Dekompensacja - co to za proces?

Zdrowie jest podstawą zdolności do pracy ibeztroskie życie. Niestety różne stany patologiczne są rejestrowane u prawie wszystkich osób. Przyczyny mogą być wrodzone i nabywane przez całe życie. Niektóre choroby są przewlekłe i rozwijają się stopniowo. Patologie, takie jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, astma oskrzelowa, niewydolność serca, towarzyszą osobie przez całe życie. Jeśli pacjent dba o siebie, unika wpływu szkodliwych czynników i otrzymuje leczenie na czas, wówczas jego choroba najczęściej pozostaje na pewnym poziomie i nie ma tendencji do rozwoju. Niestety nie dzieje się tak we wszystkich przypadkach, a niektóre patologie są nieuchronnie obciążone. Kiedy do głównej diagnozy dodaje się zwrot „w fazie dekompensacji”, pacjent jest zainteresowany tym, co to oznacza. Należy wiedzieć, że wszystkie przewlekłe patologie mają pewne formy rozwoju. Dekompensacja - co to jest? Termin ten oznacza ostatni etap postępu choroby.

Dekompensacja - co to jest?

Z języka łacińskiego to słowo tłumaczy się jako„Brak zadośćuczynienia” lub „nierównowaga”. Wiadomo, że w naszym ciele wszystko jest ze sobą powiązane, dlatego gdy pojawia się jakakolwiek choroba, zaczynają działać mechanizmy kompensacyjne. Są obecne we wszystkich narządach i układach i, jeśli to konieczne, zaczynają wykorzystywać swoje zapasy, które wcześniej nie były potrzebne. Dekompensacja - co to jest? Ten stan wskazuje, że mechanizmy ciała zostały wyczerpane i już nie jest w stanie się zrównoważyć.

Etap rozwoju przewlekłych patologii

Więc dekompensacja - co to jest? Odpowiedź na pytanie pozwoli na klasyfikację chorób na podstawie etapu ich postępu. Istnieją 3 stopnie charakteryzujące rozwój patologii:

1. Etap kompensacji - w tym przypadku ciało jest w stanie samodzielnie zrekompensować szkody spowodowane przez patologię. Ta postać charakteryzuje się tym, że pacjent nie odczuwa żadnych specjalnych zmian w swoim stanie.
2. Etap subkompensacji - ciało nie może już całkowicie poradzić sobie z patologią i może tylko częściowo zrekompensować wyrządzone mu szkody. Pacjent zauważa pogorszenie.
3. Etap dekompensacji jest końcowywystępuje, gdy ciało całkowicie zużyło swoją siłę i nie może dłużej pracować, aby zrekompensować szkody spowodowane przez patologię. W tym przypadku pacjent jest wyjątkowo słaby, nie czuje się dobrze, oprócz choroby podstawowej, zauważa ogólne osłabienie i niepełnosprawność.

Dekompensacja serca

Choroby takie jak niezbędne tętnicenadciśnienie, reumatyzm, zapalenie mięśnia sercowego często mają przewlekły przebieg. Pacjenci są rejestrowani u kardiologa i stale otrzymują niezbędne leczenie. Ponieważ te patologie wymagają wzmożonej pracy ze strony układu sercowo-naczyniowego, w większości przypadków nadal rozwija się CHF. Wynika to z faktu, że ciało kieruje wszystkie swoje siły do ​​zadośćuczynienia. Jednak przewlekła niewydolność serca często powoduje dekompensację. Przejawia się to ciągłą dusznością, tachykardią, pojawieniem się obrzęku dolnej części nogi, podwyższonym ciśnieniem krwi i silnym osłabieniem.

Ostatni etap cukrzycy

Przejawia się wzrost glukozy w organizmieciężkie zaburzenie hormonalne. Cukrzyca nieuchronnie prowadzi do powikłań ze strony układu naczyniowego całego organizmu. Najczęstsze z nich to: nefro-, neuro-, retinopatia, miażdżyca, wrzody stóp. Dekompensacja cukrzycy objawia się nie tylko pojawieniem się tych objawów, ale także ich postępem i niezdolnością organizmu do samodzielnego radzenia sobie z nimi.