucia igłą) i tylnego rowka trzonowego. Grzebień skroniowy jest poduszką kostną, która rozciąga się od wyrostka koronalnego do ściany językowej strefy zębodołowej żuchwy. W wewnętrznej części grzebień jest podzielony na otwarte i zamknięte pręty. Tworzą niewielki obszar - tylny trójkąt trzonowy.

Taki anatomiczny nowotwór jest wymaganyRozróżnij tylnym dołem trzonowym, który znajduje się między grzbietem skroniowym a obszarem twarzy dolnej szczęki. Z tego wynika, że ​​tylne zagłębienie trzonowe znajduje się z boku trójkąta. Jeśli znieczulenie torusowe wykonuje się po prawej stronie, wówczas kostne punkty orientacyjne są wyczuwalne palcem wskazującym lewej ręki, jeśli po lewej, kciukiem tej samej ręki.

Znieczulenie torusowe: technika

1. Pacjentowi zaleca się maksymalne otwarcie ust i wyczucie przedniej krawędzi wyrostka żuchwy na poziomie dystalnej linii korony trzeciego zęba trzonowego (jeśli go nie ma, to za drugim trzonowcem).
2. Lekko przesuwając palec do wewnątrz, lekarz znajduje grzebień skroniowy, następnie umieszcza palec w tylnym wycięciu trzonowym, który jest zwężony z powodu tych struktur anatomicznych.
3. Po przymocowaniu strzykawki do powierzchni zębów przedtrzonowych za pomocąz drugiej strony specjalista wstrzykuje igłą w pobliżu wyrostka skroniowego 0,8-1 cm powyżej poziomu żucia trzeciego trzonowca, a następnie przesuwa igłę do części zewnętrznej i wewnętrznej.
4. Teraz technika znieczulenia torusowego przebiega w ten sposóbW ten sposób: igła dociera do kości na głębokość około 0,5-0,7 cm, wstrzykuje się w to miejsce niewielką dawkę leku znieczulającego nerw językowy znajdujący się przed nerwem zębodołowym dolnym.
5. Następnie strzykawka trafia w okolice siekaczy i igłyprzesuwa się wyżej, czyli równolegle do zamkniętej zewnętrznej części wyrostka żuchwy, na głębokość 2-3 cm do bruzdy kostnej, w której znajduje się nerw zębodołowy, a resztę środka znieczulającego wstrzykuje się.

Przy stosowaniu dzisiejszych leków z grupy amidów „Ultracaine D-S Forte” dawka podawanego środka wynosi około 2 ml.

Technika apodaktyla

Główna wskazówka podczas wykonywania tej metodypod uwagę brany jest fałd skrzydłowo-żuchwowy, który jest dobrze wykrywany. Może być wąska, szeroka lub średniej szerokości, zlokalizowana po wewnętrznej stronie łuku skroniowego.

Jak przebiega procedura

Znieczulenie torusowe w stomatologii wykonuje się w następujący sposób:

1. Stomatolog każe pacjentowi szeroko otworzyć usta, a następnie mocuje strzykawkę na wysokości żuchwy.
2. Igła jest wbijana w zewnętrzne zboczefałd skrzydłowo-żuchwowy do środka między płaszczyznami żucia dolnych i górnych zębów trzonowych (jeśli ich nie ma, to w połowie odległości między grzbietami okolicy wyrostka zębodołowego a zarodkiem).
3. Następnie specjalista przesuwa igłę do zewnętrznego iwewnętrzną stronę fałdu na głębokość 1,5-2 cm, aż do połączenia się z tkanką kostną, w wyniku czego podaje się lek znieczulający nerw językowy i dolny zębodołowy. Fałd skrzydłowo-żuchwowy jest mniej dokładnym punktem orientacyjnym niż grzebień skroniowy.

Dostęp zewnątrzustny

Znieczulenie torusowe żuchwy wykonuje się w ten sposób, gdy np. Występują trudności z otwarciem ust. Jak odbywa się wydarzenie:

1. Rzut otworu żuchwy określa się naSkóra. Otwór taki znajduje się pośrodku paska biegnącego od powierzchownego brzegu małżowiny usznej do strefy przecięcia linii twarzy mięśnia żwacza.
2. Kłucie igłą wykonuje się u podstawy szczęki 1,5 cm do przedniej krawędzi jej rogu.
3. Następnie igła przesuwa się nieco wyżej o 3-4 cm wzdłuż zamkniętej powierzchni wyrostka żuchwy równolegle do jej tylnej strony. W momencie przejścia igły powinna stykać się z kością.
4. Na koniec wstrzykuje się środek znieczulający. Następnie, przesuwając igłę o kolejny 1 cm, wlewa się pozostały lek znieczulający, wyłączając nerw języka.

Miejsce znieczulenia

Znieczulenie torusowe przeprowadza się przede wszystkim w celu jednoczesnego znieczulenia kilku obszarów jamy ustnej, a mianowicie:

• nerw zębodołowy dolny i językowy;
• skóra podbródka w miejscu znieczulenia;
• wszystkie zęby połowy żuchwy;
• śluz i skóra dolnej wargi;
• tkanka kostna strony wyrostka zębodołowego i część ciała żuchwy;
• błona śluzowa strefy podjęzykowej i 2/3 przedniej części języka;
• śluzowa ściana wyrostka zębodołowego od krawędzi językowej i przedsionkowej.

Część błony śluzowej wyrostka zębodołowegoobszar żuchwy w granicach od środka drugiego przedtrzonowca do środka pierwszego trzonowca jest unerwiony. Aby całkowicie znieczulić to miejsce, znieczulenie żuchwy wykonuje się w następujący sposób: dodatkowo 0,5 ml leku wstrzykuje się w fałd pośredni w sposób infiltracyjny.

Efekt znieczulenia przy takim znieczuleniuzaczyna się po 15-20 minutach. Uśmierzanie bólu trwa około 60-90 minut. Nasilenie znieczulenia w okolicy siekaczy i kła jest znacznie mniejsze ze względu na zespolenia po przeciwnej stronie. Przy tym znieczuleniu stosuje się leki takie jak Novocain, Trimecain, Ultracain lub Lidocaine.

Komplikacje

Znieczulenie torusowe może również przynieść szkody, a mianowicie:

• tworzenie krwiaka;
• złamanie igły do ​​wstrzyknięć;
• drętwienie tkanek gardła;
• zapalenie nerwu dolnego nerwu językowego i zębodołowego;
• uszkodzenie utajonego mięśnia skrzydłowego z dalszym powstawaniem przykurczu żuchwy.

Powyższe komplikacje pojawiają się, gdynaruszenie metody wykonywania znieczulenia. Dlatego też wykonanie znieczulenia torusowego nie jest prostym zabiegiem i wymaga wysoko wykwalifikowanego lekarza.