Rogówka oka jest zewnętrznaprzednia skorupa, zaprojektowana do pełnienia funkcji ochronnej, światłowodowej, refrakcyjnej i wytwarzającej wilgoć. Rogówka jest bardziej podatna na obrażenia niż inne części oka, co może prowadzić do dystrofii.
Dystrofia rogówki obejmuje szeroki zakreschoroby, które prowadzą do zmętnienia przedniej zewnętrznej powłoki oka. W zależności od dotkniętej warstwy rogówki (a łącznie jest ich pięć) wyróżnia się kilka postaci choroby:
Podstawową przyczyną dystrofii jest uszkodzenie.określone geny. Tylko ściśle ukierunkowana analiza pomoże zlokalizować naruszenia, po czym można mówić o pierwotnej lub wtórnej postaci dystrofii.
Pierwotne dystrofie są dziedziczne.Ta choroba jest obustronna. Rozwój występuje w dzieciństwie lub w wieku dojrzewania, nie towarzyszą mu procesy zapalne. Czułość narządu zmniejsza się powoli, najczęściej niezauważana przez pacjenta.
Wtórne dystrofie występują w wyniku urazów oczu, po operacji, chorób zapalnych lub autoimmunologicznych.
Choroba śródbłonka, zwana dystrofią Fuchsa, odnosi się do pierwotnych, genetycznych typów choroby. Porozmawiajmy o tym bardziej szczegółowo.
Co to jest dystrofia Fuchsa?Uszkadza wewnętrzną warstwę rogówki, która działa jak pompa, wypompowując płyn z jego grubości. Nadmiar płynu w rogówce prowadzi do zmętnienia. Postępująca dystrofia Fuchsa prowadzi do stopniowej śmierci komórek śródbłonka.
Z biegiem czasubrak komórek zastępuje zwiększona praca pozostałych. Pacjenci z wczesnym stadium choroby zauważają rano przemijające zaburzenia widzenia. Wynika to z niemożności parowania wilgoci z powierzchni rogówki w nocy, co prowadzi do jej akumulacji. Otwarte powieki pozwalają naturalnie odparować wilgoć, w wyniku czego obserwuje się normalizację stanu przez cały dzień. Ponieważ komórki śródbłonka nie mogą zostać przywrócone, stopniowo umierają, dlatego widzenie pozostaje słabe. Przy krytycznie szybkim pogorszeniu widzenia można zalecić operację przeszczepu rogówki.
Objawy kliniczne dystrofii Fuchsa można wyrazić na różne sposoby: od bezobjawowego przebiegu do silnych bólów i widocznej erozji.
Na początkowych etapach jest:
Postępująca patologia ma takie objawy:
Dystrofia nabłonkowo-śródbłonkowa może byćzarówno pierwotne, jak i wtórne. Jego wtórny wygląd pojawia się w wyniku urazu lub po operacji. Choroba rozwija się w jednym oku. Dystrofia pęcherzowa Fuchsa ma wyraźną przyczynę w postaci obrażeń domowych, przemysłowych lub chirurgicznych. Główna różnica w stosunku do pierwotnej dystrofii obrzękowej polega na ograniczonym obszarze występowania obrzęku, wokół którego znajdują się zdrowe komórki zdolne do zastąpienia uszkodzonych komórek. Początek choroby charakteryzuje się niewielkim zmętnieniem w głębokich warstwach rogówki i niewielkim obrzękiem. Postęp choroby prowadzi do wzrostu stopnia i stopnia zmętnienia, do pojawienia się guzków i małych pęcherzyków na rogówce. Występuje wzrost światłowstrętów i bólu.
Diagnozowana jest dystrofia śródbłonka Fuchsa.okulista. Podczas wizyty lekarz nie tylko bada rogówkę za pomocą lampy szczelinowej, ale także zbiera historię medyczną. Ponadto można zastosować pachymetrię ultradźwiękową, która pokaże grubość rogówki i pomoże ocenić stopień obrzęku.
Mikroskopia śródbłonka pozwala policzyć liczbę komórek śródbłonka na milimetr kwadratowy powierzchni.
Sugerują początkowe stadia chorobytradycyjne leczenie przy użyciu kropli i maści do oczu, które pomagają usunąć płyn z rogówki. Lecz leczenie zachowawcze spowalnia proces niszczenia rogówki. Odzyskiwanie może być zagwarantowane jedynie chirurgicznie. W zaburzeniach nabłonkowych lub błonowych stosuje się laserowe usuwanie patogennego regionu. Uszkodzenie głębszych warstw obarczone jest przeszczepem rogówki. Czasami konieczne jest całkowite usunięcie rogówki. Przejrzystość rogówki po zabiegach chirurgicznych zostaje przywrócona, objawy znikają. Ale czasami dystrofia Fuchsa może ponownie objawić się po kilku latach, co doprowadzi do ponownej operacji.
Pacjenci, którzy szukają pomocy medycznej w sprawiewczesne stadia choroby, pomoc jest łatwiejsza. Kompleks środków zapobiegawczych powinien obejmować dobrą dietę, ponieważ odżywianie komórek rogówki zależy bezpośrednio od tego, co je pacjent. Żywność powinna być pożywna i zbilansowana z dodatkiem warzyw i owoców. Oczywiście należy unikać wszelkiego rodzaju urazów i skonsultować się z lekarzem, jeśli pojawią się pierwsze nieprzyjemne odczucia w oku.
Czas snu pacjenta zpredyspozycja do choroby powinna wynosić co najmniej osiem godzin, co pozwoli organizmowi na dobry i pełny wypoczynek, a to z kolei zapobiegnie pojawieniu się problemów z rogówką oka. W przypadku wykrycia dystrofii nie należy nosić soczewek kontaktowych, co może pogorszyć sytuację.
Dystrofia rogówki oka może prowadzić do obuczynniki dziedziczne, a także uraz, uszkodzenie lub choroba narządu wzroku. Terminowe poszukiwanie pomocy lekarskiej i okresowe badania profilaktyczne pomogą nie pogorszyć sytuacji i znacznie poprawić stan chorego narządu.
