Coziness i komfort w domu zależy od wielu rzeczy, ww tym z ciepłego i pięknego dywanu na podłodze. Ale, jak wiadomo, oprócz zalet ma wady. Na przykład jest doskonałym zbieraczem kurzu i nie jest tak łatwo go wyczyścić. Ale tych problemów można uniknąć, wybierając dywan niepozostawiający włókien.
Tkanina takiego dywanu jest utworzona przez proste przeplatanie nici osnowy i wątku, dzięki czemu jego powierzchnia jest gładka, bez kłaczków, a wzór może znajdować się nie tylko z przodu, ale także po niewłaściwej stronie.
Dzięki specjalnej technice liczenia mistrzów napłótno tworzy nie tylko różnorodne wzory, ale nawet te obrazy, jak na przykład haft krzyżykowy. Takie obrazy dywanowe, takie jak arrasy lub tkaniny, są częściej używane nie do podłóg, ale do dekoracji ścian. Nawiasem mówiąc, wraz z dekoracyjnym niepozostawiającym włókien dywanem, w tym przypadku służy jako dodatkowy grzejnik.
Uważa się, że takie dywany pochodzą ze zwykłychmaty, ale teraz oczywiście używane są inne, w tym materiały syntetyczne. Na przykład niestrzępiące się dywany wytwarzane maszynowo są często tkane z włókien akrylowych lub nawet sztucznego jedwabiu. Ale najlepszym i tradycyjnym materiałem jest naturalna wełna.
Sztuka tkania dywanów narodziła się przez wiele tysięcy latplecy. Świadczą o tym zarówno źródła pisane, jak i znaleziska archeologiczne. Tak więc na Ałtaju, w kopcu Pazyryk, znaleziono dywan, który ma 2500 lat. Dzięki wiecznej zmarzlinie jest doskonale zachowany, można podziwiać jego jasny kolor i zawiły wzór oraz wizerunki gryfów, jeleni i jeźdźców.
Najstarsze są wełniane niepozostawiające włókiendywany tkane w starożytnym Egipcie i Persji. A w późniejszych czasach za najlepsze produkty uważali arabscy mistrzowie. Dywany te były bardzo drogie i stanowiły nie tylko przedmiot luksusowy, ale także swego rodzaju symbol wielkości. Zostały złożone przed tronami władców i najwyraźniej od tamtych czasów zwyczaj pojawiał się przy uroczystych okazjach przed honorowymi gośćmi, aby rozpościerać dywaniki.
W Europie tkanie dywanów pojawiło się w średniowieczu.Ponadto wytwarzano prawie wyłącznie niestrzępiące się dywany - gobeliny i gobeliny, którymi zdobiono ściany. Najlepszymi europejskimi produktami tego rodzaju były brukselskie arrasy.
W dzisiejszych czasach niestrzępiąc się dywan nie jest już przedmiotem luksusowym, chociaż rękodzieło jest nadal wysoko cenione.
Wraz z rozwojem produkcji maszynowej, ręcznie tkany, niestrzępiący się dywan nie stracił na znaczeniu. Przez cały czas praca mistrza była szanowana i ceniona ponad maszyną.
Obecnie ośrodki tkania ręcznie robionych dywanówskoncentrowany w krajach Bliskiego Wschodu, Indiach, a także w Dagestanie i Azerbejdżanie. Tam zachowały się nawet nie wielowiekowe, ale wielotysięczne tradycje, a rzemieślniczki (głównie kobiety zajmują się tkaniem dywanów) stosują techniki i techniki, które nie zmieniły się od czasów starożytnych. Nawet krosna, na których robione są cudownie piękne dywany, są tak proste, jak to tylko możliwe i wydają się pochodzić z epoki piramid i wojowniczych koczowników.
A wzory tych dywanów są również tradycyjne.Główne elementy zdobienia, wzory i kompozycja nie zmieniły się od wieków i zostały zachowane przez więcej niż jedno pokolenie rzemieślników. Zgodnie z rysunkiem koneserzy bez trudu odróżnią azerbejdżański dzhejim od tureckiego kilima czy sumaka dagestańskiego.
Istnieje wiele odmian takich dywanów, ale najbardziej znane i powszechne to kilim i sumach.
Kilim to ręcznie tkany, niepozostawiający włókien wełniany dywanpracować z gładką powierzchnią. Jego osobliwość polega na tym, że nie ma on seamy strony, a jasny wzór obrazu jest równie dobry zarówno z przodu, jak i po seamy. Słowo „kilim” pochodzenia tureckiego, a raczej perskiego, oznacza wykładzinę podłogową.
Sumaki mają puszystą, seamy stronę, którauformować końce wełnianych nici pozostawionych podczas pracy. Nie pozostawiający włókien dywan wykonany tą techniką jest bardziej miękki i znacznie cieplejszy niż kilim, a takie dywany są tkane w Dagestanie.
Ale odmiany dywanów azerbejdżańskich - jedzhim, shedde i zili różnią się nie tyle techniką, co ornamentem. Najbardziej efektowne i dekoracyjne są zili.
Zainteresowanie i szacunek dla wsparcia rękodziełaistnienie i rozwój starożytnej sztuki tkania dywanów. A mistrzowie, którzy zachowują tradycje swoich przodków, dają nam możliwość cieszenia się pięknem i wygodą ich dzieł sztuki.
