Sztuka konceptualna: jej celem jest przekazywanie pomysłów artysty

Sztuka konceptualna - forma modernistycznaekspresja artystyczna, w której konkretne pojęcia lub idee (zwykle osobiste (występujące w umyśle artysty) i złożone) przybierają formę abstrakcyjnych, nieodpowiednich obrazów opartych na zaprzeczeniu zasadom estetyki. Zgodnie z definicją pioniera tego kierunku, amerykański artysta Saul Le Witt, w konceptualizmie, idea lub koncepcja (koncepcja) jest najważniejszym aspektem pracy. Oznacza to, że decyzja została podjęta z wyprzedzeniem, a jej wdrożenie jest tylko formalnością. Pomysł zamienia się w mechanizm.

Ogólnie rzecz biorąc, sztuka konceptualnaJest to połączenie różnych trendów, a nie ściśle związany ruch. I ma wiele form (w tym: instalacje, spektakle, happeningi, efemerydy). Narodził się w pierwszej połowie XX wieku, nie jako kierunek artystyczny, ale jako pewna filozofia, która podważa sens samej sztuki. Dadaist Maurice Duchamp, który wprowadził nową praktykę artystyczną, argumentował, że idea dzieła jest ważniejsza niż jego fizyczna reprezentacja. Od połowy lat sześćdziesiątych do połowy lat siedemdziesiątych artyści konceptualni tworzyli dzieła, które całkowicie odrzucały tradycyjne idee sztuki: estetykę, ekspresję, kunszt (w tym zgodność z wymogami rynku).

Jednak ważne jest, aby zrozumieć to pojęciowesztuka rozwijała się w sekwencji awangardowych ruchów (kubizm, ekspresjonizm abstrakcyjny i tym podobne), którym udało się znacznie poszerzyć granice samej koncepcji sztuki. Konceptualiści (w ścisłym tego słowa znaczeniu) są finalistami tradycji awangardowej. Prawdę mówiąc, nie ma znaczenia, czy ta niezwykle złożona forma intelektualna odpowiada subiektywnym wyobrażeniom o tym, jaka powinna być sztuka, skoro tak jest. Niektóre dzieła konceptualistów są postrzegane przez muzea, kolekcjonerów, dilerów sztuki jako arcydzieła sztuki światowej.

Pożyczanie różnych metod (takich jakminimalizm) artyści konceptualni starali się przemyśleć formy pop-artu, które nie opierały się na teoretycznych podstawach sztuki. Będąc pod silnym wpływem wspomnianego minimalizmu (jego prostoty), jednocześnie kategorycznie odrzucili jego koncepcje, które zostały zawarte w rzeźbie lub malarstwie, charakterystyczne dla sztuki percepcyjnej lub „postrzeganej” (powstaje przede wszystkim z punktu widzenia wizualnego). W związku z tym „konceptualny” dąży do zupełnie innych celów. Starożytna sztuka Egiptu, wyrażająca idee, jest bardzo subiektywna i niezwykle symboliczna, może do pewnego stopnia służyć jako skojarzenie. Według artystów pomysł może przybrać dowolną formę fizyczną. Relacja między artystą, który wykorzystuje wszystkie dostępne elementy ekspresji, swoją pracą a widzem, jest absolutnie przekształcona.

Sztuka konceptualna to nie tylko opisprzyroda w całej jej różnorodności. Artysta wyraża swoje podejście do rzeczy i procesów społecznych, politycznych, technologicznych. W wielu przypadkach widz i sam artysta stają się integralną częścią tej sztuki i jej podstawowych pojęć. Zaczynając jako ruch wśród licznych trendów artystycznych lat sześćdziesiątych, mających na celu zademonstrowanie priorytetu pomysłów artysty, dziś jest uważany za kolektywnie (jako estetyczny punkt widzenia konceptualizmu), wywierając wielki wpływ na nowoczesne metody artystycznego wyrazu.